Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

witajcie ja w sumie też już nie wiem co ma sens wszystko powoli zmierza ku jednemu coraz wiecej mysli biegnie tam gdzie kiedys powiedziano mi żyj!!!!tylko po co by byc dla kogos nikim?by codziennie rano wstawac i czekac az ktos znowu powie jaka to nie jestem zła ?ludzierodzina maja gdzies uczucia potrafią tylko ranica ja juz mam dosyc kiedys prawie mi sie udalo i tez potem mowilam ze warto walczyc ale to jeden wielki stek bzdur ci co mnie ratowali wpedzaja mnie z powrotem w to wsystko mam rodzine dziecko tylko maz jest jaki jest nie winie go ze codziennie mowi mi ze nic w zyciu nie dostalam ze mi sie przytylo ze moja praca jest smieszna i moge wymieniac w nieskonczonosc ale najgorsze jest to ze to moja wlasna matka doprowadza mnie do obledu nie potrafie juz tego ogarnac i chyba juz nie chce codziennie jadac do pracy mam ochote rozpedzic sie i walnac w mur i szczerze mowiac juz niewiele mnie od tego dzieli nie mam juz sily wymuszac usmiechu ktory potrafi maskowac to co czuje wy to znaczy moja rodzina skutecznie wyleczyliscie mnie z bycia szczesliwa zastanawia mnie jedno jak wy mozecie zyc ze swiadomoscia ze niszczycie zycie malymi kroczkami doprowadzacie do tego ze gasnie we mnie chec walki

Ktoś kompetentny odpowie pewno później. Ja wiem co CI pomoże, ale nie wypowiem się, bo to łatwo pisać, trudniej realizować

Zawsze można próbować dążyć do poprawy relacji, powinnaś mówić o tym, co Ci leży na sercu, kiedy ktoś Cię zrani komunikować i argumentować, dlaczego. Rozmawiałaś z mężem, rodziną? Są świadomi, że Cię ranią, krzywdzą i dlaczego? Rozumiem, że szczera rozmowa nie zawsze załatwia problem. Może potrzeba by tu była terapia rodzinna? W ostateczności, jeśli nie ma szans zmiany stosunku do Twojej osoby - jeżeli ktoś lub coś wpływa negatywnie na Twoje samopoczucie do takiego stopnia, że masz ochotę walnąć autem w mur, to nic innego, jak ograniczyć kontakty z toksycznymi dla Ciebie ludźmi. Jeśli coś szkodzi, należy to WYELIMINOWAĆ, bądź jeśli to niemożliwe ograniczyć.

I nie daj sobie wmawiać, jaka to beznadziejna jesteś - miej swoje zdanie. Praca jak praca, może i dla niego jest śmieszna, ale żadna nie hańbi, mogłabyś leżeć do góry d*** i nie robić nic, a jednak masz dziecko i pracujesz, więc coś jednak robisz, przytyłaś no i trudno, to jest fakt, miałaś prawo się mu podobać szczuplejsza, ale jeśli już musiał to mógłby Tobie stosownie dać do zrozumienia, że mogłabyś nieco zrzucić, a nie wytykać to w przykry sposób. Odbijaj wszelkie bezpodstawne zarzuty. Głowa do góry.