Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Może za duża dawkę bierzesz, ja miałem dużą dawkę, ale nie miałem tak spłyconą psychikę

Ale mnie to chyba odpowiada, zanikajace uczucia, jednowymiarowość przyniosły mi faktyczna ulgę. Wcześniej odczuwałam, mam wrażenie, zbyt wiele, nadmiar.. w moim umyśle aż się kotłowało.

A to rzeczywiście może dobrze, że masz tak wysoką dawkę

Witajcie!
Czy jest tu osoba po próbie samobójczej, która nie boi się o tym rozmawiać, której nie zaszkodzi rozmowa o tym co było?
Proszę o kontakt na priv tutaj, to dla mnie bardzo ważne.
Pozdrawiam

Za 2 tyg jest mój ślub... jest piątek. Nie mam siły podnieść się z łóżka bo przerasta mnie wszystko. Miałam być szczęśliwa. Chciałam być szczęśliwa.
Chyba wszystkiego za bardzo chciałam...
Nie zauważyłam czegoś. I jedyne o czym myślę to przestać juz myśleć. Ale nie mam odwagi na samobójstwo. Nie teraz, nie tak z marszu.
Kiedyś miałam już za sobą jedna próbę. Lat miałam wtedy chyba 13-14. Wojny w domu, kłótnie, wieczne niezadowolenie ojca, ciągle niewystarczająco dobra, przemoc kierowana w moja stronę bo jako dziecko nie bylam wystarczająco "dojrzala".
Potem narkotyki...
Teraz lat 31...6 lat w związku...burzliwego bo przeplatanego etapami kłótni, narkotyków, godzenia itd.
W między czasie nadludzki upór żeby światu udowodnić że jestem warta, powoli do przodu parcie, ciągnięcie i wiara w partnera, aż przychodził moment gdzie pekalam i znów lecimy w dół...potem znowu do góry, walka o zdrowe zamienniki autodestrukcyjnych nałogów. Biegam trochę, ćwicze, aplikacje do medytacji nawet swojego czasu używałam...było lepiej.
Ale na chwile obecna poprostu nie mam siły żyć już. Moja rodzina uważa że nie powinniśmy być razem. Ze za dużo płacze...ale ja nie wiem. To ja jestem nadwrażliwa i nie potrafię kontrolować emocji. Gdybym to potrafiła nie byłoby mnie tutaj dzisiaj wypisujacej bez składu i ładu o sobie. Potrafiła bym iść dalej.
Ale tracę siłę i to z dnia na dzień.
Na własne życzenie.
Bo jestem tchórzem i nie umiem zaryzykować w żaden sposób.

Moim zdaniem,jeżeli teraz związek jest burzliwy,są narkotyki,to po ślubie lepiej nie będzie a zwłaszcza,że nawet Twoja rodzina widzi,że nie powinniście być razem,więc gdybyś odwołała nawet teraz,to chyba nie mieliby żalu?Po co się męczyć w takim małżeństwie?Może to stres przed ślubem ale pewnie też obawy,że nie bedziesz z nim szczęśliwa?Rozwód trwa długo i kosztuje wiele nerwów i pieniędzy a także,,pierze się w sądzie brudy'' z życia a póżniej zostaje się wrogami z nienawiścią,więc pomyśl,czy chcesz tego ślubu?