Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Mam 20 lat. Skończyłem w tym roku technikum. coraz mniej mnie wszysto interesuje. nie pracuje . siedze wdomu całymi dniami. kiedyś spędzałem dużo czesu przy komputerze i telewizorze a dzisiaj nawet to wszystko może dla mnie nie istnieć. czasami myśle że może najłatwiej by było umżeć. całymi dniamy myśle co ze mną będzie i czuje się coraz gorzej. nie widze przyszłości dla siebie

Cześć, jak miałam dłuższy dół, to poszłam do psychiatry dostałam tabletki fluanksol, zaraz było lepiej, minęło pół roku, jest spoko, szukam pracy, modle się, byle do przodu, czuje że wkrótce przestane brać leki. Pozdro...

Tez mi sie nie chce życ, jestem beznadziejny i wogóle;/ Ludzie się zemnie smieją, niemam dziewczyny, mam 20 lat. Poszedłbym do psychologa, ale niewiem czy to cos da... Przez tabletki raczej ludzie nieprzestana sie zemnie śmiać... Kompletnie niewiem co mam robic, niemoge jeśc niemoge spac, niechce mi sie życ, boje się, ale jednocześnie niechce sobie odbierac życia i boje sie umrzeć jeszcze bardziej niż żyć... Niech mi ktos pomoże, chociaż porozmawia zemna.

Tez mi sie nie chce życ, jestem beznadziejny i wogóle;/ Ludzie się zemnie smieją, niemam dziewczyny, mam 20 lat. Poszedłbym do psychologa, ale niewiem czy to cos da... Przez tabletki raczej ludzie nieprzestana sie zemnie śmiać... Kompletnie niewiem co mam robic, niemoge jeśc niemoge spac, niechce mi sie życ, boje się, ale jednocześnie niechce sobie odbierac życia i boje sie umrzeć jeszcze bardziej niż żyć... Niech mi ktos pomoże, chociaż porozmawia zemna.

Tez mi sie nie chce życ, jestem beznadziejny i wogóle;/ Ludzie się zemnie smieją, niemam dziewczyny, mam 20 lat. Poszedłbym do psychologa, ale niewiem czy to cos da... Przez tabletki raczej ludzie nieprzestana sie zemnie śmiać... Kompletnie niewiem co mam robic, niemoge jeśc niemoge spac, niechce mi sie życ, boje się, ale jednocześnie niechce sobie odbierac życia i boje sie umrzeć jeszcze bardziej niż żyć... Niech mi ktos pomoże, chociaż porozmawia zemna.

Tez mi sie nie chce życ, jestem beznadziejny i wogóle;/ Ludzie się zemnie smieją, niemam dziewczyny, mam 20 lat. Poszedłbym do psychologa, ale niewiem czy to cos da... Przez tabletki raczej ludzie nieprzestana sie zemnie śmiać... Kompletnie niewiem co mam robic, niemoge jeśc niemoge spac, niechce mi sie życ, boje się, ale jednocześnie niechce sobie odbierac życia i boje sie umrzeć jeszcze bardziej niż żyć... Niech mi ktos pomoże, chociaż porozmawia zemna.

Tez mi sie nie chce życ, jestem beznadziejny i wogóle;/ Ludzie się zemnie smieją, niemam dziewczyny, mam 20 lat. Poszedłbym do psychologa, ale niewiem czy to cos da... Przez tabletki raczej ludzie nieprzestana sie zemnie śmiać... Kompletnie niewiem co mam robic, niemoge jeśc niemoge spac, niechce mi sie życ, boje się, ale jednocześnie niechce sobie odbierac życia i boje sie umrzeć jeszcze bardziej niż żyć... Niech mi ktos pomoże, chociaż porozmawia zemna.

Cześć, z tego co piszesz ewidentnie wynika, że potrzebujesz pomocy, rozumiem, że wstydzisz się pójścia do specjalisty. Jeśli jest to dla ciebie a wykonalne powiedz osobie której ufasz, myślę, że razem coś wymyślicie by ci pomóc, ale najlepiej byloby pójście do psychiatry, moe ta osoba pójdzie z tobą, we dwoje zawsze raźniej. Mialam problem z mobilizowaniem się by szukać miejsca gdzie moglabym odbyć staż. Powiedzialam o tym mojemu kumplowi-przyznaję bylo to dla mnie trudne i wstydliwe, ale musialam coś ze sobą robić, on to uszanowal i mi pomógl, poszedl ze mna i znalazlam dla siebie odpowiednie miejsce. To jest mój sposób, spróbuj nie masz już nic do stracenia, obawiam się że twój stan będzie się pogarszal, dzialaj nie myśl, trzymaj się

Jestescie załamani w Warszawie przy domach centrum widziałem człowieka na wózku inwalidzkim jeedynie co mógł zrobc to powiedziec panie panowie nie miał nóg i rąk a wy macie wszystko szczególnie to ze macie po 20 lat uśmiechnijciw sie do życia a ono uśmiechnie sie do was pozdrawiam UPADŁY ANIOŁ

Czasami nogi i ręce nie rekompensują bólu psychicznego. Czasami lęk i strach paraliżuje fizycznie zdrowe ręce i nogi, umysł i efekt jest ten sam albo i gorszy. Rozumiem poczucie beznadziejności, wszelkie lęki i strachy...Z własnego doświadczenia mogę tylko gorąco polecać poradę/wizytę w gabinecie psychiatrycznym i rozpoczęcie terapii, bo jak już Ktoś wcześniej zauważył, leki nie rozwiążą wszystkich problemów.Terapia to bardzo ważny krok w życiu każdej osoby z jakimikolwiek "zaburzeniami" równowagi emocjonalnej. Poszukajcie dobrych specjalistów w zakresie psychiatrii i psychoterapii, naprawdę pomogą! Wiem z autopsji. Trzymam mocno kciuki i życzę powodzenia