Forum: Uzależnienia

Nie mam wsparcia w rodzicach, czyli jestem zdana sama na siebie. Mam 32 i 9 letnią córkę, która ma astmę oskrzelową. Z mężem jestem 11 lat. Jak go poznałam, to nie pil często, okazyjnie. Po roku wzieliśmy ślub. Miał wybryki ale 1 na rok. Jak jego ojciec zmarl to codziennie az trafil do aresztu. Co kilka miesiecy pije, ze nie wraca do domu. Czasami jest agresywny i żuca rzeczami. Ja od roku nie pracuje. Z tego nabawilam sie nerwicy lękowej i natręctw, agorafobii, napady paniki i fobii społecznej. Nie wiem co robić? Myśę, żeby pójść do MOPSu, ale czy to dobry pomysł? Chcę być zdrowa i wrócić do pracy. Od 2 dni biore leki od psychiatry

Dobrze, że byłaś u psych.i masz leki.Ja tez Nabawiłam się nerwicy lękowo- depresyjnej przez picie męża. Pije co wieczór ale się nie awanturuje i tu mam spokój.Jeszcze doszła do tego jego zdrada i teraz żyjemy jak obcy ludzie,bo się nie wyniósł.Też nie pracuję, bo mam panicznej lęki przed ludźmi. Prosiłam go aby poszedł na terapię, obiecał ale do dzisiaj nie poszedł.Musi sam tego chcciec ale pewnie Ci mówił nie raz,że to nie alkoholizm.Idź do Mopsu, tam Ci coś doradzą a może nawet założ niebieską kartę.Dzwoń na policję za każdym razem kiedy robi raban w domu,No chyba,że chcesz z nim być dalej, to postaw mu warunek albo się leczy albo Ty zaczniesz działać.Powodzenia.

Możesz udać się do MOPSu, przynajmniej zobaczysz jaką pomoc są Ci w stanie zaoferować. Co do alkoholizmu partnera to sytuacja jest ciężka, jeśli ta osoba nie widzi problemu i nie chce się leczyć. Rozumiem że rozstanie nie wchodzi w grę, bo to oznaczałoby pozbawienie środków finansowych do życia. Dobrze że bierzesz leki, ale wiedz że czasem działają one po 1-2 tygodniach, jak czasem nie dłużej, więc cierpliwości. Nie rezygnuj z pomocy psychiatry, a Twoje zdrowie się jakoś polepszy. Z partnerem spróbuj porozmawiać, spróbuj nakłonić go, aby poszedł się leczyć.

Kobieto,jesteś osobą dorosłą do cholery.Przestań się bać.To nie mąż Cię doprowadził do takiego stanu.To Ty sama-swoją słabością,swoim strachem.Jeżeli jest tak jak to opisujesz,to jest to sprawa niemal kryminalna.Uzyskasz każdą pomoc i prawną i socjalną tylko się po nią zwróć.Inaczej Twoja bezradność doprowadzi do tragedii.Strach i obawa o byt nie zwalnia Cię z obowiązku zapewnienia dziecku w miarę szczęśliwego dzieciństwa.

Idź wpierw Ty na terapię dla żon alkoholików (współuzależnionych partnerów) - tam ci na pewno pomogą. Sama tak naście lat temu zrobiłam i dzięki temu jestem teraz szczęśliwa wciąż z tym człowiekiem. Dodam, że jest trzeźwy od 2004 roku.

Współuzależnienie trzeba leczyć, wiem sama po sobie. Miałam męża alkoholika, długo utrzymywałam to w tajemnicy, udawałam, że nic się nie dzieje. Nim dotarło do mnie, że jestem uzależniona byłam już wrakiem człowieka. To dzięki dzieciom się podniosłam, poszłam na leczenie do ośrodka Oaza, gdzie terapeuci dostosowali terapię do moich potrzeb, spotkałam tam takie osoby jak ja, chore i zdrowe. Na początku było ciężko, ale w zaciszu i z pomocą doszłam do siebie. Co dzieje się z mężem - nie wiem. Wyprowadziłam się i zamknęłam tamten rozdział.