Forum: Zaburzenia afektywne dwubiegunowe - ChAD

Witam
Od niedawna konfrontuje sie z ta choroba. Chodzi o mojego partnera. Od kiedy zamieszkalismy razem dostrzeglam u niego dziwne zachowania. Poprostu nie mogl usiedziec w miejscu, slowotok, zdarzyl sie epizod agresji ( rozbil mi glowe). Po tym wydarzeniu zmusilam go do pojscia do prychologa, niestety po kilku sesjach porzucil terapie. Wkrotce potem odkrylam ze wystawial sie nago w internecie na stronach dla gejow twierdzac ze jest biseksualny. Grozac mu wyrzuceniem z domu zmusilam go do podjecia wspolnej terapii dla par- tym razem sie zgodzil. Najchetniej poprostu pozbylabym sie go ale cos w tamtej sytuacji mowilo mi ze jesli kaze mu sie wyprowadzic tak poprostu to moze skonczyc sie to marnie- moze znow byc agresywny. Zaliczyl tez probe samobojcza (leki)- jak sie potem dowiedzialam juz piata w jego zyciu. Bez przerwy jest na debecie- nie wiem na co wydaje pieniadze. Jestem wykonczona nerwowo. Ale do rzeczy: psycholog ktory sie nim zajal wezwal mnie i powiedzial ze sama terapia nie pomoze w tym przypadku- trzeba koniecznie zeby podjal leczenie gdyz ona widzi u niego symptomy tej choroby. Boje sie ze nie zgodzi sie nawet przebadac a co dopiero myslec o leczeniu, bo oczywiscie on nie widzi zadnego problemu- wrecz przeciwnie twierdzi ze to ja z cala pewnoscia mam z glowa i chce go wrobic w chorobe. Psycholog uprzedzila mnie ze to bedzie bardzo trudne bo on jest w fazie manii. Czy ktos mial podobne doswiadczenie? Jak przekonac do leczenia??????

Jak widzisz, nikt nie wie. Może przeczytaj książkę: "Kobiety, które kochają za bardzo"
Robin Norwood i przemyśl problem jeszcze raz?

Mam chad, sama zgłosiłam się na leczenie, nie robię długów, nigdy nie pozowałam nago w internecie. Odróżniam chorobę od chamstwa, czego życzę wszystkim zainteresowanym. Pozdrawiam.

Dziekuje za odpowiedz a11. Bardzo konkretna i dobitna. Ksiazke przeczytam. Pozdrawiam rowniez

Przeraza mnie to wszystko co tu czytam na tym forum- wpisy kobiet ktore sa z chorymi mezczyznami- to jedno pasmo udrek. Kusi mnie naprawde zeby pozbyc sie tego bagazu i to juz na poczatku tej drogi na Golgote. Tym bardziej ze nie mam zadnych zobowiazan typu finansowe wobec niego: on mieszka u mnie, mamy oddzielne konta, jestem calkowicie niezalezna- co wiecej mam wrazenie ze on ze swoimi dlugami ciagnie mnie w dol. Rozsadek nakazuje sie wycofac ale serce boli...

Laura, wybierz rozsądek.

A ja powypisywałem tu różne, śmieszne treści na marne... Może to lepiej...

serce będzie bardziej bolało np po 25 latach wspólnego życia...kiedy będziesz tylko starą..pi..ą! Zmykaj póki czas!!!!

Coraz bardziej sklaniam sie do tego rozwiazania- zmykania zwlaszcza ze chad tak zatrul zycie na wakacjach i narobil takiej poruty przed swoja rodzina ( z grubsza mysla ze jestem jakims potworem ktory dreczy biedaczka) ze po raz pierwszy w zyciu cieszylam sie z powrotu z wakacji do domu i do pracy. Moj glowny problem to fakt ze chad mieszka u mnie i nie chce sie wyprowadzic jest agresywny a ja nie moge wyniesc sie z wlasnego mieszkania- obawiam sie ze bez policji sie nie obejdzie

Nie ma potrzeby wzywać policji. Każdy człowiek chory na ChAD, potrzebuje wsparcia. Jednak nie jest uznany za niepoczytalnego czy ograniczonego umysłowo. Mimo choroby musi ponosić konsekwencje swojego zachowania. Jeśli nie chce się leczyć, to droga wolna. Jeśli zaś stwarza zagrożenie (np bije czy zastrasza), to warto wezwać pogotowie psychiatryczne. Przyjeżdżają, zabierają elegancko w kaftaniku i sru na oddział zamknięty.