Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Witam,

Po ponad roku walki z depresją straciłem nadzieję na normalność.
Nie wiem czy mając rodzinę i myśląc o ich szczęściu potrafię tak dalej żyć.
Cokolwiek nie zrobię i tak jest źle. Czuję, że żona mnie nie kocha
ale nie przyzna się do tego bo tak jest po prostu wygodniej.
Nasze 7 letnie dziecko potrafi powiedzieć, że ma beznadziejnego ojca i zniszczyłem jemu życie.
Jestem pewien, że są to słowa matki dziecka.
Z walki o swoje marzenia już dawno zrezygnowałem.
W domu nie chce mi się nic robić bo i tak zostanę skrytykowany. Często reaguję agresją na krytykę.W niczym się nie zgadzam z żoną.
Niestety zaczynam chorować fizycznie i raczej nie mogę na nikogo liczyć.
Nie wiem skąd wziąć siłę,żeby zadbać o samego siebie? Czy zakładać maskę przy rodzinie i znajomych, że wszystko jest super..?(Tak jak robi żona.)
Jak dobrze wychować dziecko przy kłótniach z żoną?Co dalej robić? Czy ktoś był w podobnej sytuacji?
Z góry dziękuję za pomoc

Jest takie powiedzenie:
"Biada temu domowi, gdzie krowa przybodzie bykowi"
Zastanów się... Zważywszy na fakt istnienia kogoś, kogo obciążacie swoim zachowaniem, a w tym wieku powinno być chyba odwrotnie?

Według mnie trochę dystansu dla siebie i bliskich życie to nie zawody.