Forum: Zaburzenia psychiczne

Witam. Mam 23 lata, jestem dziewczyną z zaburzeniami DDA, od dwóch lat mam stwierdzoną epilepsję, choć miałam tylko 2 ataki w życiu.
Korzystałam rok temu z poradni psychiatrycznej, ponieważ słyszałam różne dziwne rzeczy i widziałam coś czego nie było, jednak po czasie samo minęło. Stwierdziłam, że to efekt stresu, braku snu i mnóstwa nauki.
Może mój problem okaże się dziwny i śmieszny, ale nie wiem co mam zrobić.
Zawsze na każde zdenerwowanie mnie, obrażenie itp. reagowałam raczej OLEWATORSKO i miałam w nosie, od pół roku zauważyłam, że strasznie się złoszczę. I nie jest to ZWYKŁA złość. To doprowadza aż do wizji jak morduję tę osobę. Jednak szybko to ogarniam, bo się boję, że ktoś może widzieć moje myśli. Za każdym razem jednak czuję się lepiej gdy widzę nieżyjącą osobę. Nie martwią mnie fakty, że ktoś kogoś zabił. Jestem skłonna do morderstwa i nie robi to na mnie żadnego wrażenia. Martwię się, bo nie wiem czy to normalne, ale wydaje mi się, że nie.
Gdy ktoś mnie zdenerwuje, to dostaję wewnętrznej frustracji i mam tyle nienawiści i goryczy w sobie, że w myślach po prostu dokonuję morderstwa. Boję się, że to może pójść dalej, to wszystko dzieje się coraz częściej i coraz BARDZIEJ.

Proszę o pomoc

Wiesz... zaczyna się od myśli... i na tym poziomie można nauczyć się kontrolować. Pytanie czy ulegasz tym wizjom i jakie wrażenia z nich czerpiesz?

Ulegam na kila sekund, ale szybko uciekam, bo wiem, że to nienormalne.
Jednak nie oszukujmy się - pomaga mi to w pokonaniu złości..

W tym główny problem, bo nie zakładamy, że jesteś psychopatką ale czy psychopaci od razu byli tacy jak ze scen po których dopiero było głośno...
Pewnie ten czas gdy siedzieli cicho i sobie wizualizowali różne sceny był długi, potem przejmowało to nad nimi kontrole itd
Także jak sama wiesz i póki masz kontrole to dobrze nad tym pracować. Co tu innego doradzić. Kwestia dobra i zła oraz świadomych wyborów i pracy nad samym sobą...

Czyli mam iść do psychiatry czy nie?

Ola
Czy straciłas kogoś bardzo Ci bliskiego w życiu i bardzo przez to cierpiałas?
Czy kiedykolwiek ktoś znęcal się nad Tobą psychicznie lub fizycznie?
Jaką masz relację z rodzicami?
Czy kiedykolwiek ktoś próbował Cię zabić?
Czy grasz w gry komputerowe o kryminalnej, zbrodniczej
tematyce?
Po odpowiedzi na te pytania postaram się podać przyczynę Twojego stanu psychicznego i emocjonalnego i doradze gdzie możesz się udać na leczenie

A chcesz wątpliwą pomoc słowną i wątpliwą klasyfikacje zaburzeniową oraz jakieś magiczne proszki ze swoimi wadami i zaletami?
Te ostatnie wydają się najciekawsze, może nawet bym się skusił gdyby miały mi ułatwić obcowanie z otoczeniem zabijając część mnie. Jednak póki co wybrałem poleganie tylko na sobie w pozostaniu takim sobą jakiego stworzyłem, bo da się samemu ze sobą poradzić.
Wolna wola droga Olu

Psycholodzy są strasznie schematyczni i przewidywalni...

Jesteś już dorosłą dziewczyną, która być może za kilka lat będzie miała własne dziecko.W tym wieku, Ty jako Dorosłe Dziecko Alkoholika nadal kumulujesz w sobie traumatyczne wydarzenia z przeszłości . Myślę że to czego doswiadczasz to PTSD- post traumatic stres disorder cxyli zespół stresu pourazowego. To, że masz myśli o zabijaniu to pomaganie sobie z własnymi stanami emocjonalnymi, frustracja i lękiem, to walka z nimi. Boisz się, że ktoś może widzieć Twoje myśli czyli jednak potrafisz to opanować ale boisz się, że mogłabyś pewnie realnie kogoś zabić? Tak, boisz się. Ja często miałam w myślach obrazy, że morduje moje własne dziecko, albo, że je krzywdę albo widzę jak cierpi. Po trzech tygodniach brania antydepresantu te myśli zniknęły jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, wcześniej gdy się klocilam, często rzucałam przedmiotami w ścianę lub podłogę aby np rozbić talerze, teraz już nie przejmuje się kłótniami.
W Twoim przypadku będzie dobrze jeśli wrócisz na psychoterapię i będziesz brać antydepresant podawany przy padaczce. Mam nadzieje, że odseparowalas się od rodziców bo separacja bardzo pomaga w skupieniu na wlasnym zdrowiu i życiu