Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Mój znajomy wykazuje, można powiedzieć, uzależnienie od przemocy. Rozmawiałem z jego rodziną - dzień w dzień chodzi do knajpy, przesiaduje tam nieraz do czwartej w nocy. W dzień z byle powodu umie rozpętać piekło - wystarczy, że żona wołając rodzinę na obiad nie wymówi jego imienia - nawet z tego wywiązuje się wielogodzinna kłótnia. Często po przebudzeniu nie wie, na jakim świecie żyje - załatwia potrzeby fizjologiczne na środku pokoju, czasem nawet nie poznaje własnej rodziny. Codziennie musi mieś porządną dawkę przemocy - albo nawrzeszczeć na rodzinę, poniżyć syna, pobić się w barze...



I tutaj moje pytanie: Czy to jakaś choroba psychiczna? jeśli tak, to jaka?

Wszystko wskazuje na chorobę psychiczną, niestety nie wiem jaką. Najlepszym wyjściem jest udanie się do specjalisty i opisanie tego problemu.

Na pewno nie wiesz? Bo może jakby ktoś powiedział mu \"masz to i to, klasyczne objawy...\" To by pomogło?

Na pewno by nie pomogło. Z Twoim znajomym na pewno jest coś nie tak, ale co może stwierdzić tylko specjalista. Zresztą dla takich problemów typowy jest brak krytycyzmu, więc nawet jeśli mu powiesz, że ma typowe objawy tego i tego to i tak nie uwierzy. Jego objawy nie są typowe dla żadnej z chorób psychicznych, jeśli już to dla psychopatii, ale to tylko moje prywatne niewiążące zdanie.

Co do braku krytycyzmu, to jest racja... Byłem z nim kiedyś na rybach, zarzucałem wędkę na jakieś 10 metrów, on góra na 5. Chciałem mu pokazać, jak powinno się to robić. Domyślasz się, jak to się skończyło

Ale co ciekawe, takie zachowania u niego to tylko takie &quotdpały". Zazwyczaj jest grzeczny, uprzejmy, miły, pomocny... To prawie jak schizofrenia!

A widzisz, w schizofrenii wbrew pozorom bardzo rzadko występuje agresja, jeśli występuje to najczęściej jest ona wymierzona w osobę chorego a nie w innych.

Nie wiem, nie znam się na tym A tutaj to jest jakby rozdwojenie jaźni, czyż nie? Z jednej strony przykładny mąż, ojciec, przyjaciel, z drugiej... Z drugiej nikt nie chciałby go znać...



Co do tego, ze powinien udać się do specjalisty... Jak ma mu to ktokolwiek powiedzieć? Powiedziałbym mu to, ale boję się. Boję się jego reakcji.

po co sie zastanawiacie jak to nazwac - to nie ma znaczenia



trza y doszukac sie przyczyn a te siegac moga daleko w przeszlosc

rozwiazac prolemy emocjonalne,

proawdopodonie chodzi tu o jakies ambicje ale to nie przyslo tak z dnia na dzien musialo sie roziijac jakis czas

Z tego, co orientuję się w jego sytuacji, to nie miał żadnych przykrych zdarzeń w dzieciństwie, czy coś... Ale kilka razy wyjeżdżał za granicę do pracy - dwa razy do Niemczech i raz do Hiszpanii. Może po prostu nie może zbyt długo przebywać w jednym miejscu? Nie wiem... Nie mam pomysłu, a boję się wejść z nim na takie tematy...