Forum: Zaburzenia afektywne dwubiegunowe - ChAD

Witajcie, proszę o rady, czy też macie tak jak ja, leki odrzuciłam, zrezygnowałam z wizyt u psychiatry...
Od początku... prawie rok temu zdiagnozowano u mnie dwubiegunową, ciężka depresja- niechęć, brak snu, brak apetytu, totalny spadek formy intelektualnej i fizycznej, alienacja..
Wiele przeszłam, choroba i śmierć mamy, moja choroba, dręczenie psychiczne, rozwód, nie sposób wymienić. W trakcie okazało się, że kolega w pracy ma podobne problemy. Bardzo dużo rozmawialiśmy, zbliżyliśmy się do siebie. On wykazywał troskę, uczucie narastało. Czułam się jak "w gazie" w jego obecności. Po kilku miesiącach pokazał mi, że pociagam go również fizycznie.. (do zbliżenia nie doszło)
Czekałam jak opętana na każdą drobną wiadomość od niego, przy nim czułam się bezpieczna i zdawało się, że szczęśliwa... Wyjawiłam mu swoje uczucia, wiedział o nich. Jest małomównym człowiekiem, ale dał do zrozumienia, że nie jestem mu obojętna. Jednak cały problem polega na tym, że on ma żonę i dzieci. I wielki strach w oczach...z żoną żyją od lat jak pies z kotem. Zero decyzji. Chciałby mnie, ale przeraża go sytuacja opuszczenia dzieci.. Dużo by mówić.
Mój problem polega na tym, że nadal i wciąż czekam na wiadomości, maile, znak od niego. Gdy dostanę-euforia, gdy nie mam-totalny dół. Mam obsesję na jego punkcie. Jest mi nadal bardzo bliski, jednak zaczęłam być złośliwa dla niego. Później tego załuję, ale z racji, że on raz za mną chodzi, adoruje, następnie jakby odrzucał. Nie daję rady tego znieść. Co robić? Wszystko wykonuję na siłę (jeśli w ogóle wykonuję). Nic nie chcę planować, bo nie ma to sensu...Proszę, napiszcie, pozdrawiam

I w kwestii uzupełnienia...bo spodziewam się krytyki, że zonaty, że dzieci. Tak. Własnie tak Pracował nade mną długie miesiące..jestem tylko człoweikiem. Byłam bardzo samotna, nieszcześliwa, a on...podobne problemy (chad), źle w domu, góra złego... Uwierzcie, że z całych sił chcę zapomnieć, ale nie potrafie, to silniejsze od mojej chorej głowy

Potwierdzam: WRÓĆ DO LECZENIA i chwilowo wstrzymaj się od podejmowania ważnych decyzji.

Hmm...a czegóż się spodziewałaś,jeśli nie negatywnej reakcji ? Prawda jest taka,że to z powodu takich osób jak Ty,takich zachowań,póżniej inni cierpią.Rozpadają się małżeństwa itd.Nazywanie tego co Cie łączy z tym mężczyzną miłością,było by profanacją.Gdyby takie rzeczy były powszechne to wszystko by straciło sens i wrócilibyśmy w końcu do jaskiń.Myślę,że to,że on żyje z własną żoną jak pies z kotem to nieprawda.Tylko tak napisałaś.Jesteście oboje chorzy na chad,więc nic dziwnego,że on jest skłonny do flirtu a Ty chętnie w tym uczestniczysz.Jak się czyta Twój tekst,to aż ciarki przechodzą.Tu już były opisywane przypadki,gdzie dochodziło do rozbicia związków,bo np.czyjaś zona albo "ten drugi" mieli chad.Zerwij natychmiast kontakt z nim i zacznij się intensywnie leczyć.

Oceniam Cie na podstawie własnych przeżyć i tego co piszą inni."Takich osób jak Ty.."- czyli kogoś kto miesza się do cudzych związków.Czasem łatwo sie ocenia,dlatego że sprawa jest prosta,tym bardziej,że jest i było wiele podobnych sytuacji.Nie ma w tym dwudziestego dna...Wiem,że osoby chore na chad są zdolne do bardzo wielu rzeczy.Do umiejętnego okłamywania innych,przedstawiania siebie tylko w dobrym świetle.Całkowite przekonanie o własnych racjach.Nie obraż się,ale kto wie co z tego co napisałas jest prawdą.Może jesteś teraz w fazie "manii".Piszesz że znasz ich oboje.Może tak jest a może nie.A jeśli tak,to jego żona przymyka na "was" oczy ? A może jeszcze się nie połapała w sytuacji ? Jeżeli rzeczywiście nie chcesz nikogo skrzywdzić,to nie wiąż się z cudzymi mężczyznami.Zamiast tego nie zaniedbuj leczenia.Bo jeśli jego żona go kocha,i zacznie się orientować w sytuacji,to wtedy może być gorąco...Jest bardzo prawdopodobne,że niedługo będziesz żałowała swoich obecnych zachowań.Tak to jest właśnie z chadem.Życzę Ci zdrowia i żeby nikt z powodu Twojej choroby nie cierpiał.