Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Witam. Chciałabym by ktoś mi udzielil informacji odnośnie dziwnych "napadów" gimnazjalistki. Sytuacje zdarzają się od około 2 lat, podobno pierwszy raz przytrafiło jej się to w dzień kiedy dostała od taty papugę (choć wątpię by miało to wpływ jakiś), sytuacje te zdarzają się raz na jakiś czas, czasem ma przerwę 3miesięczną, czasem zdarzy się i raz w miesiacu. Postarram się opisać. Zdarza się to zawsze wieczorem, kiedy przechodząc z jednego pokoju do drugiego (zawsze to ten sam pokój) robi jej się ciemno przed oczyma, serce jej wali ze strachu, czuje jakby nic i nikt na okolo niej nie istniał, zastanawia się czy ona sama w ogole istnieje. Stan ten znika samoistnie po kilku-kulkunzstu minutach. Z tego też względu wieczorem zawsze czeka aż ktoś idzie do toalety wtedy idzie za tą osobą, bo wtedy mniej się boi a jeśli nawet atak nadchodzi to mija on szybciej bo osoba ta do niej mówi. Ciężko mi to opisać bo znam jej relację a twierdzi że sama opisać tego nie potrafi. Fakt, że dziewczyna boi się ciemności, kiedy idzie spać jest w porządku, ale jeśli powiedzmy wyłączą prąd wieczorem to boi się że traci wzrok, i szuka np komorki żeby jakiekolwiek światełko bylo. Nie wiem jak jej pomóc, gdzie się z nią udać. Poza tymi "atakami" jest wesołą dziewczyną. Te lęki mam wrażenie nasilily się od czasu śmierci ojca, czyli od 2 miesięcy. Czy ktoś może mi powiedzieć co jej może być?

to mogą być tzw.stany derealizacji-depersonalizacji.Najprawdopodobniej w tym przypadku w przebiegu nerwicy.Przydałby się dobry psycholog,może doradzić odpowiednią formę terapii.Tak sądzę.