Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Od kliku lat mam niepokojące objawy podobne do psychozy maniakalno-depresyjnej (lub deresji dwubiegunowej -jak kto woli)

Tyle, że nie przejawa się to jakimiś długotrwałymi euforiami trwającymi kilka tygodni bądź miesięcy lecz "chwilami nieuzasadnionego szczęścia" kiedy mam rewelacyjny humor, lubię rozmawiać z ludźmi, mam w sobie wiele empatii, nadziei i mobilizacji do działania. Zarażam wtedy tym optymizmem cały świat wszem i wobec dopóki... się nie wyczerpie. Czasem nie mogę przez to spać-jestem ciekawa co przyniesie następny dzień.

Lecz takie epizody niestety zdarzają się dosyć rzadko, przez resztę czasu mam nastrój nieco depresyjny, puste oczy, nie interesują mnie problemy innych, chcę tylko "żyć" i się rozwijać, żeby nie wypaść z obiegu. Z machiny napędzanej czasem (zaliczyć,zjeść rozwinąć, spać).

Problem prezentuje się zgoła inaczej kiedy jestem poza domem- jestem niepełnoletnia i od kilku lat mieszkam w destrukcyjnej rodzinie (alkoholizm, depresja, nerwica, zaburzenia emocjonalne i tp). Bardzo dobrze radzę sobie wtedy z kłopotami, porządkami, nie spóźniam się, jestem otwarta na lludzi i ich problemy i wydaje się sama sobie bardziej poważna i dojrzała kiedy przebywam poza domem kilka dni. Dobry nastrój i "zaradność" utrzymuje się zazwyczaj przez cały czas, czerpie radość z kontaktow z ludźmi.



Dlatego moje pytanie brzmi: Czy to moze być psychoza maniakalno-depresyjna? Rozmawiałam "przupadkowo" z kilkoma psychologami, ale nic takiego nie stwierdzono.... Bede bardzo wdzięczna za mozliwie wyczerupjaca odpowiedź

Chciałam jeszcze dodać, że podczas stanów euforii oczywiście łatwiej i chętniej podejmuje wybory i wyzwania co się bierze z wiekszej pewności siebie, ale nie roztwaniam nagle wszytskich pieniedzy w około. Panuje nad moim zyciem i jego konsekwencjami. Niestety te nastroje depresyje sa niesamowicie uciazliwe, zaburzaja mi porzadek zycia..... i b. chcialabym cos z nimi zrobic.. sa jakies leki bez recepty?

Masz ciężkie życie i być może kiedyś w jakiś sposób to odreagujesz, Ale na razie nie widże u ciebie żadnej patologii. Twoje nastroje mogą być spowodowane hormonami zw. z cyklem miesiączkowym. Nie jestem lekarzem, ale nie analizuj i nie dopatruj sie w sobie choroby, a będzie ok. Jesteś b.silną osobą, poradzisz sobie ze wszystkim, ale pamiętaj, że masz czasem prawo również do slabości i wymagać od innych pomocy w wielu sprawach. Nie bierz wszystkiego na siebie, bo w któryms momencie-nawet za 20 lat - okaże się, że pękniesz. Pozdr

Moim zdaniem także nie masz depresji dwubiegunowej. Raczej masz syndrom Dorosłych Dzieci Alkoholików. Powinnać zasięgnąć porady w szpitalu na Sobieskiego w Wawie, tak podadza Ci namiary do poradni DDA w Twoim miescie. Ja przez rok chodzilam na terapie indywidualna DDA i jestem zadowolona bardzo. Szkoda tylko, ze zwlekalam az 8 lat z tym. Pomaga. Nie mialas prawdziwego dziecinstwa i jestes nadopowiedzialna nad wiek, wiec musisz przepracowac dziecinstwo. Inaczej bedziesz wciaz bala sie glebokich uczuc i miewala hustawki nastrojow. Kiedys mozesz sie zalamac. Daj sobie szanse i poszukaj pomocy u psychologow. pozdrawiam Cie serdecznie i zycze powodzenia i super szczesliwego zycia,

Agata

O rany- jakbym czytala o swoim problemie. Najlepsze jest to, ze weszłam tutaj, bo wpisalam w wyszukiwarke hasło: psychoza maniakalno-depresyjna. I aktualnie równiez podejrzewam sibie o wlasnie ową chorobę. Mam prośbę- jesli jestes z Warszawy, to napisz do mnie, bede Ci ogromnie wdzięczna!! Moze jakos sprobojemy sobie pomoc lub chocby wymienimy sie pogladami.

[email protected]

ja mam takie same objawy, dodatkowo : jestem agresywna, wiecznie zirytowana, traktuje wszystkich jakby byli o wiele glupsi ode mnie. A zaraz potem rycze z byle powodu. nigdy nie koncze tego co zaczelam w przyplywie dobrego humoru. Byly czasy kiedy nie sypialam w ogole i czasy kiedy pilam na umor (mowie o 3miesiecznych cugach)

Mam 32 lata. Dopiero wczoraj stwierdzono u mnie psychozę maniakalno-depresyjną. Żyję z tym od 14 roku życia, bez żadnych leków. Też, jak jeden z gości, byłam przedwcześnie rozwiniętym intelektualnie dzieckiem. Do osiągnięcia pełnoletności radziłam sobie z wieloma problemami w rodzinie. W wieku 17 lat wyjechałam na studia i od tej pory jestem niezależna. Dziewczyno, w wieku 22 lat miałam pierwszy typowy stan depresyjny i próbowałam popełnić samobójstwo. Niestety istnieje duże ryzyko, że z Tobą może być podobnie. Z objawów, które opisujesz, przypomina to stan hipomanii. Uważaj na siebie. Staraj się kontrolować swoje emocje, szczególnie agresję. Będzie trudniej z czasem. W wieku 22 lat po kilkudniowym pobycie w szpitalu i wielu rozmowach z psychiatrami i testach psychologicznych stwierdzono, że jest to reakcja sytuacyjna u osoby z niedojrzałą osobowością, która charakteryzuje się brakiem zaufania do ludzi i rywalizującą postawą. Zostało mi to do dziś, ale walczę z tym i mam już dojrzałą osobowość. Bierz kwasy tłuszczowe omega-3, oleje rybie (łosoś, makrela), roślinne (olej lniany). Jest to alternatywna terapia, twój organizm sam ją przyjmie, nie jest to lit, który powoduje dużo skutków ubocznych. Może uda ci się zahamować rozwój zaburzenia. Ja od 3 tygodni mam objawy manii, na tle zaburzeń hormonalnych. Zbadaj przy okazji hormony, czy nie rozwija się, jak u mnie Hashimoto. Więcej niestety nie mogę pomóc, a mam w sobie dużo empatii. I przeczytaj "Mewę" Richarda Bacha, jest do nabycia w Empiku i do ściągnięcia w sieci, ma 16 str.

mam niespełna 18 letniego syna prawdopodobnie z tą chorobą - nie umiem żyć -ratunku

Proponuję "zapoznać się" z tą chorobą. Nie taki diabeł straszny!