Forum: Psychoterapia

Witam!

Napiszę całą historię w skrócie, bo nie chcę żeby ktoś rozpoznał kim jestem. Jeśli ktoś jest w stanie mi jakoś pomóc to mogę opisać sytuację na priv....
Jestem 22 letnią dziewczyną, 2 lata temu poznałam fajnego chłopaka, zakochaliśmy się w sobie, było nam dobrze, prawie w ogóle się nie kłóciliśmy, dobrze się dogadywaliśmy, mieliśmy w związku totalny luz, bardzo go pokochałam. Wszyscy zazdrościli nam tego jaką zgraną drużynę tworzymy...
On zawsze był zapatrzony w siebie (jest artystą), można powiedzieć, że był egoistą, nie pozwalał sobie zbyt wiele powiedzieć ani tym bardziej sobą rządzić, bardzo negatywnie reagował na to jak ktoś chciał wpływać na jego zdanie. W stosunku do mnie był trochę inny, nauczył się ulegać (ja nie dam sobie w kaszę dmuchać). Przez kilka miesięcy wszystko było naprawdę dobrze. Ale zawsze, gdy jest dobrze musi nadejść czas kiedy jest źle...
On wyjechał zagranicę na kilka miesięcy, czekałam na niego, kontakt był ograniczony, ale relacje między nami były takie jak przed wyjazdem. Bardzo za sobą tęskniliśmy. Później on stał się dziwny, oziębły, ostatecznie ze mną zerwał. Po powrocie znów wszystko się naprawiło, albo chociaż tak mi się wydawało... Byliśmy ze sobą kilka miesięcy, ale niestety wrócił do mnie człowiek zupełnie inny niż przed wyjazdem. Rozchwiany emocjonalnie, nie kontrolujący swoich emocji, nie rozumiejący ich, czasem agresywny, odrzucający mnie... Nie wiedziałam co się stało, że tak bardzo się zmienił. Problem w tym, że on sam nie wie co się z nim dzieje... Dochodzi to do tego stopnia, że przytula się do mnie z płaczem i mówi, że nie wie co się z nim dzieje, że nie rozumie co robi, nie kontroluje emocji, czuje się obojętny na wszystko, nic go nie cieszy... Zauważyłam, że ma dwa całkowicie różne oblicza: 1. to osoba, którą poznałam, uśmiechnięta, pewna siebie, zabawna, pełna życia, otwarta... 2. osoba zamknięta w sobie, negatywnie nastawiona na relacje, udająca, że ma wszystko gdzieś, arogancka, wybuchowa.
Oczywiście w towarzystwie udaje, że wszystko jest w porządku, ale to tylko maska, którą zakłada. Wiem, że nikomu nie mówi o swoich dziwnych nastrojach... Mi powiedział, że musi sobie z tym jakoś sam poradzić, bo nie chce mnie ranić. Nie chcę go zostawić samego, bo wiem, że naprawdę coś złego się z nim dzieje. (mimo, że nie jesteśmy już parą) Nie wiem czy to wynika z ogromnego stresu jaki przez kilka miesięcy przeżywał za granicą, oddalenia od rodziny, mnie... czy może dodatkowo jakaś sytuacja jaka tam się mogła zdarzyć. Mam też pewne podejrzenia co do Jego przeszłości, które mogły by mieć negatywny wpływ na jego psychikę, ale co do tego nie mam pewności.
Oprócz tego zauważyłam, że nie pamięta pewnych zdarzeń albo udaje, że ich nie pamięta. Wydaje się bardzo wiarygodny jak im zaprzecza, ale pewności nie mam...

Bardzo proszę o pomoc!

PS Nie wiem czy dobrze umieściłam posta, więc w razie czego przepraszam i proszę o przeniesienie go.

Prosze o pomoc...