Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Witam. Mam 17 lat.Moim problemem jest obawa ze mam depresje. Zaczeło się to już dawno temu ale myśle że na dzień dzisiajszy bardzo sie pogorszyło. Prawie codziennie płacze,boje się wychodzić z domu (obawiam się że duży,groźny pies mnie zaatakuje i nie wiem dlaczego sobie cos takiego uroiłam jak widze jakiegoś to wpadam w histerie i płacze poce sie .boje sie też przechodzenia przez ulicę bo rok temu potrącił mnie samochód ) i z tego że sie boje (najbardziej psów) to nie wychodziłam 2 miesiące z domu bez tygodnia bo pojechałam z rodzicami do babci).Straciłam prawie wszystkich znajomych a kiedy ktoś chce się spotkać to szybko szukam wymówki,bo boje sie wyjść ale bardzo bardzo bym chciała.Czuję sie strasznie niepotrzebna ponieważ ja nie mam żadnych zalet,mama nie może być ze mnie dumna bo i z czego-Nie zdałam bierzmowania,nie przeszłam do następnej klasy.Mama i ojczym nie wierzą we mnie chociaż wcale sie nie dziwie.Przykro mi każdego dnia coraz częściej mam myśli samobójcze chociaż wiem że i tak tego bym nie zrobiła.Ja mam już tego wszystkiego dość.Zazdroszcze znajomym z ktorymi kontaktue sie tylko przez internet że byli tu i tam i ze znajomymi itd. ja kłamie wszystkich że też miałam ciężki dzień,byłam tu i tam itd, żeby sie nie dowiedzieli .Ostatnio wpadam w histerie i paniczny płacz,mama kupiła mi deprim i zażywam ale tak bardzo to nie pomaga.Błagam odpiszcie i poradźcie co mam robić żeby wkońcu wyjść z domu żebym nie bała sie psów (chociaż to moje urojenia i wiem że jak przestane się bać to znowu coś wymyśle i bedzie od nowa ja tego nie kontroluje)Przepraszam że tak sie rozpisałam i dziekuje za przeczytanie do końca (jeżeli ktokolwiek to przeczyta)

Ja przeczytałam. Myślę, że Deprim to najwyżej na lekką chandrę może pomóc a nie depresję. Przechodziłam kiedyś podobne stany jak Ty. Sugeruję konsultację ze specjalistą, wiem, że będzie się to wiązać z wyjściem z domu i pojechaniem do lekarza, ale pomyśl sobie, że to jest warte wysiłku, jaki w to włożysz. Z takich stanów można wyjść, przy dobrze dobranych lekach nawet dosyć szybko. Pozdrawiam i życzę trafnych decyzji i szybkiej poprawy samopoczucia! Marta

Witam. Podejrzewam u siebie depresję. Od trzech miesiecy wciaz krzycze, denerwuje sie, placze, nie chce nigdzie wychodzic i nic robic. A wszystko zaczelo sie od tego jak dowiedzialam sie o tym ze moj syn ma zespol downa. Mam bardzo mieszane uczucia. Płacze, chce go oddac, zalatwiam wszystko, smieje sie, nie chce go oddac, placze, wyzywam sie na wszystkich w kolo popadam w skrajne nastroje. Od Euforii po Furię i odwrotnie. Wciaz ' próbuje sie ukarac za to, ze moj synek 'taki' jest. Głodze sie, nie sypiam po nocach... Zaczynam nienawidzic siebie. Wszyscy wydaja mi sie lepsi ode mnie. Czuje sie beznadziejna i WINNA. Mam ochote sie zabic... ale nie robie tego bo wiem, ze mam dla kogo zyc, bo dla siebie juz nie potrafie. Kilka lat temu mialam kilka prob samobojczych, bylam w szpitalu neuropsychiatrycznym... Pomozcie, co mam zrobic? Psychiatry się chyba boję......

naprawde nie boj sie psychiatry on napewno pomoze mosisz pojsc po jakies leki tylko trzeba uwazac musisz powiedziec lekarzowi zze potrzebujesz lekow na twoje dolegliwosci ale takich z ktorymi bedziesz mogla w miare normalnie funkcjonowac... napewno nie obejdzie sie bez terapii u psychoterapeuty oni naprawde duzo daja ja juz przechodzilam depresje lekowom i w tym tez sa sinlne wachania nastrojow itd. dostalam leki nie jakies psychotropy czy cos leki ktore poprostu pomogly mi sobie poradzic z pewnymi uczuciami z brakiem wiary w siebie w zycie i teraz jest juz ok chociaz bylo naprawde ciezko trzymaj sie jak cos to pisz

kiedys dostawalam prozac, bo inne leki nie pomagaly... boje sie ze znow bede musiala go brac.
Boje sie psychiatry, bo on zadaje duzo pytan, na ktore nie umiem/ nie chce / nie moge odpowiedziec... Nie umiem przelamac w sobie tego leku. Czuje jak powoli zatracam sie w sobie...

nie boj sie mu powiedziec przeciez on tego nikomu nie powie a moze bylas u zlego lekarza skoro ci tylko te leki pomagaly mi na poczatku tez 2 razy dobrali zle leki i zmienialam lekarzy az trafilam na dobra profesjonalistke ktora mi bardzo pomogla nie masz w swoim miescie kilku lekarzy ??

mam bardzo dużo lekarzy. Ale nie wiem, do ktorego pojsc.

hmm no nie dowiesz sie dopoki nie pojdziesz nie idz do tego u, ktorego dostalas złe leki ... ale nie czekaj naprawde nie ma na co po to tylko poglebi twoj stan

te leki nie były złe.
Ale otumaniały.
Dobrze pójdę, gorzej już chyba i tak byc nie może.
Dziękuję.

leki psychotropowe to nie to samo co antydepresanty sama sie o tym przekonalam na wlasnej skurze jak mi zle dobrali leki na poczatku i dostalam jakies psychotropy a pozniej zwykle antydepresanty i terapia pozwolily mi znow zaczac cieszyc sie zyciem