Forum: Zaburzenia afektywne dwubiegunowe - ChAD

Witam. Jest tutaj pewnie wiele osob, ktore zmagaja sie, ze ktoa bliski ma ta chorobe. Ja podejrzewam ją u mojego narzeczego. Ostatni rok minal nam naprawde super, mily, kochany do rany przyloz facet. Rodzina sie cieszyla, ze w koncu ktos go zmienil i jest taki dobry jak byl kiedys. Niestety sielanka skonczyla sie koncem wrzesnia, kiedy to moj szanowny N zaczal szalec. Na poczatku nie zwracalam zupelnie uwagi na jego zachowanie. Ale z czasem byl coraz wiekszym cwaniakiem, pan i wladca, on wie wszystko najlepiej i wszystko wszystkim zalatwi. Ja zaczelam byc ta zla ktora odbiera mu przestrzen, gdzie zaczal sie dusic. Rodzice tez okropni bo zwracana mu uwage, dlaczego sie tak zachowuje. Nagle on zaklada firme(na szczescie nie doszlo to do skutku), sprzedaje, handluje, kupuje zupelnie niepotrzebne rzeczy. Teraz wyprowadzil sie do kolegi, bo ja jestem be rodzice tez. Ale skonczyly mu sie pieniadze, bo codzienne imprezowanie, picie i cwaniactwo kiedys musialo sie zakonczyc. Jest ciagle pobudzony, trzaska drzwiami, slucha glosno muzyki. Spi po dwie godziny dziennie i czuje sie wyspany pelen energii. Ma milion mysli na sekunde. Czasem czuje ze cos jest z nim nie tak, wiem ze moja obecnosc go uspokaja, ale zeby namowic go na spotkanie to musze uzywac podstepu albo jakis glupich pretekstow. Teraz jest jeszcze trudniej bo wyprowadzil sie 70km od domu. Ciagle przychodza listy z banku, co podejrzewam, ze gdzies sie zadluzyl. Mi juz brakuje sil, bo nie wiem jak do niego dotrzec, jak zasugerowac wizyte u specjalisty i jak dlugo probowac. Ja mam dopiero 22 lata, on 25. Cale zycie przed nami. Wiem ze czasem jest swiadomy tego ze cos jest nie tak bo mowi - ja nie chce taki byc, nie wiem co sie ze mna dzieje. Przeciez wiesz, ze potrafie byc dobry.
Jak sie okazalo po rozmowie z jego rodzicami juz wczesniej takie sytuacje mialy miejsce, one mijaly i wracal kochany N taki dobry jak byl zawsze. Poradzcie mi co mam robic!!! Bo mi juz naprawde brakuje sil. A nie chce zeby stoczyl sie na totalne dno, bo zycie jakie teraz prowadzic to wlasnie za niedlugo tam bedzie.

Musi zacząć się leczyć. Koniecznie musi iść do psychiatry,innego wyjścia mię ma.

Z mojego punktu widzenia,to szczęściara z Ciebie,że choroba wyskoczyła właśnie teraz.U mojego M pojawiła sie jak juz mieliśmy dwoje dzieci,ale ponoć stany maniakalne miewał przed slubem,no ale nikt z rodziny mi nie powiedział.......Ty masz jeszcze wybór.

Ja wiem, ze musi isc do psychiatry i musi sie leczyc, tylko nie wiem jak mam go sprowadzic do domu i jak powiedziec mu i przekonac go do leczenia w momencie wlasnie manii, bo to musi cos przerwac, a moga pomoc teraz na to tylko leki. Boje sie, ze narobi wiecej klopotow, a on nie chce sie zobaczyc jak do niego dzwonie, spotkania musza wyjsc z jego strony.

Myślę,że w trakcie manii,zwłaszcza tak intensywnej,bardzo trudno będzie namówić Twojego narzeczonego na wizytę u psychiatry,a tym bardziej na jakiekolwiek przyjmowanie lekarstw.Niestety,obecnie on się czuje jak "pan życia i śmierci" i nic na to nie poradzisz.Większość bliskich chorych na CHAD,z doświadczenia wie,że rozmowa w czasie manii jest praktycznie niemożliwa (zależnie od stanu chorego). W tej sytuacji pozostaje czekać na etap,epizod depresyjny,a prędzej czy później nadejdzie.Wtedy chorzy są bardziej skłonni do współpracy. Oczywiście po manii,pozostają często w życiu takiego człowieka zgliszcza,masa długów,pretensje znajomych itp.Na tym etapie radzę skontaktować się z dobrym lekarzem i porozmawiać z nim,bez udziału chorego,podpowie z pewnością jak postępować.To jest straszna choroba zarówno dla bliskich jak i dla samego chorego.I pamiętaj,że Ty masz jeszcze wybór,jeśli jest to faktycznie CHAD,musisz zastanowić się czy tak jesteś wstanie żyć.Ta choroba nie mija jak zwykłe przeziębienie.Nawet przy dobrze dobranym leczeniu (farmakologia,psychoterapia), mogą pojawiać się nawroty.Jeśli CHAD-owiec ma rodzinę,zawsze chorują wszystkie osoby i tego nie unikniesz.
Pozdrawiam i dużo siły życzę.

Tak jak pisalam, ja dzialam na niego uspokajajaco, ale tylko wtedy kiedy on chce sie spotkac. Wraca wtedy do starego siebie i da sie z nim porozmawiac, takze mam nadzieje, ze to bedzie ten moment. Teraz bez alkoholu nie potrafi zasnac, wiec z jego opowiadan wiem, ze wieczorem kilka piw i idzie spac i wstaje wczesnie rano, bo on ma tyle spraw do zalatwienia. Zauwazylam tez, ze przychodzi moment kiedy zamyka sie na chwile kompletnie sam nie chce z nikim rozmawiac wszyscy i wszystko go drazni. Mowi, ze chce byc po prostu sam. I wtedy mysle, ze do niego cos dociera, ze jest z nim cos zle, cos nie tak. Ale za chwile znowu wraca ten stan manii i znowu jest Panem zycia i smierci. A nie, jego smierc nie dotyczy. Mowi ze potrzebuje adrenaliny i byc dusza towarzystwa bo ludzie go napedzaja i daja mu powera i energii do zycia i dzialania. A ja jestem be bo kino i spacery sa nudne. Ale jak ma dobry stan to romantyzm u niego na pierwyszm miejscu. Myslicie ze jak postawie mu warunek, albo lekarza albo odchodze to to cos da?

Najgorsze jest to ze chorzy w okresie mani pakuja sie w rózne zwiazki,wiadomo "euforia",,Mój małzonek w takim stanie sprowadził panienke do domu,a nam kazał sie wyprowdzać.Co dziwnwe,kobieta nie dawała mi wiary że on chory.....Pomogła dopiero interwencja policji,która wezwała karetkę i trafił na leczenie.Mój M,wogóle nie ma depresji,oczywiście teraz jest "zdrowy i leków nie potrzebuje".Kazdy przypadek jest inny,ale zapewniam ze każdy bolesny.DZIEWCZYNO WYCIĄGAJ WNIOSKI!

Czyli co? Mam uciekac? Nie moge go teraz zostawic i jego rodzicow ktorzy na mnie licza, bo jeszcze ja mam jakis wplyw na niego. Nie wiem jak u niego z panienkami, ale ma bardziej parcie na alkohol i zabawe niz na panienki

Powiedz jego rodzicom, aby zabezpieczyli finanse (karty, konta, zastrzeżenie w bankach). W manii może narobić takich długów, że do końca życia się nie wypłaci.