Forum: Psychoterapia

Gdy tylko mam spotkać się twarz w twarz z kimś (urzędnikiem, lekarzem, promotorem, szefem, a nawet koleżanka) potwornie się denerwuje. Trzęsie mi się wówczas głowa, skacze mi ciśnienie, robi się gorąco i zaczyna bić serce w tempie, które mnie dobija. Wpadłam w błędne koło swoich fobii społecznych. Ogranicza mnie to, gdyż nie umawiam się z nikim, nie mogę znaleźć pracy etc.

Nie mam już siły sobie z tym radzić, wpadam w coraz głębszą depresję i mam coraz gorsze myśli.

Jak sobie z tym poradzić? Czy leki na uspokojenie pomogą? Nie mam pieniędzy na terapię... Życie staje się dla mnie koszmarem

Musisz brać antydepresanty- np. paroxetynę. do tego konieczna pychoterapia. Więc lecz się z ubezpieczenia zdrowotnego. Niekoniecznie prywatnie, tylko w publicznej przychodni. Tam też są psycholodzy i psychoterapeuci. Psychiatrzy. Podejmij leczenie, bo sam tego nie pokonasz.

Zacznij wychodzić z domu choćby na spacer. Długie spacery w odpowiednio szybkim tempie pomagają. Dalej - sport np. bieganie jest doskonałe na poprawę samopoczucia i samooceny, ukoisz także swoje nerwy, będziesz czuć się znacznie lepiej, pewniej w kontaktach z ludźmi. Mówię Ci to działa, tylko rób to systematycznie i nie przemęczaj się. Pozdrawiam

Też biegałam, "uciekałam" z powodzeniem przez ponad rok, dyscyplina siebie i czasu, do ludzi było mi bliżej, uśmiech od ucha do ucha, niestety, wróciły one - fobia i depresja... I nikt o tym nie wie, gram, udaję, zmieniam maski. Leczę się pramolanem, sama się reguluję... Z wiekiem coraz bardziej mi ciężko... Bez normalnej pracy /obecnie na czarno/, szkoły, zawodu, dzieci, znajomych, prawa jazdy... Wpędziłam się w bierną postawę wobec życia, tylko wiecznie marudzący ludzie i pogoń nie wiadomo za czym... Bardzo dziwne to czasy, nie potrafię się odnaleźć. Rozpamiętuję przeszłość, tylko po co, gdy wszystko już nieważne?!