Forum: Psychoterapia

Jestem obecnie na oddziale dziennym szpitala psychiatrycznego, podobno to oddział terapeutyczny. Niby mam jakąś psychoterapię, ale tu zaczyna się problem, bo praktycznie jestem na granicy samobójstwa. Leki mam raczej dobrze dobrane, ale czuję się strasznie. Rozmawiałam na ten temat ze swoją terapeutką i ona twierdzi, że to złe samopoczucie pewnie wynika ze zmian, które we mnie zachodzą. Tyle, że ja nie widzę zmian i pewnie ich nie dożyję. Czy tak ma być przy psychoterapii, takie myśli samobójcze? Nie wyobrażam sobie siebie na zamkniętym, bo wiem że nic mi to nie da, bardziej niż leków potrzebuję właśnie psychologa, zawsze mi to mówiono. Ale może nie na każdego psychoterapia działa, może jestem jakimś dziwakiem?

Mnie też psychoterapia mało daje. Choruję na nerwicę lękową. Chodzę regularnie do pani psycholog i biorę leki. Jednak gdy dochodzi do pogorszenia to psychoterapia nic mi nie daje. Jedynie leki wyciszają i uspakajają. Dopiero gdy czuję się lepiej to widzę, że moje wizyty u psychologa mają jakiś sens. Myślę, że psycholog podpowiada nam co możemy zrobić a reszta to nasz wkład. Tylko sami jesteśmy w stanie uporać się z naszymi lękami a leki wspomagają nas w tym.

Witam. Czy leczenie nerwicy lękowej dużo Ci pomaga? Czego sie najbardziej obawiasz?

Czarnulko leczenie pomaga. Bez leczenia mój stan się pogłębia. Dochodzi do tego, że nie wychodzę w ogóle z domu. Boję się wyjścia z domu. Sytuacji gdzie jest dużo ludzi. Przy najmniejszym zdenerwowaniu czuję ogromny lęk( nawet w głupiej kolejce w jarzyniaku)

no to widze ze mamy taki sam problem..;/ leczysz sie u psychologa czy psychiatry? prywatnie czy publucznie..?

Byłem w szpitalu na oddziale dziennym jak i zamkniętym. Na zamkniętym byłem wiele miesięcy(przy czym wydawało mi się,że mój stan się wręcz pogarsza).Długa izolacja od normalnego życia na mnie wpływała niekorzystnie.Na dziennym byłem kilkakrotnie.Kiedy jesteśmy w depresji i czujemy się źle to wszystkie działania i terapie wydają się bezsensowne.Terapeuta stara się nam wmówić,że wszystko będzie dobrze,a my wiemy swoje.Poprawa nastroju przychodzi bardzo powoli,więc prawie jej nie zauważamy.Ale jednak następuje.Moim zdaniem dużo czerpiemy od pacjentów,którzy przeżywają dokładnie to co my.Dopiero kiedy nasz stan naprawdę się poprawia zdajemy sobie sprawę,że to wszystko miało sens.

sam zgłosiłeś się na taki oddział czy dali Ci skierowanie..?