Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

ewentualnie jeśli ma dużo pieniędzy to niech pójdzie sie leczyć do prywatnej kliniki...może tak jej pomogą...

Być albo nie żreć- oto jest pytanie?

to raczej nie jest pytanie... to konieczność...nienormalny przymus..;(jak ćpuny muszą ćpać, tak my musimy jeść...

Pieniądze?

raz są a raz ich nie ma.

Pieniądze są do zdobycia.

Po jakiego grzyba osobie takiej jak ja kasa>?

żeby ją przeżreć?( przepraszam za ordynarny język)



wszystkie które mam wydaje na jedzenie..

więc co mi z tego skoro i tak "nie mogę" ich wydać na co innego?



nie ma większych problemów niż te ze zdrowiem i z samym sobą.

Ale z narkomanią jest tak:

Idziesz na odwyk, wyleczysz się(albo i nie) i nie tykasz gówna do końca życia.



Ale jeść trzeba.

I jak to zrobić zeby nie popaść w skrajność.

To jest strasznie trudne, bo codziennie stajesz przed pokusą:" a może zjem jeszcze jedną bułke?" a kończy się na 1500 100 900

w sumie fakt, ale chodziło mi o porównanie...bo ludzie nie wierzą, że można nie móc nie panować nad czymś tak przecież normalnym jak jedzenie...nie rozumieją, że to jest uzależniające i większość z nich jest uzależniona...przykład? imieniny cioci x..jeszcze jeden kawałek ciasta, łyżka sałatki choc brzuch pełny...o ciocia przyniosła jeszcze bigosik.. przecież nie odmówię...i tak się zaczyna...

też zdarza mi się impulsywnie jeść, ale ja jem aż poczuję ulgę, a nie aż się zerzygam, więc pomimo tego, że jem by zniknęły nerwy, niezadowolenie, pustka, potrzeba, to jednak mam w tym jakiś umiar i znajduję w tym coś pozytywnego

jednakże rozumiem, że Wy nie możecie przestać? może należy szukać w tym rozwiązania, a nie starać powstrzymywać się całkowicie od jedzenia, bo to chyba błędne koło

"a nie aż się zerzygam"- to jest błąd... my nie jemy dotąd aż rzygamy tylko rzygamy dlatego, że jemy i jest nam źle z tego powodu,że aż tyle...

To tragiczne, coś jak pijak z "Małego Księcia", który pije by zapomnieć, że pije.

Tragiczne jest to, że jedzenie porównuje się do narkomanii. To co, jedzenie jest nałogiem, od którego nie ma ucieczki? Bez komentarza...