Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

witam.Nie wiem czy nazwać to chorobą obsesją czy jest to odruch natury...problem dotyczy oczywiście trudnego tematu...Miłość...czy ona istnieje? w tych bestialskich,agresywnych czasach gdzie wszystko jest dla kasy i wszystko jest towarem?Czy tylko dlatego żadna kobieta nie chce ze mną być bo jestem nieuleczalnie chory,rencista i jestem dializowany?Dlaczego miłość jest tylko dla zdrowych usmiechniętych i bogatych?Czy schorowany młody człowiek nie ma prawa do życia i bycia z kobietą?

Oczywiście,że ma !Ile jest takich przypadków, że ludzie się poznają i *** w sobie. Obojętne, czy jest ten wózek, czy go nie ma. Miłość nie wybiera. Życzę ci, abyś znalazł swoją drugą połowę w życiu, bo miłość przenosi góry.

Jola jak zwykle ma rację.

Miłość istnieje. I tylko Ona jest ratunkiem w "tych bestialskich, agresywnych czasach". Podpisuję się w pełni.
To nie musi być jeszcze choroba. A raczej na pewno nie jest. Twoje słowa są wyrazem zwiększonej wrażliwości. To troszkę może predysponuje do nerwic i in. zaburzeń emocjonalnych... ale samo w sobie jest to cudowne ... trzymaj się, pozdrawiam serdecznie

Czy istnieje miłość? A cóż to takiego? Najpierw wypadałoby zdefiniować to pojęcie, bo dla każdego znaczy, co innego. Moja definicja niestety nijak ma się do rzeczywistości i otaczającego mnie świata, ale masz w jednym rację. Dzisiaj wszystko jest towarem i wszystko można sprzedać, i kupić za określoną sumę nawet miłość. Oczywiście posypią się pewnie zdania, że tak wcale nie jest, że wszystko zależy od ludzi i… kasy. Zresztą sam możesz się o tym przekonać. Załóż sobie dwa fikcyjne konta na jakimś randkowym portalu i na jednym profilu podaj się za chorego rencistę, ale za to z wielkim kontem bankowym, a na drugim podaj się za zdrowego faceta pracującego, ale nieposiadającego nic na koncie. Poczekaj na rozwój wydarzeń tylko się nie przestrasz jak zobaczysz jak wygląda rzeczywistość. Widzisz te panie nie przyznają się wprost do tego a w każdym razie rzadko. Dla jednej byłem wręcz idealnym materiałem na męża i ojca jej dzieci do momentu aż powiedziałem jej "prawdę".
Pewnie ktoś mi zarzuci, że byłem nieuczciwy? Tak byłem, lecz robiłem ten eksperyment na potrzeby naukowe córki przyjaciółki. A czy te kobiety były uczciwe? Czy były uczciwe względem mnie? Też nie były a więc remis. Oczywiście panowie na takich portalach nie są lepsi i niewątpliwie nie wszyscy tacy są tak jak i nie wszystkie kobiety są materialistkami, ale procentowo wyszło, że 98,7 to same materialistki. Wiem, że to nie nastraja optymistycznie gdzieś to nasze człowieczeństwo nam umknęło w pogoni za szmalem i wszystkim, co z nim związane. Tak nie powinno być, ale tak niestety jest.
Tak Jola ma rację mówiąc "Miłość nie wybiera", lecz człowiek owszem...
Zresztą miłość to jedno a zdrowie, i życie to drugie. Życie ludzkie największą wartością tylko czyją? Chyba tylko osoby zainteresowanej, bo cała reszta ma ją w du..e. Niestety stać Cię na leczenie to się leczysz, a nie stać Cię to czekasz i być może nigdy się już nie doczekasz. Ale to taka sprawiedliwość piewców wszelakiej równości.
Więc nie bądźcie hipokrytami i nazywajcie rzeczy po imieniu. Dzisiaj na wszystkich frontach współczesnego życia wygrywają pieniądze i choć są od tego wyjątki to jednak ich odsetek jest tak znikomy, że nawet tego nie widać.

Dzięki wam za ciepłe odpowiedzi i otuchę właśnie chciałem powiedzieć że mam już doświadczenia pewne za sobą...Miałem żone...ale do momentu kiedy byłem przydatny,miałem stanowisko i pensje.Potem już tylko ja byłem winny wszystkiemu,zaczęły się pretensje,wyzwiska że nieprzydatny kaleka,nierób(jestem rencistą z orzeczeniem o niezdolności do pracy 1 grupa inwalidzka) zaczęły się jej eskapady na dyskoteki,zdrady...sama mi o tym powiedziała że zdradza...naprawdę- ja nie okłamuje was.Wyzwiska jakoś umiałem przeboleć,ale zdradę ciężko było przeżyć-postanowiłem skończyć ze sobą w sylwestra 2010-2011 bo nie umiałem wytrzymać bólu psychicznego...sznurek się urwał od haczyka zamiast moja głowa i dalej żyje...przestałem wierzyć przez to ludziom polegać na nich i przestałem wierzyć w miłość.Ale dziękuje Jola za otuchę,chociaż ciężko po takiej traumie będzie mi zaufać ludziom