Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Iza zapamiętaj to nasze życie jest takie i każdy ma prawo się wyżalić nie ma znaczenia czy do przyjaciółki czy na forum

Samotne i zdradzone zapraszam do zapoznania z postem "Samotnosc mnie wykancza"

Dziękujemy za informacje Rafale.
Podziwiam za wytrwałość. Będzie dobrze

Może ktoś tutaj będzie umiał mi doradzić? Czasami już nie wiem czy to co robię jest normalne czy jestem chora.
Byłam z chłopakiem 2 lata. Nigdy nie było kolorowo, więcej kłótni niż spokoju. Rozstawalismy się co chwilę, ale zawsze wracaliśmy do siebie. Jednak tym razem jest inaczej. Tydzień temu znów rozstaliśmy się jednak tym razem to on jakoś na to nalegał. Argumentując swoją decyzję moim szczęściem. Nie odzywał się w ogóle, zero jakiegokolwiek kontaktu, zdziwiło mnie to. Jak się później dowiedziałam cha m sko czytając jego archiwum na gg (wiem jestem okropna) po 2 dniach od tego zerwania miał już nową dziewczynę mówił że ja kocha, bardzo dużo gadki o seksie. Ogólnie coś strasznego, przeczytałam kawałek i starczyło. Załamałam się. Jako, że prawdopodobnie jestem idiotka napisałam do niego smsa z najgorszymi wyzwiskami, przyznając się do tego co zrobiłam. Afera była niezła, skończyło się na rozmowie telefonicznej, 3godzinnej zresztą w której rutynowo się sz ma ci łam błagajac go o powrót. Nie wiem dlaczego tak robiłam, nie jestem takim typem dziewczyny, po prostu go kocham. Jego odpowiedzi w kółko były takie same "kocham cię najmocniej na świecie ale nie chce znowu przeżywać tego samego". Dziś dzwoniłam do niego cały czas ma wyłączony telefon, ale podejrzewam że zmienił numer. No i co ja mam teraz robić? Kocham go najbardziej na świecie, nie wiem jak tak łatwo mógł przekreślić to wszystko, te całe dwa lata.. Cały czas tylko płacze, nie śpię, nie jem. Nie wstaje już rano z łóżka, nie chce mi się żyć czuje się jak ścierwo przeżute i wyplute. Czy to wszystko jest chore? Może tutaj ktoś będzie umiał mi pomoc, wyjaśnić dlaczego jest tak, a nie inaczej skoro on tego nie potrafi..

Weź się w garść i spróbuj żyć bez niego.Prawdopodobnie uzależniłaś się od niego emocjonalnie. Nie napastuj go, nie wydzwaniaj, nie nalegaj na spotkania bo to i tak nic nie da.Szanuj siebie. On może Ci coś obiecywać, mówić ze Cie kocha ale tak nie postępuje kochający chłopak.Idź z przyjaciółką na zakupy, imprezę, wyjdź do ludzi...Nie daj mu satysfakcji że Ty rozpaczasz a on się w najlepsze bawi...Zamartwianie się nic Ci nie pomoże. A na litości i płaczu nikt jeszcze dobrego związku nie zbudował. Wiem co pisze bo sama kilka lat temu przeszłam przez jak mi się wtedy wydawało "piekło". Po jakimś czasie znalazłam chłopaka o niebo lepszego, który teraz jest moim mężem...choć jeszcze kilka lat wcześniej nie wierzyłam ze znajdę miłość....Więc pierś do przodu i zacznji nowy rozdział w życiu...BEZ NIEGO!!

Ja też sądziłam, że mój świat się zawalił jak zerwał ze mną chłopak, ale nie... Żyję, daję radę.
Były dni, że też nie wstawałam z łóżka, depresja wróciła...
Nie ma na to lekarstwa, każdy rozstanie przezywa inaczej, czas... Potrzeba czasu.

Mnie pomogły tabletki od lekarza, delikatnie uspokajają i oczyszczają głowę Hydroxyzinum, biorę je do tej pory na sen.

To może dokończę tą historię skoro już zaczęłam. Wczoraj oficjalnie przyznał się, że jest już z tamtą dziewczyną. Powiedział też żebym nigdy nie próbowała się z nim kontaktować, żebym zniknęła z jego życia.

Cześć. Skoro podjął taką decyzję to podjął.
Życz mu szczęścia i powodzenia na drogę.

Moim zdaniem sposobem na wyleczenie złamanego serca jest poznanie kogoś wartościowego Płacz po nim jest zupełnie bez sensu

nie28 podała najlepszy sposób na wyleczenie złamanego serca. Nie ma lepszego.