Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Mam całkowity mętlk w głowie, nie wiem co o sobie myśleć. Od kilku lat leczę się na schizofrenię, miałem omamy i głosy w głowie ale przy lekach neuroleptykach przeszło.
W przeciągu tych kilku lat co chwilę czuję sie jakbym był co chwilę inną osobą, z innymi poglądami na życie, innymi zdolnościami i światopoglądem, a nawet płcią. Właśnie z tym odczuciem mojej płci mam największy problem. Jest to bardzo frustrujące i nie wiem co z tym zrobić. Leki na to nie pomagają. Jest to dla mnie dziwne bo odczucie mojej płci może zmieniać sie z minuty na minutę, raz czuję sie kobietą, a raz tak pomiędzy płciami, neutralnie, ale nie mężczyzną. Mogę być kobietą w zależności od sytuacji, szczególnie gdy są to przykre sytuacje to jestem/czuję się kobietą. Dodam, że od dziecka chciałem być dziewczyną, szczególnie ciężkie to było w okresie dorastania.
Czy ja mam poprostu urojenia płci w schizofreni, które nie przechodzą przy lekach, czy może mam dysocjacyjne zaburzenie tożsamości (DID), czy może jestem transseksualistką ze schizofrenią? Czy moze jeszcze co innego??
Jak mówię psychiatrom, że czuję się kobietą to nie ma odzewu z ich strony, uroki małego miasta.
Czy może mi ktokolwiek pomóc?? Jakoś poukładać sobie to wszystko w głowie, to kim jestem...

A Ty co byś powiedział? Kim jesteś? Tak w jednym zdaniu.

Nie czuję się kompetentny aby doradzać ci w twoim przypadku. Pisałeś,że czułeś się dziewczynką już jako dziecko. Są osoby które urodziły się jakby nie w swoim ciele. Tu zaczyna się problem.Trudno jest to zaakceptować samemu. Jeszcze trudniej się do tego przyznać.Szansa na zrozumienie przez rodzinę,przyjaciół czy znajomych jest minimalna.Narasta frustracja -czego następstwem mogły być zaburzenia określone jako schizofrenia. Czy to faktycznie jest schizofrenia,czy lekarz poszedł na łatwiznę,bo nie wiedział jaką ci przypisać diagnozę,trudno powiedzieć.Są jakieś terapie,które pozwolą określić ci swoją tożsamość.Ale z akceptacją społeczną nie będzie lekko.Zwłaszcza na prowincji.Przestrzegałbym tylko przed jednym.Mianowicie przed zawieraniem związku małżeńskiego z osobą nieświadomą twojej orientacji.Taki związek można łatwo unieważnić. Współmałżonek poczuje się bardzo oszukany i zraniony.

Jeszcze się nie spotkałam z takim przypadkiem, żeby leki aż tak zmieniały osobowość. Być może uaktywniły to, co już w tobie było uśpione i nie zdawałeś sobie z tego sprawy. Jeżeli faktycznie "czujesz" się kobietą, to raczej nie walcz z tym. Raczej zaakceptuj i obserwuj dalej siebie. Jest wielu ludzi z tym problemem. Natura płata figle. To komplikuje życie, ale jest do rozwiązania. Trzeba robić tak, aby poczuć się dobrze. Świat idzie naprzód i ludzie są bardziej tolerancyjni.

Znam dobrego psychiatrę seksuologa,podam Ci dane,przyjmij zaproszenie bo tak post usuna.ten lekarz pomaga bezplatnie,odpisze Ci na mail,lub mozna zadzwonic.