Forum: Zaburzenia afektywne dwubiegunowe - ChAD

hej, właśnie kończy mi NIEZNISZCZALNOŚĆ i wszechwiedza i motorek w tyłku.. jestem juz agresywna i bardzo nie miła co oznacza,że są już pierwsze symptomy dołu.
dziś w pracy praktycznie w ogóle nie odpowiadałam na pytania ludzi.. zaczyna się to kiedy każde słowo boli i jest dla mnie bez sensu odzywac się.
problem w tym,że mam dość tego,że wszyscy widzą ChAD. ale za grosz jego nie rozumieją.
można nosić maskę ale to na dłuższą mete nie działa. Nie chce znów obarczać tym wszystkim garstkę osób,która mi została.... znów przestane odbierać telefony i ogólnie zniknę, wiem,że wiecie o mi chodzi.
macie jakieś sposoby,żeby kolejny raz nie ranić wszystkich w koło ? bo ja nie mam
pomocy towarzysze niedoli

moja rada z perspektywy zony CHADowca. Najlepsze wyjscie przy rozpoznaniu objawow maniakalnych/ depresyjnych to ZAUFAC SOBIE I BLISKIM i jechac do szpitala. To najlepsze wyjscie i dla chorego i dla rodziny. Ja bym wlasnie tak chciala aby moj maz postapil gdyby mu sie znowu taka sytuacja przydazyla.

absolutnie nie trzeba spelniac oczekiwan najblizszej rodziny. Mozna wiedziec ze ma sie manie i kozystac z zycia. A rodzina... co tam poczeka. Wybacz, ale to jest tak jakby cukrzyk powiedzial ze nie bedzie sie leczyl bo nie ma zamiaru spelniac oczekiwan najblizszej rodziny...jasne good luck.

Witam.
Bardzo ciężko ochronić bliskich. Zwłaszcza jak jest się Matką, dwuletniego syna i żoną.
Rodzina orientuje się, jak już jest duża zmian osobowości, i ciężko dotrzeć do chorego.

DKMN - też mam właśnie takie wrażenie,że to tylko gadanie a może to kolejna paranoja :/ ja nie mam za bardzo rodziny.. mam nie żyje,ojciec w ośrodku. mam tylko brata,który tylko jeszcze mi dokłada kiedy to wszystko się dzieje. A przyjaciele niektórzy zdają się to akceptować,bo są już przy mnie długo, bardzo wielu odeszło ale to chyba dotknęło każdego z nas w pewnym momencie. ...

Śliwka: słusznie,powinno się jechać,prez ostatnie 1,5 roku byłam trzy razy :/ a za półtora miesiąca idę na oddział na pół roku i dlatego to co się teraz działo tak wyjątkowo mnie dotyka,bo musze ogarnąć tyle spraw przed tym a dziś spałam 14 h

DKMN- masz racje, nie dziw sie my normalni tacy juz jestesmy, ja czasami tez prosze meza, aby mi przetlumaczyl co do mnie powiedzial.

ELIZA222- wiesz ja tylko mowie ze swojej perspektywy i obserwacji. Wiadomo procz choroby to jeszcze jest charakter czlowieka i sytuacja zyciowa. Moj maz duzo przeszedl, ale ostatnio w szpitalu byl 3 lata temu, normalnie jest czynny zawodowo, pracuje i dba o rodzine. Jedynie zmiany nastroju sa troche nie do wytrzymania, ale na szczescie trwaja krotko. Moj maz, ma ciezki przypadek CHAD ale radzi sobie, mnie tylko przeszkadza okazyjne picie piwa, bo zazwyczj otwiera butelki caly czas w towarzystwie, normalnie nie pije. No i nigdy nie byl tak dlugo w szpitalu, zazwyczaj dwa razy po 5 dni. Ja uwazam ze ciaglosc do 10 dni bylaby lepsza, poniewaz po 5 dniach organizm jeszcze nie jest wyciszony i potem wraca do tego szpitala dosc niechetnie i ciezko go przekonac, ale chyba chodzi o pieniadze jak zawsze i dlatego puszczaja. MIeszkam w USA wiec tutaj inne reguly. Moj maz nigdy nie byl w szpitalu zamkniety na lata, to dla mnie bardzo dziwne zjawisko. Zazwyczaj po uspokojeniu go oraz wskoczeniu na odpowiednia dawke leku maz wraca spowrotem wsrod normalnych ludzi i jest dobrze.

DKMN- ocywiscie przyjmij moj wpis pol zartem pol serio.Ja uwaam swojego meza za calkowicie normalnego faceta, serio mowiac, jest tak normalny, ze niektorzy normalni ludzie (jak np. ja) wydaja sie nienormalni przy nim. Dodam, ze maz ma d tego charakter i osobowosc do ktorej odchodzi sie raczej z respektem i dodam, ze wiele osob nie ma pojecia, ze ma chorobe psychiczna. O cego CHAD wie grupa naszych przyjaciol.

Druga sprawa to zrozumienie. No coz, gdybym tylko mogla zrozumiec mojego meza podczas tych dziwnych nastrojow, to zycie byloby o wiele lzejsze. Ale tak jak juz pisalam gdzies na portalu, ze czasami nie widze roznicy pomiedzy normalnym a nie normalnym nastrojem i potem popadamy z mezem w konflikty. Tutaj, wlasnie bardzo chetnie bym poczytala jakies przyklady, analizy, porownania, ktore pomglyby mi zrozumiec sytuacje, jak np. jak zrozumiec ze maz jest na mnie zly bez powodu i szuka prowokacji abym wybuchla gniewem i placzem (co mu sie udaje), gdzie dzien wczesniej byl calkowicie milym kotkiem i wspanialaym doradca, po prostu nie moge tego zalapac. W ktorym momencie jego zachowaznie bylo normalne a w ktorym nie.