Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Witam... Od dawna wydaje mi się, że jest ze mną coś nie tak, chociaż wielokrotnie wmawiałam sobie, że to nie prawda. Już sama nie wiem, więc zwracam się do Was o pomoc. W 3 klasie szkoły podstawowej wierzyłam głęboko w Boga i go kochałam, czytałam Biblię, chodziłam do kościoła, jak najczęściej tylko mogłam, starałam się pomagać innym, jak najlepiej mogłam i nie popełniać grzechów, śpiewałam w chórze, codziennie modliłam... ludzie mnie szanowali, lubiłam z nimi przebywać, rozmawiać. Rok później poznałam kilka przyjaciół i było mi naprawdę świetnie. Postanowiłam z przyjaciółką wywoływać duchy, poddawać rytuałom, czytać futhark i takie tam. Rzuciłam wiarę w Boga i zajęłam wraz z nią na dobre magią. Ale ona odbierała to jako zabawę i nie słyszała nigdy głosów. Ze mną było zupełnie odwrotnie. Wtedy gdy spadały przedmioty bałam się, że to jakaś siła wyższa je zrzuca, słyszałam głosy i miałam wrażenie, że ciągle mnie ktoś ***, bardzo dużo razy miałam halucynacje. Najwięcej ich było gdy pewnego dnia zostałam sama w domu, bo rodzice gdzieś poszli... Zapytałam sama siebie we własnym pokoju "Czy jest tu ktoś?" i ku mojemu zdziwieniu ukazała mi się twarz, potem druga, trzecia i tak kilka. Bałam się, krzyczałam, ale one wciąż były. Obsesje od tej pory miałam. Później zaczęła się obsesja na punkcie okaleczeń. Próbowałam sobie przebić język nożyczkami i od tej pory mdleję na widok krwi. Miałam głupie pomysły, ale kochałam cierpienie i ból... Nie wiem jak... Nie umiem tego wyjaśnić. Ból sprawiał mi radość do pewnej chwili. Minęły jakieś 2 lata od tego zdarzenia i było to już poważniejsze. Tym razem zaczęłam bać się ludzi, uciekać od nich, żyłam i żyję we własnym świecie, boje się własnych myśli, miewam przywidzenia i halucynacje, nie umiem rozmawiać z ludźmi, gdy coś chcą uciekam od nich i nie mogę nad tym zapanować. Tak po prostu, mówią coś, a ja nie słucham i uciekam. Nie wiem czy to normalne. Straciłam przyjaciół i taka się stałam. Teraz mam jedną dobrą znajomą, ale ona mówi, że to głupoty i coś ze mną nie tak. Już sama nie wiem. Najgorsze jest to, że patrzę ciągle na niebo - mogę tak 5 godzin bez przerwy i chyba nic nie myślę.. W nocy próbuje się zabić, ale mówię, że nie chcę i robię to wbrew własnej woli. Boje się siebie... Nie wiem co ze mną... Czasami mdleję i nie chcę wstać... Mam wrażenie, że ktoś mnie trzyma i nie chce puścić, że chce mnie zamęczyć na śmierć... Teraz znalazłam sobie zajęcie inne niż oglądanie jednego punktu: rysowanie. Ponoć mam talent, ale nie wiem. Jak maluję rzeczy na kartce widzę inny, idealny świat. Gdyby nie to, już dawno chyba bym umarła. Czy mam schizofrenie? Jak to leczyć? Czy to kiedyś minie!? Proszę o odpowiedź.

Może to nerwica - idź koniecznie do lekarza i mu o wszystkim opowiedz. Powodzenia.

To najprawdopodobniej działanie złego ducha, a nie SC. Nie wolno bawić się w rytuały i magię, bo takie są tego efekty. Potrzebne ci jest CZYSTE SUMIENIE.

Witaj.

To co opisujesz jest typowym objawem zniewolenia duchwego. Propunuję kontakt z księdzem proboszczem w Twojej parfi, on dalej Ciebie pokieruje - prawdopodobnie będzie konieczne spotkanie z ks.egzorcystą. Oni Tobie naprawdę pomogą, uwierz. Spróbuj się też sama pomodlić, weź różaniec, jeśli jednak objawy się będą nasilać podczas prób modlity, czytania Pisma Św. wtedy ich zaniechaj.

pozdrwawiam

Bob

trzeba przestrzegać przed takimi zniewoleniami bo ludzie tracą poczucie grzechu

zadne zniewolenia!!!!

takie rzeczy nie istnieją..

porozmawiaj z dobrym lekarzem, wszystko tkwi w psychice.

Ja od jakiegoś czasu czuję się dziwnie . Gdy jestem sama w domu, mam wrażenie, że ktoś po nim chodzi . Wieczorem, kiedy kładę się spać wydaje mi się, że na ścianie ukazują mi się różne twarze, a gdy na przykład patrzę przez okno widzę jakiś samochód, a jak mrugnę to go już nie ma (nie mieszkam w mieście tylko w lesie więc samochodów przeważnie nie ma ) . Ostatnio nawet zaczęłam się ciąć i zawsze po tym płakałam, z resztą od jakiegoś pół roku siedząc w pokoju, zaczynam płakać z byle powodu . Czasami również czuję, że jestem nieobecna, np. jak jestem z koleżanką to w pewnej chwili się ' budzę ' i wydaje mi się jakbym wcześniej spała . Czy to jest schizofrenia czy może coś innego ? Proszę pomóżcie ...

Nie lekcewazylabym tych objawow,nawet jesli masz opor a chcesz sobie pomoc idz do lekarza .lekarz rodzinny napewno ci poradzi co zrobic.pomoc internetowa nic tu nie da .uwazam ze wizyta u specjalisty jest niezbedna--nie boj sie tylko idz.

Ta Twoja koleżanka miała jakieś doświadczenie w magii? Najwyraźniej nie skoro pozwoliła Ci zacząć praktykować. Każdy kto zna się na magii będzie wiedział jak zaradzić Twojemu problemowi. Jeśli chcesz możesz spróbować nosić chalcedon lub lapis lazui jeśli nie masz ochoty na kryształy noś na szyi amulet z pentagramem.