Forum: Zaburzenia psychiczne

Wiem że leczy się, ale często na własną rękę przestaje brać leki, efekt jest taki że wszędzie widzi wrogów, przekręca powiedziane do niej słowa, jest złośliwa i wymyśla jakieś totalne bzdury, ofiarami jestem czasem ja, czasem jej syn, czasem jej partner, a czasem jej matka. Kiedy chce się kłócić to dosłownie zrobi aferę z niczego, albo mówiąc inaczej z tego co sama wymyśli.

Nikt prócz jej partnera nie wie jakie leki bierze dokładnie i co to za jednostka chorobowa, ale to prosty człowiek i ciężko z niego wyciągnąć dokładne nazwy medyczne.

Oczywiście wiem nie powinnam się przejmować, ale dziś ofiarą ataku padłam ja, jestem wrażliwa, teraz siedzę i płaczę, przyczepiła się o to że nie gotuję synkowi obiadów (codziennie od lat jest obiad i teoretycznie ona o tym wie), chciałabym to lepiej zrozumieć, wiedzieć jak postępować. Kiedy chciałam uciąć rozmowę, powiedziałam że nie będę się już odzywać skoro mam być tak traktowana, no po prostu normalne nikt nie chce być atakowany, a wyszło na to że szantażuje ją i SYNA (?!)... jestem już tym załamana i zmęczona

Witaj,
objawy Twojej teściowej są niepokojące. Jeżeli wcześniej tak się nie zachowywała, to podejrzewam zmiany neurologiczne a co za tym idzie i psychiczne. Koniecznie powinniście zrobić dokładne badania u neurologa. Wspomniałaś jednak, że teściowa ma przepisane jakieś leki? Wiesz jakie? Znacie jej lekarza? Może następnym razem moglibyście pójść z nią do lekarza?

Teściowa nie bardzo chce rozmawiać na ten temat i ze mną i z synem, jedyną osobą która ma jakąś wiedzę w tym temacie jest jej partner, ale to prosty człowiek, zaciągnął ją do psychiatry i kazał brać leki, zdarza się jednak że teściowa ich nie weźmie i jest jak jest, on też czuwa nad jej atakami kiedy jest przy niej to ona jest spokojna, kiedy jego nie ma akurat obok to są właśnie takie sytuacje. Problem istnieje już przynajmniej kilka lat. Jutro może uda nam się dowiedzieć co mówił lekarz, będziemy widzieć się z partnerem mamy. Sytuacja jest strasznie przykra dla wszystkich nas i zapewne i dla niej, z jednej strony ją kocham z drugiej się jej boję Raz jest bardzo miła, a za chwile dzień dobry potrafi odczytać jako "spierniczaj" tak to wygląda... No albo akcje typu "okłamujecie mnie" no i nie wiadomo o co chodzi, znosimy to i czekamy aż przejdzie, na drugi dzień zwykle jest już ok, jakby zeszłego dnia nic się nie działo.

Jak postanowiłam że przejdziemy z Moim na dietę, to krzyczała "że jedna go już odchudzała i ona na to nie pozwoli" a teraz mimo że Mój waży tyle co ważył stwierdziła że jest gruby i żre byle co bo jam u obiadów nie gotuję. Takie właśnie raz jedno raz co innego. Nie wiem co mam o tym myśleć, nie chcę też przytaczać jakie słowa padają kiedy są takie epizody, teraz jest i tak trochę lepiej, ale bywało na prawdę ostro. Jednego dnia teściowa kupuje mi sukienkę, a drugiego zachowuje się no jak zupełnie inny człowiek. Czasami sobie myślę że ona mnie nienawidzi i tylko czasem udaje że mnie lubi, a z drugiej strony wierzę w ludzi i nie chcę tak myśleć, byłoby wszystkim łatwiej gdybyśmy wiedzieli co dokładnie jej jest, a niestety próby dowiedzenia się czegoś to zaraz zaprzeczanie i agresja. Były też przypadki pobytu teściowej w szpitalu, bardzo źle się czuła, a potem okazywało się że nic jej nie było, a leżąc w szpitalu wymagała od wszystkich że od samego rana będą u niej siedzieć. Chciałabym tylko żeby było choć odrobinę normalniej, chciałabym zrozumieć.

Udało mi się dowiedzieć że na pewno to stan maniakalno depresyjny i prawdopodobnie coś jeszcze związanego z paranoją, ale nie do końca zdiagnozowane. Co do leków niestety nie wiem, ale kiedyś wiem że byłam po receptę dla niej i był to pramolan, ale to na pewno nie wszystko co bierze.