Forum: Zaburzenia afektywne dwubiegunowe - ChAD

Witam. Chciałabym uzyskać odpowiedź od osoby chorej. Co wy tak naprawdę czujecie, gdy nas zostawiacie, oczerniacie? Naprawdę przestajecie coś " czuć" ? Mój były już partner przez ostatnie pół roku ciągle się w kimś ***, a gdy zostaje sam - przeprasza, żałuje a za jakiś czas się znów w jakiejś *** i tak jakby mnie I dziecka nie było. Czy wy naprawdę kochacie te "ofiary" ? Czy to są jakieś chore urojenia mózgu ? Czasami ja się zastanawiam czy przez te wszystkie lata on mnie naprawdę kochał czy może to była zwykła manipulacja i kłamstwa... Dla niego najważniejsze są spotkania z nową partnerką niż z własnym dzieckiem. Jestem na skraju wyczerpania. Chętnie porozmawiam z kimś świadomym swojej choroby, żeby choć troszkę zrozumieć o co w tym wszystkim chodzi.

Nie wiem konkretnie jak wygląda sytuacja u was, ale czy partner miał zdiagnozowaną jakąś chorobę psychiczną? Człowiek unosi się emocjami, a one niekoniecznie mają wiele związanego z logiką, przykładem może być tutaj zauroczenie, zakochanie, miłość czy po prostu chwilowa słabość. Z tego co piszesz wynika, że po takich wybrykach Ty nadal go przyjmujesz, czyli w gruncie rzeczy dajesz mu znak, że to akceptujesz. Jeśli dla niego ważniejsza jest jakaś kobieta, niż własne dziecko to cóż, jest dupkiem i powinien ponieść jakieś konsekwencje. Ja bym po prostu o nim zapomniał i skupił się na ważniejszych sprawach w życiu, bo po co Ci taka osoba w życiu? Możesz też wytoczyć sprawę o alimenty, jeśli jeszcze nie dostajesz.

Nie przyjmuję go, on wie, że I tak bym do niego nie wróciła po tym jak nas zostawił i to co robił przez ten okres czasu. Ma zasądzone alimenty, ale nie płaci. Chciałabym zapomnieć, ale to nie jest takie proste. Nie ma zdiagnozowanej choroby, ale w ostatnim czasie powtarzał, że chce iść do jakiegoś specjalisty. Ja też często w naszym związku widziałam, że czasami jest z nim coś " nie tak", tak samo jego rodzice i niektórzy znajomi widzą, że to nie jest ten sam człowiek. Ja sama go nie poznaje. Był kochającym człowiekiem a przede wszystkim ojcem a teraz zachowuje ssię jakby nie miał dziecka. Wiem, że może wcale nie jest chory i tylko sobie to wkręcam, ale czy to możliwe, że człowiek może się tak zmienić? Oskarża mnie o wszystko, a ja nic nie zrobiłam. Nie mam z nim kontaktu, bo nie mam siły słuchać tych wszystkich głupot i oczerniania. A o chorobie afektywnej wspomniała kiedyś jego była dziewczyna, z którą też był długo, ale to też były jej tylko domysły. Ale chyba w coś tym jest skoro tak dużo osób widzi, że się coś z nim dziwnego dzieje. Kiedyś mnie prosił o pomoc, dopóki znów się "zako chał".

czerwoneae,
Po pierwsze, nie generalizuj, bo Twoje "WY", aż bije po oczach. Po drugie, Twój partner nie ma stwierdzonego ChADu. Tutaj nasuwa się pytanie: dlaczego piszesz na tym forum? Bo gdzieś w odmętach internetu znalazłaś "odpowiedz" na zachowanie Twojego męża?
Przy rejestracji na tego typu fora powinna znajdować się informacja, czy byłeś/aś już u specjalisty, który postawił diagnozę? Jeżeli nie, to najpierw się tam udaj, a dopiero później wypowiadaj się i czytaj.

Daj dziewczynie spokój. Szuka odpowiedzi. Nie dziwie jej się. Ludzie żyjący z osobami o zaburzeniach psychicznych czesto bardziej cierpia niz sam zainteresowany. Nie wiedza co się dzieje, milion znaków zapytania. Każdy chciałby znać odpowiedzi kiedy chodzi o najblizsza osobę.
Domyślam się co może być twojemu partnerowi. To co napisalas dla mnie brzmi bardzo znajomo.
Możemy pogadać prywatnie jeśli masz ochotę

Nie cierpię ludzi, którzy usprawiedliwiają zdrady manią. Jestem chadowcem, nie zdradziłem nikogo, nie szmaciłem się nigdy, kocham partnera najbardziej na świecie, leczę się u psychiatry.

Tu nie chodzi o usprawiedliwianie, że Ty tak przechodzisz manię, nie znaczy,że ktoś inny ma tak samo, zwłaszcza jak się nie leczył w tym czasie ! Pomyśl, że teraz nienawidzi siebie i nie może patrzeć w lustro, a niektórych faktów nie jest sobie w stanie przypomnieć i w nie wierzyć.

Wiem po swoich doświadczeniach z żoną chorą na CHAD że takie osoby są świetnymi manipulantami w manii są bezlitośni dla bliskich,ciężko wybaczać i żyć z kimś kto w manii robi długi,zdradza a potem tłumaczy że to nie była ona tylko choroba że miała zaburzone poczucie rzeczywistości.

Wiem, że ciężko i wybaczyć i żyć, ale nie tylko wam partnerom, ale i nam. Nie chodzi tu o licytowanie się kto ma gorzej, ani o manipulowanie, bo to nie jest zaburzone poczucie rzeczywistości tylko w ogóle go się nie ma, jakby cały świat dookoła wisiał w próżni a my robimy coś, ale nie wiemy dlaczego, po co i jaby nie istniały skutki naszego postępowania, nie ma rzeczy niemożliwych.Osacza nas bezmyślna, bezgraniczna bezkarność. Najgorsze jest to, że płacą potem po stokroć oprócz nas nasi mężowie, dzieci, nikomunie winne nic.

Monia a ty masz CHAD? skoro wiesz jak to jest?