Forum: Zaburzenia afektywne dwubiegunowe - ChAD

W sierpniu miałam manie/hipomanie...na wypisie ze szpitala mam stan: "hipomania", jeden lekarz uważa, że to była mania, inny że hipomania. Wolałabym wiedzieć, który rodzaj chad mam, proszę o odpowiedź.

Stopniem nasilenia objawów. Krótko i treściwie różnica jest opisana tu: pl.wikipedia.org/wiki/Hipomania

Hipomania jest lagodniejsza od manii i w zaleznosci od tego co masz czy manie czy hipomanie obok depresji to wtedy masz albo chad I albo chad II.Najczęstsze objawy manii;
często brak wglądu w chorobę
przymus mówienia, gadatliwość zdająca się nie mieć końca (98% chorych)
pobudzenie psychoruchowe (hiperbulia) (87% chorych)
zmniejszona potrzeba snu (lub nawet kilkudniowy całkowity brak potrzeby snu, 81% chorych) albo zaburzenia rytmu okołodobowego
gonitwa myśli (synonimicznie tachyfrenia, myślotok) (71% chorych)
odhamowanie seksualne (57% chorych)
często: trudności w koncentracji
często: zawyżona samoocena
niekiedy: zmniejszenie krytycyzmu (podejmowanie lekkomyślnych działań)
ogólne zwiększenie energii, niekiedy samoistne poczucie siły
Do charakterystycznych cech hipomanii należą:
łagodne wzmożenie nastroju,
zwiększona energia i aktywność,
dobre samopoczucie fizyczne i psychiczne.
Osoby w stanie hipomanii łatwiej nawiązują kontakty towarzyskie, są rozmowne. Poza tymi objawami, które można zaliczyć do przyjemnych, mogą wystąpić takie dolegliwości, jak drażliwość i zaburzenia koncentracji. Na ogół jednak hipomania nie powoduje wyraźnego zakłócenia funkcjonowania zawodowego i rodzinnego. U niektórych chorych może nawet poprawiać sprawność intelektualną, co może się wiązać z większymi osiągnięciami zawodowymi i znaczną poprawą kreatywności. Znane są przypadki postaci historycznych i twórców, których najbardziej płodne okresy twórczości pokrywały się ze stanami hipomanii.

To raczej była mania niestety... są na forum jakieś osoby, u których choroba ujawniła się równie wcześnie? Mam 24 lata, w listopadzie miałam manie, przed którą występowały u mnie depresje, ale nie o mocnym nasileniu... Przeczytałam, że wczesne rozpoczęcie choroby, zwłaszcza Chad typ I źle rokuje na przyszłość, ktoś ma jakieś doświadczenia z taką osobą albo sam jest chory?

Ja choruje od dziecka ale psychiatrycznie zaczelam sie leczyc w wieku 32 lat a diagnoze chad uslyszalam w wieku 34 lat.w literaturze fachowej mozna przeczytac ze wiekszosc chadowcow o chorobie slyszy po kilku do kilkunastu lat od zachorowania.im wczesniej wykryta choroba tym wieksze szanse na dlugie remisje.w tej chorobie niestety nie walczy sie o wyzdrowienie bo sie nie da a o dlugie okresy remisji,przyjmuje sie ze takie piecioletnie to zadowolajacy efekt leczenia.wazne aby pacjent znal siebie i bacznie obserwowal,patrz watek 10 porad dla chadowca.w procesie leczenia chad dazy sie do tego aby pacjent wychwytywal zwiastuny nadchodzacej manii czy depresji i z pomoca lekarza zapobiegl rozwinieciu sie fazy poniewaz im silniejsza faza depresji tym pozniej wiekszy spadek w dol a im wieksza depresja tym pozniej wiekszy skok w gore i tak spirala sie nakreca