Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

witam was wszystkich którzy to czytają mam bardzo poważny problem z moją psychiko, ciągle męczy mnie myśl ze sie cos stanie mojej bliskej osobie którą tak kocham czyli mojemu chłopakowi, ciągle mam leki ze mnie zostawi a wiem ze tak nie bedzie bo on mnie bardzo kocha a ja go tak samo, tylko ta myśl jest poprostu sama z siebie (poprosty z 100 razy dziennie) boje sie nawet driobnej kutni z nim wpadam w szał płacze ), a poza tym nie mam na nic ochoty jak cos robie to z wielkim trudem nie mam apetytu nie moge spac po nocach, jak jest sytułacja radosna w moim zyciu to ja jestem smutna zle sie z tym czyje pomuzcie mi błagam !!!!!!!!!!!!!!!!!!!! dodam ze czesto kojarzy mi sie w moich myslach cmentarz którego sie okropnie boje !!!!!!!!!! ((: I TEGO BY BYŁO MAŁO NIE LUBIE GDY KTOS MNIE O COS PROSI DRARZNI MNIE TO, czesto sie denerwuje mozna powiedziec ze codzienie po 10 razy . MAM JUZ TEGO WSZYSTKIEGO DOSC ((((((((((((((((((((((((((((((((((((

MUSIMY Z TYM WALCZYC JA MAM STRASZNY PROBLEM.W PSICHICE COS MI MOWI ZE MAM ZROBIC TAK BO INACEJ COS SIE STANIE. JA WIERZE ZE TO NIEPRAWDA ALE TO JEST TRUDNE BARDZO TRUDNE !!! BARDZO PROSZE O WYPOWIEDZ JAKIEGOS PSYCHOLOGA

DODAM ZE MAM 19 LAT A TO WSZYSTKO MECZY MNIE JUZ OD 4 LAT TO JEST KOSZMAR . kiedys jak bylam mała przesladowala mnie cos takiego co mi w moich myslach mówiło zrob to albo tamto bo sie cos komus stanie albo bedzie coś złego, zreszto kurde dalej to mam (((((((( juz nie dam rady dłuzej z tyym zyc pomocyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyy I JESZCZE JEDNO CZESTO PLACZE WSZYSTKO POWODUJE MOJE ŁZY NAWET JAK SIE POSPRZECAM LECIUTKO Z MAMĄ ODRAZU PŁACXZE

NAWET TERAZ PŁACZE

mam mysli zamobujcze zreszto dawno bym juz to zrobila ale szkoda mi bliskich mojego chłopaka bo wiem ze mnie kocha moich rodzicow bo tez mnie kochają wogole calej rodziny a po drugie boje sie tego !! TA DEPRESJA RUJNUJE MI CALE ZYCIE SZKOLE, NIE MOGE SIE SKUPIC NA NAUCE boje sie o moją przyszłość

trudno mi coś ci doradzić,może udaj się do jakiegoś lekarza,w sumie radzę ci cos czego sama nie potrafie zrobić

ja mam chyba depresje i nerwicę równoecześnie

Mam 20lat sama w to nie wierzę,że dopadło mnie coś takiego i to w takim młodym wieku, ale nigdy nie miałam łatwego życia.

Wyprowadziłam sie z domu w wieku 18 lat,bo miałam dość nawet własnej rodziny,przedewszystkim rodziców,miałam myśli samobójcze,ale nigdy nie podjęłam decyzji o skończeniu ze sobą,raz próbowałam przedawkować tabletki,ale jedynie wymiotowałam po nich i już nie próbowałam więcej.



Mam wiele objawów wskazujacych na nerwicę i na depresję

Nie potrafie sie juz cieszyć zyciem,jak już są jakieś szcześliwe chwle w moim życiu to płaczę! dlaczego...? nie wiem sama...!

nie potrafie uwierzyć w to,ze jestem szczesliwa chociaż przez chwilę.



U mnie wszystko zaczęło sie gdzieś w wieku 12 lat i nie odważyłam sie iść do psychiatry a teraz jest mi wstyd pójść do niego



Jedynie mam nadzieję,że neurolog cos mi pomoże do którego zostałam skierowana od lekarza ogólnego z powodu bólów głowy,jednym z wielu objawów





Radzę Ci zrobić coś,lepiej cos zrobić niz później załować !

A nawet rozmowa z najlepszą i zaufaną przyjaciółką pomaga,ja jedynie mogę płakać gdzieś w kącie mojego domu czasami zdarza mi sie płakać przy moim chłopaku,ale i jemu nie jestem wstanie sie zwierzyć

dziewczyny na wizytę u specjalisty nigdy nie jest za późno, jak macie się męczyć, płakać, próbować odebrać sobie życie, to może lepiej zrobić coś, aby to życie nabrało sensu, jesteście bardzo młode i całe życie przed wami, skończycie szkoły, założycie rodziny i poznacie trud macierzyństwa, będzie już martwić się o dzieci, męża, potem o siebie, będziecie sie dla nich pośiwięcać, dlatego teraz jest ten czas dla WAS, zróbcie cos, aby te lęki, depresje nie zawładneły waszmy życiem, psychiatra to już nie jest teemat tabu, wieelu ludfzi dzięki nim żyje i cieszy się super zdrowiem, samopoczuciem, sama doświadczyłam, więc wiem co mówię, dziś żyję pełną piersiąą i tego wam życzę

Witam!

Wspólczuję wszystkim.Aby sobie pomóc-udajcie się do psychiatry.

Depresja lub inne podobne stany, to cięzkie choroby, nie wsydźcie się ich, poddajcie się leczeniu.Mnie czasami tez dopadała depresja, nie chciało się żyć, beznadziejny nastrój, częsty płacz itp., ale wiedziałem, że muszę walczyć o lepsze zycie, że nie mogę sobie odebrać też zycia, bo ono jest 1-o, później nie da się tego cofnąć.Takie leczenie u mnie trwało kilka miesięcy, ale opłacało się.Sporo przez ten czas wycierpiałem, bądźcie tego swiadomi, ale trzeba podjąć ten trud dla siebie i bliskich.Poza tym musicie wiedzieć, że czasokres leczenia nie musi wynosic, jak u mnie kilka m-cy.Jest to indywidualne i zależy od wielu czynników m.in. trafienie z lekiem przez lekarza, którego działanie poznajemy najczęściej nie szybciej niż po 6 tygodnich, a nieraz po dłuzszym okresie.Nieraz też po takim dłuższym leczeniu trzeba odważyć się i w porozumieniu z lekarzem zmienić lek, az po prostu do skutku.

Nie poddawajcie się proszę, cholernie trzeba się męczyć w takich stanach, ale mówię Wam warto!

mieszkam w bardzo malym miasteczku i niepujde do psychologa czy jest jakis lek bez recepty na depresje??

to nie depresja tylko nerwica natręctw, poczytaj na necie o tym...inaczej nazywa sie to zaburzeniea obsesyjno kompulsywne...Tak naprawde jesli chodzi o ta chorobe to tkwi ona w naszej głwoie, poki nie zdany soebie sprawy ze te mysli sa nie grożne i ze są one tylko wywołane pzrez nerwice, nie bedziemy mieli spokoju...Za kazdym razem kiedy zaczniejsz zle myslec, mów sama do siebie" to nei sa moje mysli, to tylko nerwica" mów to tak długo az nie poczujesz ze pzrechodzi...Nie amm teraz czzasu pisac wiecej, ale poczyatj o tym na necie i dowiesz sie na czym to polega