Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Od kilku dni jest coraz gorzej.
Nie widzę przyszłości, wszystko co do tej pory tworzyłam jest dla mnie bezwartościowe.
Nie wierzę w siebie.
Nienawidzę siebie.
Płaczę, codziennie długo płaczę.
Wszystko jest bezsensowne i bolesne.
Jakbym spadała w dół, leciała bez końca.
Boje się.

Cześć. To przykre co piszesz ale musisz znaleźć coś co sprawia Ci przyjemność. Masz może jakaś koleżankę, przyjaciółkę z którą mogłabyś tak szczerze porozmawiać? Jeśli nie to pisz tu śmiało. Każdy Cię tu wysłucha i na pewno nie zignoruję. Pozdrawiam Snake

Dziękuję za odpowiedź.
Mam, ale nie potrafię z nimi rozmawiać.
Próbowałam, nigdy jednak reakcja mnie nie satysfakcjonuje.

A może miałabyś ochotę porozmawiać z kimś z forum na skypę? Czasami taka rozmowa z kimś obcym pomaga

cześć koleżanko Co tam u Ciebie słychać?

Ale najpierw musze znac konkretne przyczyny Twojego zachowania i depresji,z czego one wynikają,pewnie z jakis przykrych wydarzen w Twoim zyciu,bo nie sadze ze z niczego albo tylko z braku mozliwosci porozmawiania z kims zyczliwym?

gdy dopadają mnie myśli takie jak twoje jest mi cholernie żle czujęsięciężka jak ja to nazywam dopada mnie do dupizm przetrzymujęto jaden dzień dwa ale potym szukam w swoim życiu co mi się fajnego przydażyło ilu fajnych ludzi w swoim życiu poznałam choćby było to w przeszłości ijuż mam się z czego cieszyć nikt z nas nie doznaje tylko samego zła spotyka nas też dobro powodzenia w odkrywaniu dobrej siebie spróbuj poszukać dobrych rzeczy iludzi w twojej przeszłosci a terażniejszość się też zmieni poszukaj w sobie dobrych cech jakie miałaś przedtem one są cały czas w tobia tylko przykryłaśje tymi złymi odkryj je na nowo i wreszcie się ciesz powodzenie w odkrywaniu tej dobrej starej siebie

Co spowodowało takie uczucia ?
Może zacznę od początku.
Nigdy nie miałam beztroski w życiu codziennym.
Mój ojciec to alkoholik, a reszta rodziny to bezwartościowi krwiopijce.
Od zawsze miałam tylko mamę, a może aż mamę.
Wpadłam w krąg ulicy.
Ćpałam z dresikami "ziomusiami" osiedla. Później zafascynowana punkami byłam z gościem 17 lat starszym od siebie.
Ale to za mną.
Ostatnie wydarzenia, które mogły się przyczynić do mojego samopoczucia to brak gazu od roku (ojciec woli alkohol) przez chwile nawet nie było prądu. Zdrada chłopaka (i jego zachowanie po tym wszystkim) przespałam się wówczas z kimś obcym (po rozstaniu) i było mi z tym wszystkim naprawdę bardzo źle. A on (ex chłopak) przychodzi po dwóch miesiącach i przeprasza, bo nie wyszło mu z tamtą i chce wrócić do mnie.
Chwila mnie poniosła, całowaliśmy się, przespaliśmy się, tak bardzo mi go brakowało. Ale teraz to zbliżenie wydaje mi się nie na miejscu.
W lipcu zmarła babcia, jedyna osoba z rodziny (mama mamy), którą mogłam nazwać rodziną.
A teraz jeszcze przenieśli mi na klasę maturalną szkołę.
Muszę dojeżdżać na jakieś obrzeża Krakowa (jestem z centrum) i gnieść się z całą szkoła na połowie korytarza (tyle dostaliśm) bo przenieśli nas do jakiegoś gimnazjum.
Więcej nie mam siły pisać.
Ale wszystko dobija.