Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Można być dojrzałym mając 16 lat oraz niedojrzałym mając 35 lat...

Każdy z nas jest inny. Co jednak wyznacza tą dojrzałość, czy są jakieś "schematy" na wyznaczenie jej ?

ale o jakij dojrzalości mowimy?o psychicznej ? seksualnej?może emocjonalnej?....ogólnie rzecz biorąc to czy jesteśmy dojrzali czy nie widac w życiu codziennym.to jak zachowujemy sie w roznych sytuacjach czy radzimy sobie z rożnego rodzaju problemami itd.. ale mozna byc dojrzałym mając 16 lat.napewno!!i są tez ludzie którzy mają lat ponad 40 a zachowuja sie gorzej niż dzieci-o jest jakiś rodzaj niedojrzałości...

Raczej mówimy o dojrzałości emocjonalnej, jak dane osoby radzą sobie z różnymi sytuacjami życiowymi. Tę dojrzałość też najczęściej widać w zwykłych kontaktach między ludzkich. Najbardziej mnie denerwuje jak ludzie, którzy mnie nie znają twierdzą, ża są ode mnie dojrzalsi ponieważ są ode mnie starsi. Ale doświadczenia życiowego można nabrać w ciągu 20 lat, a niektórzy go nie nabierają (lub nie wyciągają wniosków) po 60 latach. Nie wolno oceniać na podstawie wieku czy ktoś jest dojrzały czy nie. Ja przeżyłam śmierć ukochanych osób w ciągu 3 miesięcy, chorobę nowotworową w wieku 16 lat i teraz nawrót, plus kilka wypadków komunikacyjnych. Jestem "pechowa", ale i też bardzo "doświadczona". Nie oceniajmy na podstawie pozrów a będzie się nam żyło lepiej.

Można być bardziej dojrzałym niż na wiek przystoi.
Vide: ja. Miałem i nadal mam problem z ojcem alkoholikiem z zespołem Korsakowa i w badaniu psychologicznym na przykład wyszło "bohater rodzinny". Nie weźcie tego za chwalenie się, czy coś, bo wolałbym nigdy nie musieć być tym bohaterem...
Tacy ludzie, z problemami dojrzewają emocjonalnie i psychicznie szybciej, to konieczne ze względu na to, ze niejednokrotnie muszą sobie radzić z problemami na 20-sto latka, a jeśli ma 15 lat, to musi to nadrobić...
I to nie jest dobre, bo ja miałem zmarnowane dzieciństwo. Już w wieku 16-stu lat zamiast "chodzić na laski" jak moi koledzy ja myślałem o bardziej stałym związku i to całkiem na serio, nie w kategorii "Pochodzimy razem, rozejdziemy się i git"...

Swoją dojrzałość emocjonalną odkryłem i zrozumiałem co ona oznacza dzięki ekstremalnym momentom w życiu, w których potrafiłem się odnaleźć i pozostać sobą . W takich momentach nauczyłem się rozeznawać co mnie określa jako osobę i człowieka, jak każdy pragnąłem być kochany ale tak naprawdę zrozumiałem że to tylko mniejsza połowa prawdy tak naprawdę jestem sobą kiedy kocham, to nie jest łatwe niejeden że tak napisze nie zdiagnozowany nie zrozumie tego albo wyda się mu to głupie. Mam 38 lat, dwójkę dzieci - córki i żonę, można rzec jestem farciarzem będąc schizofrenikiem, nie było łatwo ale dla mnie dojrzałość emocjonalna to pomimo trudów życia pozostać sobą, to pewna forma stałości i wyboru,że chce kochać -
Zdaje sobie sprawę że to nie jest proste w tym wszystkim pomogła mi wiara, jestem katolikiem i jakoś przełamuje wiele stereotypów czasami ze śmiechem na twarzy - wiele sytuacji jest tragicznych zdaje sobie z tego sprawę i chylę czoła