Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Witam

Jestem mamą zastępczą dla 3 letniej Kasi. Jej mama ma ograniczoną władzę rodz, miała depresję, stwierdzono u niej zaburzenia paranoidalne. Bardzo kocha córkę,chce by do niej wróciła, dla niej od 2 lat się leczy psychiatrycznie.

Chciałabym jej pomóc,by Kasia kiedyś do niej wróciła...ale czy nie jest to zbyt niebezpieczne?

Pytanie dla chorych z zespołem paranoidalnym: Czy są wśród was osoby które samodzielnie opiekują się swoim potomstwem?

Jak sobie radzicie z dziećmi i z chorobą?

Czy warto dać szansę mamie Kasi?



Pozdrawiam ciepło.

Dorota.

Jak postępuje leczenie mamy Kasi? Jest w remisji? Jeśli tak to jak długo, jak dobra remisja? Ile miała epizodów? To wszystko pomogłoby określić jaka jest jej kondycja psychiczna. Domyślam się, że jeśli ma diagnozę zespół paranoidalny to miała pewnie jeden epizod psychotyczny? W wielu przypadkach, jeśli pacjent systematycznie bierze leki, epizod taki pozostaje stanem jednorazowym. Jeśli mama Kasi dobrze reaguje na leczenie jest szansa, że psychoza nigdy się już nie powtórzy. Takie osoby mogą prowadzić normalne życie. Mam w najbliższym otoczeniu dobry tego przykład. Przyjaciółka mimo choroby prowadzi całkiem normalne życie.

DZiękuję za odpowiedź

Mama Kasi była raz w szpitalu psychiatrycznym,wtedy wykryto Zaburzenia paranoidalne.Miała omamy imperatywne.TK głowy wykazało ognisko hipodensyjne ok 5 mm. Po ok pół roku zgłosiła się do Por.Zdr. Psych,lekarz prowadzący ją mówi,że to Zespół paranoidalny.

Bierze Zolafren.



Acha, podczas porodu miała gestozę i stan przedrzucawkowy,zastanawiam się, czy od tego mogła zachorować?

Tak. Mam dwojke dzieci, ktorymi sie opiekuje. Milalam 3 razy epizod psychozy. Praktycznie nie widac, ze lecze sie.Troszcze sie o dzieci, prowadze dom - mysle ze daje sobie rade nie gorzejn od osob, ktore nigdy nie byly chore. Dzieci zadbane, dom zadbany. Niczego im nie brakuje - ani materialnie ani emocjonalnie.