Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Witam, jestem tu nowa. Mam pewien dziwny problem. A mianowicie taki, że potrafię rozmawiać z Bogiem, Maryją i Jezusem i oni mi się pokazują. Gdy powiedziałam to najbardziej bliskim mi osobom, one mnie wyśmiały. Ja już od dawna (kilku lat) mam ten "problem". Choć nie wiem czy mogę to nazwać problemem, ponieważ jestem głęboko wierzącą katoliczką i kiedy jest mi smutno zawsze mogę zwrócić się do Boga, a on mi odpowiada i mi pomaga. W każdej trudnej chwili zawsze mogę liczyć na Niego. On opowiada mi o wszystkim i jest dobrze. Wcale nie przeszkadza mi to w normalnym życiu, a wręcz pomaga Nie wiem co o tym myśleć...

moze masz objawienia,schizofrenia ma wiele objawow.

No myślałam właśnie o objawieniach, co by się nawet sprawdzało. Bo wszystkie informacje, które on mi przekazuje okazują się potem trafne i prawdziwe. Lub to co słyszę np.pierwszy raz w życiu to potem pojawi się często w moim życiu.To co mówi, że coś mi się wydarzy też mi się spełnia...

Jednym z objawów schizofrenii jest słyszenie glosów i widzenie rzeczy niewidzialnych dla innych.Ja przynajmniej tak miałam.Teraz jest dużo lepiej bo biorę cały czas lekarstwa.Ale skoro nie przeszkadza to Ci w normalnym życiu to jest ok.

Na razie nie przeszkadza, ale boję się co będzie w przyszłości...Mam dość silną psychikę i traktuje to porostu jak zwykły, ale miły dodatek do mojego życia. Myślę, że takie coś nie przeszkodzi mi w zostaniu psychiatrą...to jest moje marzenie...przecież psychiatra to też zwykły człowiek....

Psychiatra powinien być całkiem zdrowy psychicznie.

Moja matka też ma tego typu zaburzenia. Ale co ciekawe jest niewierząca. Słyszy czasem, jak jej Bóg śpiewa "Sto lat". Przedtem czuje coś - jakby zdziwienie.
Chodzi do kościoła tylko, kiedy jest chora....
Obserwując ją, zaczynam traktować wszystkich wierzących jak niespełna rozumu...

Ale jak już pisałam nie przeszkadza mi to wcale w życiu codziennym(co jest zadziwiające). Poza tym czytałam w książce Kępińskiego, że każdy człowiek ma w sobie choć ułamek choroby psychicznej. Nie ma człowieka doskonałego...a będąc psychiatrą z takimi przejściami, będę wiedziała co czują inni

nie, nie masz bo to wymysl psychiatrow,ktorzy nie opieraja tego na zadnych naukowych badaniach lub faktach. To co masz to problem ktory chcesz rozwiazac. Poczytaj sobie i wszyscy ktorzy wierza w psychiarie jak w Boga,o historii psychiatrii.O tym jak experymenty na umyslowo chorych (a raczej na uznawanych za spoleczenstwo za nie pasujacych,jak kiedys czarownice) byly prowadzone w latach 30tych i jak psychiatrzy uzywali komory gazowe do eliminacji jednostek chorych -te same komory zostaly pozniej przewiezione do obozow koncentracyjnych do lokwidacji zydow. To nie Hiltler je wymyslil a psychiatrzy zatrudnieni do kontroli a nie leczenia spoleczenstwa.
Np. nowotwory ma sie nawet na bezludnej wyspie,ale schizofrenie nie-bo nie ma lekarza ktory ja na podstawie zachowan-a nie zadnych naukowych badan,zatwierdzi.
Czytajcie wiecej ludzie-nie polykajcie wszystkiego tak latwo.

To wreszcie co ze mną jest...bo ja już nic nie wiem. Tak poza tym to nic złego się ze mną nie dzieje, tylko to. A to nie przeszkadza mi wcale, czasem wręcz pomaga nie taranując przy tym otoczenia i mojej duszy. A co do zdania psychiatrów to całkowicie się z nim zgadzam, ponieważ nikt nie jest doskonały i w każdej chwili swojego życia może zachować się niestosownie do otoczenia lub po śmierci kogoś załamać się...A to przecież niby są jakieś zalążki choroby psychicznej...choć z czasem to przechodzi i z jakiś czas znowu się pojawia. Hmm i myślę też, że co mnie nie zabije to mnie podniesie jeszcze bardziej na duchu. Ja bardzo interesuję się psychologią, filozofią i psychiatrią i myślę, że wszystko to co dostaliśmy od losu trzeba przyjąć i wiedzieć, że jeśli się ma tysiąc problemów i zmartwień, depresje, zaburzenia, żale, śmierć kogoś bliskiego to jeśli popatrzymy w lustro i dalej widzimy swoją gębę to znaczy, że życie chce biec z nami dalej. Sorry, że się tak nie na temat rozpisałam, ale to takie moje refleksje, którymi chciałam się podzielić. A wracając do tego Boga to kiedy go słyszę jest mi od razu lepiej, bo ja już z dużo w życiu przeszłam. On kiedy mi mówi, że mam coś zrobić i to robię czuję się szczęśliwsza(oczywiście dobre rzeczy), kiedy on każe mi się modlić z całego serca o to bym osiągneła swe cele to potem je osiągam i jest dobrze...A może ja mam objawienie? Kiedy on każe mi napisać wiersz to zawsze wychodzi mi wspaniały i to on podpowiada co mam napisać!!