Forum: Nerwica, fobia i inne zaburzenia lękowe

Leki łagodzą działanie erytrofobii jednak NIE USUWAJĄ jej przyczyn.

Dopóki świadomie nie zrozumiemy występowania danej dolegliwości u siebie, będzie się pojawiać w Nas intecja na poziomie podświadomości, aby powielać mechanizm reagowania rumieńcem w określonych sytuacjach. Problem jest problemem tak długo jak długo go nierozumiemy.

Sama chorowałam dobrych parę lat na erytrofobie. Leki odrzuciłam,gdyż wykazywały działanie krótkotrwałe i otępiały mój żołądek i umysł. Operację wykluczyłam,gdyż doszłam do wniosku że usuwając psychiczną przyczynę choroby uwolnię się od erytrofobii na dobre. Zadziałało. Z powodzeniem polecam regresing, afirmacje i sesje rebirthingu, które wyleczyły mnie z tej przypadłości całkowicie.

tez prubowalem roznych psychologow i psychiatrow, chinska medycyne, hipnoze, techniki oddychania i wmawiania ale nic nie pomoglo tylko wydalem kupe pieniedzy i stracilem jeszcze wiecej czasu. cierpie na te chorobe juz ok 15 lat i naprawde probowalem wielu rzeczy ale nic mi tak naprawde nie pomogo czasami ma sie wrazenie ze jest lepiej po hipnoterapii alabo wizycie u psychologa ale to siedzi tak gleboko naprawde ciezko sie pozbyc erytrofobii w taki sposob dlatego teraz chce sprobowac lekow nawet jesli moga wplynac negatywnie na moj organizm. czasem mysle ze byl bym w stanie oddac reszte mojego egzystowania za kilka lat normalnego szczesliwego zycia. jesli mozecie podac nazwy lekow ktore stosowaliscie i czy dzialaja oraz jak dzialaja bylbym bardzo wdzieczny - zawstydzony

Metoda tak długo nie będzie pomagać jak długo będzie w Nas intecja podtrzymywania danej dolegliwości na poziomie podświadomości. Jak mówi stara mądrość Huny: " Nie ma nieuleczalnych chorób, są tylko nieuleczalnie chorzy ludzie". Jak to działa? Sami zapraszamy do własnego życia choroby ponieważ często chcemy w ten sposób ukarać siebie za niedoskonałość własnego charakteru, poczucie winy wobec innych i przede wszystkich nieakceptacje siebie i związane z nią tłumienie własnych pragnień i marzeń. Organizm choruje ponieważ nie jest szczęśliwy i zadowolony z tego jak się przejawiasz w świecie i wten sposób daje Ci znać żeby zawrócił i psołuchał własnego głosu serca które od dawna domaga się życia w zgodzie z sobą a nie warunkami które narzuciło Nam społeczeństwo. Często udajemy kogoś kim nie jesteśmy i podejmuje się zajęcia które Nas niesatysfakcjonuje. Dlatego cierpimy. Im dłużej oszukujemy siebie tych bardziej cierpi Nasz organizm ponieważ nie żyje w zgodzie z własnym przeznaczeniem duszy i talentami które w Nas drzemią.

Czy zauważyliście że ludzie którzy robią to co w życiu kochają są szcześliwi i zdrowi? Wniosek się sam nasuwa..

Świadomie deklarujemy że chcemy być zdrowi. To nie wystarcza. podświadomość danej jednosti zawiera magazyn tłumionych emocji i przykrych doświadczeń o których na codzień nie chcemy pamiętać gdyż jest to dla Nas przykre i często bolesne.

Uświadomienie sobie własnych emocji uwalnia od bólu choroby.

Pamiętam ciekawy przypadek. Dziewczyna chorowałą na erytrofobię trzy lata. Brała leki i oprócz otepienia i chwilowej poprawy erytrofobia nadal w niej żyja i dawała o sobie znać na codzień. Trafiła na regresing. Dotarła do przyczyny własnej choroby. Uświadomiła sobie że pierwszy raz zaczerwieniła się wtedy kiedy jej matka kazała jej iść na studia medyczne a ona od zawsze marzyła o psychologii. Presja matki była tak silna że dziewczyna uległa. Podświadomie czuła wstyd i odrazę do siebie za to że nie potrafiła sprzeciwić się decyzji matki i żyje w zgodzie z jej wizją na życie. Kiedy to do niej dotarło i wyszły na wierzych emocje z tych związane przebaczyła mamie, zrezygnowała z medycyy i za rok była już studentką psychologii. Erytrofobia zniknęła ponieważ przestała się wstydzić siebie i zaczęła żyć tak jak lubi.

U każdego przyczyna jest indywidualna. Zamiast otepiać problem lekami warto zrozumieć DLACZEGO erytrofobia zamieszkała w Waszym życiu. Naprawdę warto.

Ze zdziwieniem zauważyłem, że mój post jest cytowany na innych forach, tak ze nawet juz nie jestem pewien czy napisalem to tu czy w innym miejscu. Jestem tu, bo google wskazaly i tę strone. To ja napisalem, że pomoc może tylko kardiolog. niestety ciagle w odpowiedziach widać jak bardzo ludzie lubią jakieś metody pseudonaukowe coś z rodziny homeopatii, różdżkarstwa i telepatii. To pociąga. Ale jest to fikcja. Każdy kto ma erytrofobie niestety na własnym przykładzie widzi jakie to są bzdury. Zastosujecie te pseudometody i zobaczycie, że niestety nic sie nie zmienia. Tygodnie poświęcone psychoterapii, a pierwsza lepsza stressowa sytuacja a ja znow się czerwienię. Należy zejść na ziemię i pomyśleć. Albo decyduję się na operacje, albo leki. Nic innego nie zmieni tego co niestety tkwi w nas. Tak jak medytacjami nie spowodujesz, ze serce na kilka chwil przestanie bić tak i nie wpłyniesz na to by było spokojne gdy ono u nas w pewnych sytuacjach spokojne być nie moze. Jakie to leki? Przecież na necie jest to opisane. Betablockery . Zajrzyj na stronę erytrofobia.republika.pl

A jeśli ja czerwieniłem się od zawsze? Nie było żadnej przyczyny i sytuacji, że moja mama coś mi kazala a ja sie wtedy 1 raz zaczerwieniłem? Jesli pamiętam jako małe dziecko jakie mialem z tym kłopoty? Z czym mam walczyć tymi psychologicznymi metodami? Z czymś co tkwi we mnie organicznie? Jest wadą mojego organizmu tak jak niektórzy mają dlugi nos czy odstające uszy? Po przeczytaniu tego co jest na ten temat na necie widzę, ze znikomy procent ludzi rozumie co to erytrofobia. A skoro nie rozumie, to jest niemożlliwe, ze na to cierpi. Po prostu chwilowo na skutek jakiś sytuacji ma chwilowo rozchwianą psychikę. No i może to wyprostować. Ale to nie jest to co mamy my! Nie rozumiecie nas. Dajecie rady ze sfery psychiki ktore nigdy nie zmniejszą tego za dużego nosa. Wam podzialało to myślicie, że to jest metoda. My nie decydowalibyśmy się na operacje za granicą, gdy to bylo takie proste.

cze mieszkam w Rzeszowie tez na to choruje jak ktos chce pogadac to gg:1635533

Przyczyna erytrofobii niekoniecznie musi leżeć w tym życiu. Znam przypadki ludzi, których źródła problemu leżały w poprzednich żywotach . Możecie pisać że to bzdury i nikt Wam nie pomoże. Ja zanim ocenię proponuje po prostu spróbować, wtedy sami na własnej skórze będziecie w stanie sie przekonać co tkwi w Waszej psychice i jakie są tego skutki. To po prostu działa. Rytmiczne i pogłębione oddychnie zaczyna uruchamiać w Waszych ciele blokady i napięcia w psychice, tak po prostu samoistnie na skutek głębokiego, rytmicznego oddechu. Czasami pojawiają się sytuacje z przeszłości, w których nie uczestniczyliście w tym życiu, a czujecie że tam byliście, jednak jako ktoś inny niż teraz.

Nie należy walczyć z tym co wychodzi podczas sesji, a jedynie obserwować by zrozumieć przyczynę blokad/. Zrozumienie prowadzi do ulgi i akceptacji. Dodatkowo pogłębione oddychanie przynosi uwolnienie ciała z balastu negatywnych przeżyć i emocji.

Ja nie oceniam nikogo metody, a prezentuje własną, która pomogła uporać mi się z erytrofobią. Nie tylko mi zresztą.

Problem tkwi w psychice. Możecie nie wiem jak długo uciekać od tego w chemię i systematyczne zamulać siebie lekami, jednak na dłuższą metę sami zobaczycie że nie w tym rzecz. Rzecz tkwi w zrozumieniu SIEBIE. Czasem jest to bardzo trudne, ponieważ przyczyna urazu jest głęboko w Nas. Wytrwałość rodzi sukces. Warto próbować.

Mój znajomy, jakieś dwa lata temu jak dobrze pamiętam, skarżył mi się, że noc w noc śni mu się że widzi małą dziewczynkę, która pływa łódką z tatą. Są uśmiechnięci i radośni. Dziewczynka w pewnym momencie wypada z łódki i tonie, ponieważ ani ojciec ani ona nie potrafią pływać. Zawsze budził się zlany potem i dygotał na ciele przez dobre 2o minut. Nawet ciepły prysznic nie był w stanie ogrzać jego ciała. Poradziłam mu rytmiczny oddech. Poddał się sesji i po ok. 30 minutach głębokiego oddychania ukazał mu się ten sam sen co zawsze. Wówczas terapeuta zaczął zadawać mu stosowne do problemu pytania i drążyć o czym ma mu to przypominać. Mój znajomy wówczas zrozumiał, że kiedyś był tą dziewczynką i utonął i dlatego włąsnie, nawet do dnia dzisiejszego tak bardzo boi się wody. Kiedy wybaczył sobie tamtą śmierć, przestał się lękać wody i czerwienić na twarzy. Rumieniec był u niego wynikiem lęku przed tym, że prędzej czy póxniej woda doprowadzi go do śmierci. Nie ważne czy miał styczność z wodą z kranu, wanny czy jeziora- bał się tak samo i tak samo intensywnie się czerwienił. Kiedy odreagował emocje związane ze śmiercią tamtej dziewczynki, lęk minął. Możecie wierzyć czy nie, ale to działa. Trzeba tylko chciec sobie pomóc i zrozumieć że czas poświecony na rozmowę z włąsną psychiką jest zbawienny dla Nas pod każdym względem.

Witam, czy ta choroba może występować jednocześnie z fobią społeczną? Czy ktoś zna taki przypadek? Na fobię leczyłam się półtora roku, odstawiłam leki,ale objawy znów wróciły. Mam wrażenie,że ze wzmożoną siłą. Ale śledząc Wasze wypowiedzi na temat erytrofobii też zauważyłam jej objawy u siebie...