Forum: Zaburzenia psychiczne

Niedawno poznałem chłopaka, który namówił mnie na pierwsza wizytę u psychiatry. Po wejściu do gabinetu Pani doktor spytała co mnie tu sprowadza, a ja wybuchłem płaczem... powiedziałem tylko część tego co istotne, myślałem, że lekarz postara sie wydobyć ze mnie wiecej szczegółów i bardziej zrozumieć moją sysytuację. Lecz po jakiś niecałych 10 minutach pani stwierdzała, że nie jest osobą do gadania, skierowała mnie na psychoterapie i przepisała leki na depresję. Pomijając tą wizytę u psychiatry z której nie jestem zadowolony i nic nie wnosiła do mojego życia... Wracając do tego chłopaka. Namówił mnie, żebym poszedł do psychiatry, bo on sam u niego był. Dodatkowo stwierdził u niego borderline. Postanowiłem bliżej poznać czym jest ta choroba i czytając pierwszy artykuł o tym zaburzeniu czułem jakby ktoś opisywał całe moje życie. Przeczytałem pół internetu o tej chorobie i jestem prawie pewny, że niestety ja też mam borderline. Pytanie brzmi: czy powinienem o moich podejrzeniach powiedzieć psychologowi? W piątek mam pierwszą wizytę na psychoterapi i zastanawiam się nad tym, bo przeczytałem, że nie powinno się samemu sobie stwierdzać zaburzeń. Czy jeśli mam to zaburzenie to psycholog sam do tego dojdzie czy mam go na to nakierunkować? Przy okazji zapytam: jak to jest ze związkami borderline + borderline? Nie znalazłem żadnych informacji na ten temat w internecie...

Przepraszam, że tak chaotycznie napisane. To mój pierwszy wpis na jakimkolwiek forum, a w dodatku jest 5 rano (bezsenność ). Mogę dodać jeszcze, że mam 19 lat jeśli to miałoby być dla kogoś istotne.

siema ja tez to chyba mam wnioskuje tak po przeczytaniu artykułu i powiem tak lepiej nie łączyć xię w pary z takimi przypadłościami,bo zniszczysz tylko komuś życie, poczekaj aż się podleczysz, ja sam nie wiem co mam już robić..... a do warjatkowa tez za bardzo nie chce pojść,kumple mi to odradzili... byłem już u psychiatry ale nie wszdłem do gabinetu nie wiem mam jakiegoś BLOCKA czy coś, w sumie to juz od paru miesięcy mam blokade nie wiem czy sie wstydzę czy co.......
pozdrawiam

Hej,
Odpowiem na Twoje pierwsze pytanie "czy powiedzieć psychologowi o swoich podejrzeniach" - zupełnie jak masz ochotę Ja nie powiedziałam, kiedy sama miałam podobną sytuację i podejrzewałam, że to może być border, bo pomyślałam, że jeśli o tym powiem, a terapeuta to potwierdzi to pewnie kiedyś będę chciała podważyć jego diagnozę myśląc, że sama mu ją zasugerowałam (choć na pewno tak w istocie nie jest, to są specjaliści i nie sugerują się takimi autodiagnozami). Tak więc nie żałuję decyzji o nie mówieniu o tym, natomiast również nie polecam czytania na ten moment rzeczy w interecie na temat borderline, bo zasugerowany możesz zacząć opowiadać terapeucie cechy, które pasują do takiej diagnozy, a potem będziesz na siebie wkurzony, że zamiast być sobą grałeś bordera ( tym bardziej, że borderzy dobrze się potrafią wczuwać w różne wymyślone przez siebie role).
Co do związków bpd + bpd nie polecam. Sama byłam z dziewczyną bpd i ledwo uszłyśmy życiem. Za dużo emocji, za dużo wszystkiego. Cudem nie podjelysmy razem decyzji o wspolnej śmierci lub się nawzajem nie zadźgałyśmy nożami. No masakra była! Nigdy nie wiąż się nawet jako zdrowa osobowość z kimkolwiek zaburzonym o ile się nie leczy lub nie pracuje ostro nad sobą, bo po 1 to nie wypali, po 2 to tylko będzie niszczyć was oboje, po 3 zmarnujesz tylko czas i energię, a skonczysz cierpiąc.
powodzenia z terapią i pozdrawiam :***

Współczuję problemów.Też mam podobne, chociaż nie wiem czy borderline-w każdym razie, też mam ***, więc rozumiem No to tak, jeśli chodzi o psychoterapię to bywa różnie.Opowiedz o swoich problemach, co czujesz, pamietaj mów tylko prawdę i nie koloryzuj żeby jak najbardziej pasować do opisu borderline.Jest wiele innych zaburzeń.Powiedz jednak o tych rzeczach które masz (te które zgadzają się z opisem do borderline też), ale nie mów, że podejrzewasz to (borderline) u siebie.Dobry psychoterapeuta sam potrafi to określić.Niestety nie wszyscy są kompetentni do wykonywania tego zawodu, więc niekoniecznie się to stanie.Jeśli psychoterapeuta nie stwierdzi tego po paru spotkaniach to możesz mu to zasugerować, zapytać, czy możesz to mieć.Nie wiem czemu, ale wydaje mi się, że psycholodzy nie chcą ludziom w naszym wieku stwierdzać nazwy zaburzeń, albo bo są za mało kompetentni, albo nie biorą naszych zaburzeń na poważnie (mówię oczywiście o kiepskich psychologach), albo jest tyle różnych zaburzeń że im się nie chce XD.Nie mam pojęcia.Też się rozpisałam jak potłuczona, w każdym razie najpierw mu nie mów, ja tak sadzę.A, i zaburzeń jest cała masa, pamiętaj o tym, cienka granica może dzielić jedno od drugiego.Zresztą jakie to znaczenie, jak się nazywa to, które masz, i czy w ogóle już ma jakąś nazwę? Jest tak wiele zaburzeń jeszcze nie opisanych przez psychologię... Mam nadzieję, że terapia da Ci jakieś rezultaty.Powodzenia.

ja juz jestem w takim stanie,że musieli by po mnie wjechac z kopytem i do hjuston od razu na oddział zamknięty,tylko nie ma kto zadzwonić.

Pomocy to bym miał po sufit,tylko siana nie ma, A Tobie co sie dzieje ??,że utrzymują sztucznie przy zyciu

***nie.do.jeba.nie .Zapomniałam o tej głupiej cenzurze.