Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Mam 21 lat i na co dzień jestem zwykłą dziewczyną. Studiuje stomatologię i uczę się dosyć dobrze, mam nawet stypendium. Ale odkąd zaczęłam studia dzieje się ze mną coś niepokojącego. Zaczęło się od poczucia odrealnienia kiedy wychodziłam z domu. Kręciło mi się w głowie, miałam problemy ze wzrokiem. Zresztą to objawy ciągle u mnie występują. Od pewnego czasu pojawił się też lęk. Dosłownie wszystko a czasami nawet bez powodu. Boję się miesiąc przed kolokwium że go nie zdam, jak idę ulicą to boję się że zaraz będzie zamach terrorystyczny i zginę, jak idę pod wiaduktem to boję się że się zawali, jak jestem w kościele boję się że ksiądz patrzy na mnie dziwnie bo jestem opętana. Wiem że to brzmi absurdalnie, ale potrafię nawet biec przez Galerię handlową bo ktoś wydał mi się podejrzany i chcę przed nim uciec. To brzmi smiesznie, ale ja naprawde sie z tym bokrykam. Mam też napady kompletnego smutku. Nagle przygnębienie bez większego powodu. Brak motywacji żeby wstać z łóżka, ciągły płacz. Zastanawiam się czy mam taki podły charakter czy po prostu jest coś nie tak z moją psychiką? Prosze o pomoc.

Dodam jeszcze ze gdzie po drodze moj tata zdradzil mame.. Minelo od tego troche czasu, mama mu wybaczyla a ja ciagle nir moge szczerze spojrzec mu w oczy.

To wszystko co opisałaś jest pewnym zaburzeniem nie jestem lekarzem więc nie będę stawiać diagnoz ale najlepiej udać się po pomoc do psychologa a nawet psychiatry. Wszystkie lęki fobie i różne zaburzenia się leczy, ludzie żyją z tym normalnie tylko trzeba udać się pomoc. Nie czekaj i nie marnuj czasu idz po pomoc.
Pozdrawiam