Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Witam.
Mam pytanie ktore sam sobie wciaz zadaje...
Czy po tym wszystkim co sie zdarzylo w ciagu ostatnich 20 lat jestem jeszcze normalny??
A gdy sam probuje sobie odpowiedziec pojawiaja sie kolejne pytania...
Czy moge sam sobie odpowiedziec skoro nie ma pewnosci co do tego czy jestem jeszcze w stanie racjonalnie oceniac rzeczywistosc???
A jesli tak jest czy istnieje szansa na to zeby przywrocic wyjsciowy stan "normalnosci"?
Zacznijmy jednak od poczatku w duzym skrocie oczywiscie...
Odkad przestałem byc dzieckiem i zaczalem dostrzegać i analizować otaczającą mnie rzeczywistosc coraz czesciej zaczelo mnie prześladować trudne do przepedzenia poczucie pustki, wszechogarniającej mnie bezcelowosci i wypalenia wewnętrznego, narastającej apatii...
Wtedy nie wiedzialem ze istnieja jednostki chorobowe dotyczace psychiki,ze moga powodować powazne następstwa a przede wszystkim ze mozna je leczyc...
Żyłem wiec dalej nic z tym nie robiac a stan mojego prywatnego piekla narastal a wszystkie późniejsze zdarzenia stawały sie tylko kolejna dawka paliwa by podniecać i rozpalać ogien w tym piekle...
Alkohol nigdy nie przynosił ulgi wrecz przeciwnie... Jedyna rzecza ktora jakos pomagala byly "moje ukochane narkotyki" a za nimi pojawil sie caly kolejny znany wszystkim schemat...
Ćpam od okolo 20 lat mam za soba kilka terapii, marihuana, amfetamina, LSD, extasy, grzybki halucynogenne, kokaina, w duzych ilosciach aż do stanu gdy narkotyki wywołują chorobe na ktora same są lekarstwem... Potem kradzieże dillerka kolejne wyroki plus to co od dawna bylo w mojej glowie! Mialem dosc... Kupilem okolo 40 tabletek extasy i zaczalem jesc... Pod koniec drugiego dnia nie moglem juz ich jesc ostatnie 10 przerobiłem i wladowałem w zyle... Odratowali mnie dzien pozniej zamkneli w szpitalu psychiatrycznym potem wypisali...
Czy pomogli??? Nie sądzę!
To co wewnatrz umierało nadal umierało a to co ożyło by zapobiec umieraniu nadal rosło w siłę zmieniajac sie w potwora zerujacego na resztkach tego co juz umarło...
Postępująca narkomania napedzajaca depresje i dezintegracje wewnętrzną na ktore miala byc lekarstwem.
Zamkniete kolo uzależnienia...
Kolejne wyroki... aż do wyroku bezwzględnego wiezienia...
Potem nagła szansa do do ucieczki...
Kolejny przystanek Holandia raj dla takiego kogos jak ja...
I ten sam schemat przez kolejne 5 lat... Praca ćpanie dillerka...
Doszlo jednak jeszcze cos jakby zapalnik do bomby ktora powoli budowała sie w moim wnętrzu... Wielka holenderska pozorna toksyczna milosc ktora tylko z mojej strony okazała sie prawdziwa a z jej byla tylko jednym wielkim kłamstwem...
Wiecie jak to jest kiedy ktos przekonuje was ze jestescie kochani i potrzebni a wy wierzycie bo kochacie... a gdy wlozycie w to cala energie i oddacie swoje serce ktos je rozbija o ziemie zabierea resztki jakby chcial sie wzbogacic i okazuje sie ze jestescie juz niepotrzebni....
Ten ładunek wybuchł wewnatrz mnie a jego sila doslownie rzuciła mnie na kolana... Tylko ja wiem co sie dzialo w mojej glowie bo nie potrafie tego przekazac slowami... Mowily do mnie glosy napisy obrazy... Widzialem znaki ktore pokazywały mi gdzie mam isc lub uciekac gdy mnie śledzili podsłuchiwali telefony obserwowali w domu i podawali przekazy podprogowe przez internet...
Na ulicy zatrzymałem raz policje powiedziałem ze jestem poszukiwany i jestem dillerem i maja mnie aresztowac...
Oni nie chcieli wiec rozbiłem sobie na glowie dzbanek z woda ktory nosiłem bo znaki kazaly mi sie schładzać a jak mnie zabrali to po 24h z posterunku nie chcialem wyjsc twierdząc ze to moj dom i bede tu mieszkał... Dlugo na psychiatrę nie czekałem... Kaftan i klinika odwykowo psychiatryczna...
Po wyjściu dalej to samo az po wielkim cpaniu z kabli od sprzetu skręciłem line i wyskoczyłem przez okno...
Pamietam tylko jakies przebłyski z tego zdarzenia, jakaś muzyke, węzeł do kaloryfera drugi do lozka pętla na szyi...potem ciemność...
Po 4 dniach obudziłem sie ze śpiączki nie wiedzac co sie stalo, kolejne 14 dni w szpitalu potem 3tyg w centrum kryzysowym w Rotterdamie. Kolejność zdarzeń ustaliłem dzieki lekarzom policji i znajomym bo mojej milosci juz nie bylo...
Nastepny przystanek Polska...
Poszukiwany od 5 lat...
Aresztowanie
3,5roku wiezienia...
Tak to w duzym skrocie wygladalo...
Cz jestem jeszcze normalny czy juz na wszystko patrze poprzez pryzmat własnego skrzywionego obrazu rzeczywistosci???

Jesli znalazłeś/znalazlas sile zeby to przeczytac moze potrafisz odpowiedziec?