Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Moje imię i wiek są tutaj mało ważne. Potrzebuję się wyżalić komukolwiek, czemukolwiek, mam ochotę porozmawiać nawet z miśkiem. Potrzebuję pomocy, wsparcia, czegokolwiek - nie wiem ile jeszcze tak pociągnę. Za co przepraszam, może tak naprawdę nikt nie chce tego czytać, pewnie każdy i tak stwierdzi, że wypociny na miarę zbuntowanej nastolatki, cóż, tak zawsze było, pewnie moi lekarze też tak twierdzą.
Jestem nikim, a raczej tak się czuję. Nic nie potrafię, jestem beznadziejna. Praktycznie codziennie słyszę, że nic nie potrafię, że wszystko robię źle, jestem głupia... Nie mam znajomych, smutki topię w alkoholu (mam umór, żaden alkoholizm), zdarzało mi się brać. Kilka lat temu dopadła mnie anoreksja rodem z piekła, a ja nadal czuję się brzydka, gruba. Ani ładna, ani mądra, kto by mnie zechciał? Nie mam przyjaciół, a jak są to sami nie zadzwonią, nie odezwą się do mnie - może nie chcą ze mną rozmawiać? Może też jestem takim bezmózgiem dla nich? Czuje się okropnie, czasami idę obok ludzi i czuję sie jak duch, jakbym umarła i toczyła się jeszcze po tym świecie błądząc i szukając sztucznego i wymarzonego szczęścia realnego do osiągnięcia? Ciekawe czy ktoś dotarł do tej linijki i jeszcze to czyta... Nie wychodzę z domu, nie umiem rozmawiać z ludźmi, nie umiem patrzeć im w oczy. Nie wiem o czym miałabym rozmawiać. Jestem zamknięta w sobie, małomówna, bezsensowna, nie wiem dlaczego ja żyję i w jakim celu się urodziłam. Niestety aborcja nie jest legalna. I wtedy też nie była. A, no i Kościół, obrońcy życia od siedmiu boleści... Codziennie myślę o tym kiedy mam się zabić, jak. Zdarza mi się, że planuję to dokładnie, tym razem przynajmniej mam pojęcie ile wziąć. Nie potrafię znieść każdego dnia, są prawdziwą męką dla mnie. Chce mi się płakać, czuję ten wewnętrzny ból, którego nie sposób opisać. Po co żyć? Dlaczego? Nic mnie nie spotka przyjemnego, do końca życia będę sama. Pewnie umrę też samotnie, tuż po mojej śmierci nic się nie zmieni i będzie tak samo jak było przed. Nie zniosę mojej wegetacji bo tylko tak to można nazwać, już nie mam siły. Dlaczego coś mnie w końcu nie zabije?

Witaj .. mam 52 lata i same porażki w życiu ale co dziwne jak pomagam ludziom to czuje ogromną radość ..na nic tytyły wille i pałace ...odkryłem świat duchowy cenniejszy niż ziemskie złoto Pozdrawiam
ile masz lat ?

Ledwo 18, a już mam dość. Nie wiem jak miałabym przeżyć tyle lat i być w Twoim wieku... Nic mi nie daje radości.

Każdy sam szuka sensu życia i słucha doradców ..często złych
Widzę że w nosie masz naukę KK..no ja byłem tez zbuntowany parę lat na naukę KK ale jak już nie miałem pomysłów na życie po plajtach oddałem aktem woli życie Jezusowi i zaczęło się dużo dziać w mojej psychice nastawionej że materia da mi szczęście ...gotuję zupę fasolową ..sorki znikam do kuchni przyprawiać

Wychowałam się pośród ludzi niewierzących, sama zresztą jestem ateistką. Widzę, że przeczytałeś jednak. Cóż, mogę życzyć tylko smacznego... ja bym się mogła tą zupą zadławić...

Ot i problem. fasola jeszcze twarda a marchewka mięciutka ..czyli powinienem fasolę pogotować ze 30 min bez marchewki ...ciekawe co to wyjdzie ?
Ale wracamy do meritum .. chcesz dalej ze mną pisać ?

Ot i problem. fasola jeszcze twarda a marchewka mięciutka ..czyli powinienem fasolę pogotować ze 30 min bez marchewki ...ciekawe co to wyjdzie ?
Ale wracamy do meritum .. chcesz dalej ze mną pisać ?

Tak, ale nie o fasoli i marchewce, nie lubię.

Serdeńko pisz śmiało co tam Cie boli ..ja nie nawracam . ale jak kogoś moja droga życia ciekawi to chętnie się dzielę radościami i upadkami

Wiesz jutro zupą poczęstuję kolegów z pracy ..dodałem boczek ..palce lizać
Lubisz piękno przyrody ..ja często w swoim samotnym życiu obserwowałem las i niepojętą siłę życia . ..szpara w kamieniu a ziarenko kiełkuje i brzoza rośnie