Forum: Zaburzenia psychiczne

Witam!
Z moim mężczyzną jestem 2,5 roku (z przerwami, kiedy odwracał się ode mnie przez swoją chorobliwą zazdrość). Tak naprawdę od samego początku był trochę .. oryginalny. Ale na początku nawet mi się to podobało, bo nie był przeciętniakiem.
Z czasem poznałam jego rodzinę i zauważyłam jego podobieństwo do wuja. Kiedy dowiedziałam się, że ten wuj jest chory na schizofrenię, nie skojarzyłam tego z moim mężczyzną. Dopiero po czasie przychodziła mi do głowy taka myśl, że może on też jest chory, ale długo odganiałam od siebie tę myśl. Dopiero kiedy usłyszałam dokładną historię choroby jego wuja, kiedy dowiedziałam się, że zaczęło się od chorej zazdrości .... A teraz do rzeczy. Mój facet właśnie jest chorobliwie zazdrosny. Ale nie cały czas. Wygląda to mniej więcej tak, że kilka miesięcy jest wręcz obojętny, na to czy coś czuję do niego, czy z kimś się spotykam itd, po czym nagle zaczyna się kontrola wiadomości, fb itd no i oczywiście wybuchy zazdrości. To już trzecia jesień z rzędu, kiedy słyszę, że jestem dzi***ą, choć nie ma ku temu żadnych powodów, rozstajemy się itd. Po pewnym czasie słyszę, że nie wie, co mu odbiło i wszystko jest dobrze. Ale to tylko jeden z dziwnych objawów. Mój facet ma tak jakby obsesję na punkcie seksu. Uwielbia wręcz czynić publiczne aluzje odnoście naszego pożycia, niezwykłą przyjemność sprawia mu dotykanie mnie przy ludziach i kompletnie nie rozumie, dlaczego nie zgadzam się na to. Nie rozumie też, kiedy ja nie mam ochoty na seks. Oprócz tego często, kiedy nie podoba mi się jakieś jego zachowanie, on ma mi za złe, że w ogóle nie ma we mnie wsparcia i wtedy kompletnie zapomina o każdym razie, kiedy broniła go, zachwalałam itd. Czasem mam wrażenie, że on nie jest zdolny do uczuć, innym razem jest najbardziej czułym i odpowiedzialnym facetem pod słońcem. Jest strasznie chwiejny. I potwierdza to zresztą fakt, że raz mówi, że mnie kocha, niedługo później mówi, że mnie nie kocha, później przeprasza. Często tez wmawia mi, że zrobiłam coś, choć wcale tego nie zrobiłam. Poza tym kiedy nie pracuje, jego dzień często wygląda tak, że najpierw śpi do południa, albo i dłużej, a potem do wieczora leży wpatrzony w telewizor lub komputer. Ogólnie mało mówi o sobie, wszystko trzeba z niego wyciągać na siłę, jest skryty. On ma też swoje niezachwiane poglądy, dziwne poglądy na tematy społeczne, czy polityczne i nawet najlepsze argumenty nie są w stanie tych poglądów zachwiać. Prócz tego czasem wpada w szał, kiedy nie da sobie nic powiedzieć, krzyczy, rzuca czymś, uważa, że każdy się na niego uwziął i nikt, go nie rozumie, po czym idzie gdzieś. Oczywiście nie są to częste zdarzenia, są to raczej epizody, ale jednak występują. Natomiast stałą częścią jego życia są różne idiotyczne zachowania, np. robienie dziwnych min, albo natrętne dokuczanie komuś.. Czytałam dużo na internecie o schizie i część symptomów się zgadza, ale część jest całkiem na odwrót, np. zainteresowanie seksem, albo chęć do pracy ( on nie ma problemów z pracą, wręcz przeciwnie, nie wycofuje się też w ogóle z życia intymnego). Czy mogę podejrzewać jakąś chorobę psychiczną, czy to raczej taki ciężki charakter?

Witaj
Fakt jest kilka objawów kwalifikujących się do schizofrenii jednak ciężko nadal to stwierdzić. Jego zazdrość przypomina mi zespół Otella, który szczególnie nacechowany jest alkoholizmem ale nie tylko.
Co do czynności seksualnych w miejscach publicznych to jest to swego rodzaju, rodzaj parafilii. Częste zjawisko wśród mężczyzn. W jego przypadku mamy do czynienia z agorafilią.
Jego charakter jest dość specyficzny, tym samym bardzo ciężki. W tym przypadku Jego napady, gdy próbujesz Go do czegoś przekonać są uzasadnione.
Co do "idiotycznych zachowań" może to być nerwica natręctw czyli klasyczna nazwa zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych, w jego przypadku nacechowana tikami, robieniem dziwnych min.
Ciężko tu postawić jednoznaczną opinię o początkach schizofrenii. Najlepiej zasięgnąć porady specjalisty na miejscu.
Wybacz że nie mogę zbytnio pomóc.

Cokolwiek to jest (mi wygląda na zaburzenia border line) to będzie trudno Ci chłopa przekonać, coby poszedł do lekarza.
Faceta trudno przekonać, szczególnie jeśli lekarzem jest androlog, proktolog albo psychiatra

Dziękuję za pomoc Tak właśnie sądzę, że najlepiej będzie jeśli pójdę porozmawiać z psychiatrą i on mi powie, czy mam podstawy do niepokoju i ewentualnie będę jakoś mojego próbowała nakłonić na wizytę, ale wiem, że na pewno ciężkie zadanie przede mną ... Ehhh ..

Ooo, zapomniałam dodać, że mój facet nie przepuści okazji, żeby się z kimś pobić, czasem mówi, że ma ochotę komuś przywalić... Na szczęście nie mi ;p A potem mówi, że coś mu odbiło. Szczerze mówiąc już dawno bym go zostawiła z powodu tych dziwnych zachowań (po prostu czasem sie zachowuje, jak taki zbuntowany niedojrzały gówniarz), ale kocham go i jeśli to naprwdę jakaś choroba, to jeśli będzie chciał podjąć leczenie, to chyba nie powinnam go skreślać.. Szczerze mówiąc, ja mogę znieść wszytko, obawiam się tylko, że kiedyś, kiedy będziemy mieć dzieci, może być dla nich niebezpieczeństwem. Choć fakt faktem, że wszystkie dzieci w rodzinie go uwielbiają, a on uwielbia je. .. Sama nie wiem, co robić ...

Choroba o podmiocie psychicznym wcale nie musi oznaczać rezygnacji z normalnego życia i założenia rodziny. Należy się tylko postarać o odpowiednią opiekę nad stanem zdrowia. Należy dążyć do tego aby On sam chciał chronić Ciebie i ewentualnie przyszłe dzieci przed sobą w stanach nawrotu.

Ja wolalabym sie zastanowic czy w ogole zyc z kims takim