Forum: Depresja

Spotkslo mnie ostatnio kilka przykrych wydarzen, bo napierw stwierdzono u mnie barzdziej opadajaca lewa powieke,ktora utrudnia mi widzenie.Pozniej upadlem uderzajac potylica w beton.Dreczy mnie czarnowidztwo,problem ze skupieniem,ale odzywam sie, a nawet marudze.Dotychczas przy d, bylem milczacy i tak jestem malo rozmowny.Czy mimo, ze jestem komunikatywny, to moze byc depresja?

Rafciu nie wiem.....po upadku można dostać tez szoku.......poczytaj o tym....a po drugie idzie jesień...

Zaburzenia adaptacyjne to subiektywny stan zaburzeń emocjonalnych i silnego stresu, które to uczucia pojawiają się w momencie przystosowania do nowych sytuacji życiowych, lub po przykrych, stresujących zdarzeniach losowych. Zaburzenia adaptacyjne często przez osoby postronne mylone są z depresją, co powoduję przerażenie przed rozpoczynającą się chorobą psychiczną. Jest to jednak naturalna reakcja na stres. Objawami zaburzeń adaptacyjnych są lęk, zamartwianie się, poczucie niewydolności, niemożności poradzenia sobie z nową sytuację, nastrój depresyjny, problemy w codziennym funkcjonowaniu. Często pojawiają się też przejściowe zaburzenia snu i spadek apetytu.

Dziekuje Kito

Tylko co ja mam zrobic,bo zwiekszony tymogen mi zaszkodzil i mam wycofywany jedtny antydepreaznt?

Nie traktuj tego zbyt poważnie, bo ja nie jestem lekarzem i nie znam Cię na tyle, aby wiedzieć czy to przyczyną są zaburzenia adaptacyjne czy depresja. Zaburzenia adaptacyjne w gruncie rzeczy są normalne, po czasie same przechodzą, a to jest tylko reakcja na stres związany z jakimś wydarzeniem w Twoim życiu. Przypuśćmy zrywasz z dziewczyną i wpadasz w "depresję", ale to do końca nie jest depresja - to są zaburzenia adaptacyjne, czyli negatywna reakcja organizmu na daną sytuację. Tego akurat się nie leczy, dopiero później może to przeobrazić się w depresję, ale zazwyczaj mija samo po pewnym okresie. Raf już Ci to kiedyś pisałem, ale trzymaj dystans do życia, bo to pozwoli Ci nie zwariować.

Kito piszesz....logicznie.....tylko czy my mamy kontrole nad naszym strachem...w niezetknięciu z nowa sytuacja.....ja wiem po sobie.....logiczne mogę sobie wszystko wytłumaczyć......ale przyjdzie zdarzenie nowe.... i juz zaplamiam o logice ..wpuszczam strach..i już jazda bez trzymanki........we wszystkim...z nowymi ludźmi..z nawa sytuacja...i z nowym lepszym życiem.zmiana na lepsze.....wiec....logika..tak jak pisałeś....zaakceptowanie novum......jest fajnie w teorii przyjdzie praktyka..i du...zimna..strach...wskoczy większy od rozumu ..i już się zaczyna biadolenie..użalanie się nad sobą..i tak naprawdę czego słuchamy.....,,podszeptów szatana nie dasz rady" a gu..prawda dam..i nikt mnie nie zeżre......fobia społeczna.....w moim przypadku..ale odnosi to do wszelkiej sytuacji.....strach zablokuje nas..na otwarcie się na zaakceptowanie...czegoś nowego w życiu......strach manipuluje ogranicza...=niszczy nam życie........

raf32 co było przyczyną upadku? Zawroty głowy, omdlenie czy inny czynnik? Czy po tym tym wydarzeniu miałeś wykonane chociażby tomografie komputerową głowy?

Większość ludzi oczywiście nie potrafi panować nad emocjami, bo to wymaga czasu aby nauczyć się je kontrolować, albo przynajmniej lepiej znosić, bo te same emocje później powodują zaburzenia psychiczne, ponieważ przytłaczają daną osobę i nie potrafi sobie ona z tym poradzić. A emocje niestety nie są logiczne i nie mają nic wspólnego z rozsądkiem, bo wypierany jest przez to co czujesz i w ten sam sposób postrzegasz świat dookoła siebie i samego siebie. To nie szatańskie szepty, tylko myśli osoby zdominowanej przez negatywne samopoczucie. Gorzej jeśli ów myśli pokrywają się z rzeczywistością. To w jaki sposób ktoś zareaguje na losowe zdarzenie w jego życiu w całości zależy od psychiki człowieka i dlatego to co jednego dobije na drugim może nie zrobić konkretnego wrażenia.