Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Otóż, choć mam 17 lat i naprwdę b.dobre oceny, to właściwie w ogółe nie "ciągnie" mnie do kontaktu z rówieśnikami; tak było zawsze, a od paru lat przybrało to skrajną

niemal formę (tak, o dziwo). Poza szkołą zupełnie nie utrzymuję kontaktów towarzyskich. Nigdy nie bywam na jakichkolwiek imprezach. W takim towarzystwie czuję się straszliwie skrępowana; ponadto doszłam do wniosku, że nie mam z nimi o

czym gadać - wszystkie tematy, a także i jakiekolwiek gry(?), które

zazwyczaj powinny interesować młodzież (i zwykle interesują) wydają mi się nieznośnie "głupie" i niewarte rozmowy, nudzą mnie(!). Nie ciągnie mnie do nawiązywania nowych kontaktów, nawet z chłopakami... Co to może być? Co powinnam zrobić? Bardzo proszę kogokolwiek, kto wie o co chodzi, o poradę. ~anita

Jeszcze jest czas aby zmienic Twoje nastawienie do innych i do życia na bardziej satysfakcjonujące Zgłoś się do psychologa w Poradni Psychologiczno- Pedagogicznej (jeśli jesteś uczennicą), albo innego ośrodka dla młodzieży. Nie rezygnuj!

Pozdrawiam

a co gdy jesteś w towarzystwie starszych osób?...jest o czym rozmawiac?

Nie miałam dostępu do internetu i piszę dopiero teraz. Dzięki za poradę, antao.

W tow. starszych też nie mam tematu :/

Nie miałam dostępu do internetu i piszę dopiero teraz. Dzięki za poradę, antao.

W tow. starszych też nie mam tematu :/

To jak spedzasz czas: samotnie przy ksiazkach, komputerze? Jakie masz kontakty z rodzicami, czy jestes jedynaczka? Jak sie czujesz kiedy jestes sama?
A jak zmienia sie to przy rowiesnikach?
Odp. na pw.pytania sa kluczowe dla twojego problemu.
Psycholog

Przede wszystkim powinnaś uwierzyć że jesteś wyjątkowa przez to jaka jesteś. To, że masz takie a nie inne preferencje jest Twoją zaletą, a nie wadą. Ważne jest przede wszystkim to, jak postrzegasz siebie. Postaraj się skupić na tych tematach, które Ciebie osobiście interesują, rozwijaj się w tym kierunku, a później szukaj osób, z którymi na te tematy można porozmawiać, niezależnie od wieku. Taka postawa wymaga wielkiego otwarcia, zarówno na informacje, jak i ludzi. Do pana psychologa z wypowiedzi powyżej: pytanie o spędzanie czasu jest sugerujące i nieodpowiednio zadane, ponieważ wskazuje na negatywną wartość odpowiedzi potwierdzającej. To, że niektórzy wolą spędzać czas samotnie nie jest niczym złym, a inne myślenie wynika po prostu z tego, że ludzie uznali model "towarzyski" za godny uznania. Prawdą jest też to, że człowiek nie powinien być sam i potrzebuje innych ludzi, ale ma też niezaprzeczalne prawo do własnych preferencji jeżeli chodzi o formę spędzania czasu. Pozdrawiam.

zazwyczaj powinny interesować młodzież (i zwykle interesują) wydają mi się nieznośnie "głupie" i niewarte rozmowy, nudzą mnie(!). Nie ciągnie mnie do nawiązywania nowych kontaktów, nawet z chłopakami... Co to może być? Co powinnam zrobić? Bardzo proszę kogokolwiek, kto wie o co chodzi, o poradę. ~anita


Poczytaj o schizoidalnym zaburzeniu osobowości, ew. Zespole Aspergera...

To nie od razu musi być zaburzenie. Ludzie często rzucają ich nazwami, a przecież lepiej go nie mieć niż mieć, tak? W każdym razie pomocna może być pomoc psychologa lub pedagoga, który pomoże spojrzeć na sytuację w spokojny, racjonalny sposób, po czym wspólnie można zastanowić się nad dalszym działaniem. Jeżeli coś wydaje nam się nienormalne, nie od razu musi być zaburzeniem. Natomiast diagnoza postawiona na wyrost, potrafi zdziałać wiele niedobrego.

To, że masz takie a nie inne preferencje jest Twoją zaletą, a nie wadą.


No nie przesadzaj z tym kadzeniem, brak wspólnego języka z rówieśnikami nie jest zaletą.....
W sumie to nikt nie stawia tu diagnoz, tylko podaje gdzie mozna szukać ew. rozwiązań.
Tylko autorka zna siebie i będzie wiedziała jak to z nią jest.