Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Witam. Od paru lat, mamy bardzo poważne problemy z ojcem. Jego zachowanie jest nawet ciężkie do opisania. Każdy człowiek ma różne nastroje, czasami jest radosny, czasami smutny, czasami uprzejmy, a samami nawet złośliwy.

Mój ojciec od zawsze jest smutny, złośliwy i przepełniony gniewem. Ten człowiek jest pozbawiony jakichkolwiek pozytywnych cech. Jeżeli ktoś by chciał zobaczyć zło w najczystszej postaci, to wystarczy spojrzeć na niego. Od lat znęca się nad moją matką fizycznie i psychicznie. Od paru lat żyje w swoim świcie, próbuje on nagiąć cały świat do swoich durnych i urojonych pomysłów. Jakakolwiek niezgodność z jego zdaniem, powoduje natychmiastowy wybuch... Ten człowiek nie patrzy na otoczenie, wystarczy zrobić coś nie po jego myśli a zaczyna się ciepać i krzyczeć w miejscach publicznych wśród ludzi. Jest agresywny w stosunku do nas i do zwierząt. Parę lat temu miałem kota, zwierze było "normalne". Cały czas się do niego czepiał, wymachiwał piąchami mu przed
pyszczkiem i kot na niego syczał, później już bezwarunkowo. Od paru lat mam psa... rzuca w niego przedmiotami i go kopie... Zwierze się cały czas trzęsie, pies już nie wytrzymuje nerwowo i zaczyna atakować. My jako rodzina też już nie wytrzymujemy nerwowo. Moja mama, siostra i brat, jesteśmy normalnymi ludźmi, dobrze się uczymy, mamy nienaganną opinie... Ojciec jest alkoholikiem, nie ma zębów, śmierdzi, wygląda jak nar gorszy lum, a będzie pouczał normalnych ludzi. O wszystko się czepia, ze źle stoję, ze szmatka jest odłożona odwrotnie, ze pies się otarł o krzesło... Świat wymyka mu się z rąk, a on dostaje szału, chciałby wszystko kontrolować, a jest nikim. Nie ma żadnej merytorycznej wiedzy,
pracuje jako sprzątacz, zamiata ulice, ale próbuje ingerować w każdy aspekt życia innych. Ubliża ludziom z najbliższego otoczenia, dzisiaj się dowiedziałem ze wyzwał jakaś młodą dziewczynę w pracy. Dziewczyna się popłakała... Posiada na ludzi... Kiedyś byłem z nim w banku, tak denerwował pracownicę ze była cała bordowa na szyj, bałem się ze kobita dostanie wylewu z nerwów. Całe moje otoczenie uważa go za osobę psychicznie chorą... Ma założoną niebieską kartę, ośrodek pomocy społecznej poprosił o wyjaśnienia, cały czas się odwołuje... Kobity w tym mopsie mają go za wariata i chcą go skierować na badania psychiatryczne, ale on się cały czas uchyla, ciągle pisze pisma...

Sprawa ciągnie już się kilkanaście lat, jesteśmy już umęczeni, on już też jest stary i nie ma siły się już tak drzeć jak kiedyś, ale on wysysa całe z nas życie... Jak go nie ma, to wszyscy leżymy w łóżkach i odpoczywamy, jest wampirem energetycznym, jednym słowem potrafi odebrać człowiekowi cała radość życia. Mam się za inteligentnego człowieka, czytałem kilka książek odnośnie psychologi, chciałem mu pomóc, rozmawiać z nim delikatnie, ale ten człowiek nie uznaje żadnych, ale to żadnych autorytetów. On uważa ze tylko on ma racje... Dla niego sąd to "młoda gówniara, która nie ma pojęcia o życiu", psychiatra to "świr konował" itp. On sobie np wymyśli ze będzie sprzedawał sprzedawał "smażone chomiki" i cały świat musi kupować jego "smażone chomiki". Jeżeli powiesz mu ze to, nie trafiony pomysł i uargumentujesz to tym, ze w Polsce ludzie nie jedzą takich zwierząt, albo ze jedzą coś innego, to wpadnie w szał... On musi się przekonać na własnej skórze... Dopiero jak nikt nie kupi takiego "smażonego chomika" to wtedy powyzywa na ludzi i wymyśli jakąś inną głupotę... Rozmawiałem kiedyś ze znajomym, tłumaczył mi na czym polega schizofrenia, przytoczył przykład z facetem w płaszczu, który kiepuje do szklanej popielniczki, która trzyma w ręce na przystanku autobusowym, z jednej strony ma rację, bo nie śmieci, ale z drugiej strony nikt tego nie robi. Bo popiół zostanie rozwiany przez wiatr, a
samego peta można wyrzucić do kosza. To oczywiście tylko przykład, ale trafnie opisuje również i przypadek mojego ojca.

Tutaj takimi potencjalnymi chorobami wydaje się być właśnie schizofrenia, oraz bardzo silna nerwica. A wy co o tym myślicie ? Czy można jakoś takiego człowieka leczyć ? Jakie podaje się leki i jak one działają ?

PS. Zapomniałem napisać jeszcze jedną rzecz, ze on się męczy sam ze sobą... Np wykonuje pracę narzędziami nie przeznaczonymi do tego celu... Albo kupuje najtańsze elektronarzędzia, np kupił szlifierkę za 30 zł, która służy do przecinania jakiś tam drutów, próbuje czymś takim wykonywać ciężka pracę, a kiedy to nie działa, to trzaska tymi urządzeniami i mówi ze "los się na mnie uwziął", "wszystko jest przeciwko mnie" Nie przyjmuje do wiadomości, ze większe "roboty" wymagają, lepszych i tym samym droższych narzędzi, on mówi ze "Ja tyle za szlifierkę nie dam". Później tą roztrzaskaną szlifierkę daje do reperacji, naprawa przewyższa dwukrotnie wartość sprzęt, szlifierka co prawda działa, ale w dalszym ciągu nie nadaje się do cięższej pracy... Od znowu ją ponawia, maszyna znowu się psuje, on znowu trzaska i tak cały czas...

On gdzieś ma problem z jakimś logicznym myśleniem... Trzyma się kurczowo cyfr, nie patrząc na ogólny rozrachunek... Poza tym ma swoje ułomności, w postaci, "mój ulubiony kubeczek" "moja ulubiona łyżeczka" itp...

Co to za choroba psychiczna ?

To frustrat i nieudacznik,pewnie podświadomie wie o tym i dlatego jest taki wściekły.

Każdy człowiek popełnia błędy, ja oczywiście tez parę popełniłem ale jestem otwarty na opinie innych, dostrzegłem problem i go wyeliminowałem, stałem się lepszą wersją siebie. Jak on do nas kiedyś powiedział, ze my jesteśmy jak dinozaury i ze musimy wyginać, to ze on jest nieporadny, to chciałby pociągnąć za sobą cała rodzinę... Tylko ze on nie chce się zmienić, jemu jest tak dobrze, a ze otoczenie cierpi, to co go to obchodzi... Nie da się jakoś farmakologicznie go leczyć, aby nie miał napadów agresji ?

Musisz go leczyć laksigenem,to jest najskuteczniejszy lek dla takiego jak on.

Pewnie da się leczyć,ale jest pytanie,czy on zechce pójście do psychiatry ?
Siłą go nie zaciagniesz,a przetłumaczyć raczej mu się nie da. Może spróbuj w Mopsie,tam powinni ci doradzić,co zrobić w takim trudnym przypadku.

To wygląda jak zabużenie dysocjacyjne - socjopatia. Z takimi ludźmi nie da się w ogóle rozmawiać i wbrew pozorom są zazwyczaj bardzo inteligętni (skoro odwołuje się już od kilku lat od decyzji przeróżnych organów państwowych, to co jak co, ale na prawie się zna i nie jest zwykłym pieniaczem, bo taką osobę da się łatwo zbyć tekstem "pana pismo jest nieuzasadnione). Osoby takie *** brutalność i antyspołeczne zachowania.

Pasowałoby, ale to tylko porada, a nie diagnoza. Takową może tylko przeprowadzić lekarz psychiatra w szpitalu. Pozdrawiam.

Socjopata,tak jak piszesz jest przeważnie inteligentny, jednak ojciec autora posługuje się narzędziami wbrew logice i nie rozumie irracjonalnosci swojego postępowania.
Być może ma zaburzenia osobowości,ale oprócz tego myślę,że jest chory psychicznie,bo o ile zły charakter mial zawsze,to problemy psychiczne nasiliły się parę lat temu.
Pisanie odwołań o niczym nie świadczy, bo psychopaci raczej,nie żyją z pracy własnych rąk..tym bardziej zamiatania ulic.

Nie, samo używanie "narzędzi wbrew logice" o niczym nie świadczy. To tylko subiektywna ocena autora postu. Dla takiej osoby logiką będzie uzyskanie jak najwyższych możliwych rezultatów, jak najmniejszymi kosztami. To nie jest brak logiki, tylko skąpstwo. Istnieje też duża różnica między, psychopatą, a socjopatią. Psychopatą nie odczówa emocji, socjopata je tłumi i stąd wybuchy agresji. Są objawem nie umiejętności radzenia sobie z flustracją i stresem, związanymi z uczuciami, których taka osoba nie chce czuć.

No trzeba też wziąć pod uwagę,że alkoholizm pogłębił już istniejące złe cechy ojca i dołożył te typowe dla choroby alkoholowej,która właśnie daje objawy psychiczne,takie jak u niego zauważasz.
Sytuacja jest trudna,bo na to jaki jest twój ojciec, składa się wiele czynników.
Leczenie jest konieczne,ale chyba tylko po dłuższym pobycie w szpitalu,będzie można postawić diagnozę.

Dziękuje za wypowiedzi. Życie przeciętnego polaka nie jest proste... Każdy człowiek potrafi się zdenerwować, ja tez niejednokrotnie krzyczałem na coś czy na kogoś, ale mimo wszystko bardzo rzadko... i nie z taką agresją.

Tu sytuacja ma miejsce codziennie. Interesuje się od dziecka mózgiem, widziałem ze ludzie chorzy na nerwicę mają uszkodzone neurony... Czytałem kiedyś odnośnie tych wszystkich chorób psychicznych, ale to jest ciężko przypisać do kogoś, ponieważ wyrabia się pewna tolerancja na zachowania i wszyscy wydają się normalni... Jak czytam o chorobach, to poruszane są tam kwestie widzenia obrazów na jawie i słyszenia głosów, coś podobnego do narkotyków.

Miałem kolegę w pracy, który zachowywał się jak mój ojciec, facet *** do komputera ze jest *** program, faktycznie program nie miał funkcji cofania, ale dało się to rozwiązać poprzez ciągłe zapisy i odczyty, facet wulgaryzował nawet w obecności szefa, ciągle się mylił i o wszystko kłócił... Co ciekawe, tez był wychowywany tylko przez ojca. Widać ze to jest jakiś szablon, ale nie wiem do końca jaki... Przez 5 lat miałem dziewczynę z borderline i tez wydawało mi się wszystko ok, dopiero po rozstaniu odkryłem ze coś z nią nie grało... Wszystko co było opisane odnośnie tego zaburzenia się sprawdziło... Po rozstaniu ze mną wyszła szybko za mąż i po pól roku się rozeszła, ciągle zmienia miejsce zamieszkania...

Jak obserwuje ludzi, dużo osób ma problemy natury psychicznej, mamy sąsiadkę na wsi, 30 lat dziewczyna, pytam się jej ile ona ma lat, a ona mi mówi ze 28... Pytam się jej który jesteś rocznik, a one ze 87, no to mówię ze chyba coś nie tak... Mówię do niej ze ma 30, a ona mówi ze nie wiedziała... Także tu z koi są jakieś ułomności i upośledzenie umysłowe.

To ze ojciec ma nerwice, to jestem pewny, ale tu dochodzi jeszcze o coś takiego jak swój świat... Oglądaliście film wyspa tajemnic z Leonardo DiCaprio ? Tam pacjent stworzył sobie coś w rodzaju alter ego, alternatywną wersje własnej osobowości która przysłoniła mu prawdę. Tu chodzi o pewne spostrzegania świata. Być może to naturalny mechanizm obronny człowieka, w końcu mało ludzi jest wstanie przetrawić tą surową i najprawdziwszą prawdę...

To jest mój ojciec, zniszczył nam życie, ale ja wiem ze on jest chory, chciałbym go wyciągnąć, ale nie da się wejść do jego świata... Mówił mi kiedyś ze marzy aby mieć wszystko poukładane w piwnicy w pojemnikach, wszystko było na ziemi. Kupiłem przezroczyste pojemniki i mu wszystko poukładałem... Wszystko było widoczne... Był nieszczęśliwy, bo nie zrobiłem tego po jego myśli, facet nie rozumiem ze nie jestem wstanie czytać w jego myślach, to jest jakiś skrajny egocentryzm... Nie da się z nim złapać żadnej nici porozumienia, nie ma żadnych męskich zainteresowań poza piciem...