Forum: Zaburzenia afektywne dwubiegunowe - ChAD

Ciekawi mnie opinia osób, które mają styczność z nami chorymi lub samych chorych. Jest to wielki problem, który raczej jest problemem skrywanym, jednak generującym dodatkowe często dołujące lub agresywne emocje. Wcale nie pomagające w wyrównaniu emocji czy nastroju. Ciekawi mnie na ile trauma po epizodach potrafi zablokować relacje, pomiędzy bliskimi przecież osobami. Sam mam ten problem gdzie spotykam się z totalnym odrzuceniem, wręcz wstrętem. Tak to odbieram.
Tomek

Cześć Tomku,ja jestem żoną świadomego swej choroby chadowca,stosunkowo niedawno zdiagnozowanego,zażywającego leki.Moje z nim doświadczenia dotyczą jeszcze bardziej czasów,gdy dignozy nie było ani leków.Myślę,że jego stanem górnym była hipomania(który to stan-zabrzmi to źle-ale podobał mi się u niego,nieuświadamiając sobie,że jest to część złożonej,szkodliwej dla niego całości).Ale do rzeczy;były miedzy nami sytuacje wstrętne,zabijające związek,niszczące uczucie,ale mam wrażenie,że momentalnie podnosiłam się z tych świństw(nie wiedząc nawet,że ich podstawą może być ChAD).Zdarzało mi się natomiast przeżywać w miłosnych uniesieniach swego rodzaju rozpacz i tęsknotę,spowodowaną strachem,że On jutro może już nie być Nim,tym moim Nim.Ale wiesz co,tak sie czasem zastanawiam-ja sama też jestem chyba trochę ześwirowana i często mam wrażenie,że nadajemy na bardzo podobnych falach.W moim życiu odkąd sięgam pamięcią były górki i dołki,jestem w stanie zrozumieć przeróżne ludzkie reakcje i sądzę,że dopóki Ta Ukochana Osoba nie wyrządzi obiektywnego zła moim dzieciom i mnie oraz będę wiedziała i czuła,że zastanawia się nad tym co zrobiła,to mam nadzieję,że z mojej strony nie spotka Go brak czułości.
ALE!
Ty piszesz o traumie.Jestem przekonana,że istnieją takie sytuacje,które mogą partnera zblokować.Uczucie strachu,niepewności jutra,upokorzenie,konfrontacja z nienawiścią chorego,brak zaufania nie sprzyjają okazywaniu czułości,czy bliskości.To musiałoby po (z całą pewnością również wrażliwej osobie) spłynąć jak po kaczce..
Myslę,że z takiego błednego koła wyjściem może być terapia-wspólna dla nabrania WSPÓLNEJ równowagi.
A co do tytułowego pytania, tak ma prawo. Takie samo jednak, jakie jego partner do emocjonalnego zablokowania się w reakcji na traumę. Pozdrawiam DBZP

Myslę, że poruszyłeś bardzo ważny i wrazliwy temat.
Każdy człowiek ma prawo do miłości, czułości i seksu, ale...
pozostaje wiele urazów w tej bliskiej osobie po "ekscesach" chorobowych Chadowca.
To okropnie boli, poniżanie słowne jest gorsze niż policzek.

Po przykrych słowach ciężko jest się otworzyć i chociażby przytulic szczerze.... a co dopiero reszta....

Zgadzam się,mimo choroby partnera człowiek jest tylko człowiekiem i trudno tak od razu przebaczyć i zapomnieć wyrządzone krzywdy,choć było by to możliwe z upływem czasu,ale cóż przychodzi nowa mania i wszystko zaczyna sie od początku.

A dlaczego nie? Ale niech jednak bierze leki, które go tego nie pozbawią.

Miłość Ci wszystko wybaczy....
Choć bardzo się kocha, to czasem trudno ....ale tak ma prawo....

Ja byłam przez kilka lat w związku, wystąpiła u mnie mania i po kilku miesiącach były powiedział mi, że nie będzie chciał mieć ze mną nigdy dzieci z tego powodu.

Żyje z Chadowcem..... wiem że jest chory......
-----ale to ja zostałam upokorzona.....moja miłość zdeptana...i opluta...w jego ostatniej manii.......
tego nigdy nie da się zapomnieć......ukrywam że wszystko w porządku dla świętego spokoju...... i cieszę się że w domu spokój .....i tyle...