Forum: Zaburzenia afektywne dwubiegunowe - ChAD

Nigdy nie korzystałem z usług psychoterapeuty ale nie twierdzę że jest to takie złe. Wydaje mi się że dużo do zrobienia mają najbliżsi w kwestii poznania tematu choroby osoby im pokrewnej.

bert39 z przyjemnością czytałem Twoje posty na temat CHAD i to że jesteś świadomy tej choroby pozwoli Ci w miare normalnie żyć i funkcjonować(farmakoterapia) ..skou to jest gość który poddał się leczeniu chce sobie pomóc. W przypadku choroby afektywnej dwubiegunowej jeśli żyjesz w chwili remisji (skou u Ciebie obecnie hipo/mania) możesz być świadomy, kiedy pierwsze objawy nawrotu choroby zaczynają się pojawiać, co oznacza, że możesz szukać pomocy dużo wcześniej w Twoim wypadku dobranie odpowiednich leków ale tylko pod ścisłą kontrolą psychiatry. Dzięki temu być może uda Ci się uniknąć pełnoobjawowego epizodu manii lub depresji ponieważ dostatecznie szybko zostanie wdrożone leczenie ale u Ciebie skou problem z tym że nie chcesz go kontynuować/wszystko wróci ze zwiększoną siłą tak jak pisała julia/ a bert to robi i nie neguję, nie podważa decyzji zaleceń lekarza czy samej diagnozy... myślę że powinniście z bert39 nawiązać kontakt na priv..? Chłopak może Ci dużo przekazać .Pozdrawiam

Po tygodniu od ostatniej dawki leku, lekko w dol. HCL-32 z 12 na 9, mowie wolniej, mniej pije alko. i kawy. Beck z 9 na 3, potrafię się wzruszyć,pierwszy raz od prawie 10 lat..... Odezwały się geny- późno kładę się spać i krótko śpię (około-6h).

PRACA POGLĄDOWA/Łukasz Święcicki/II Klinika Psychiatrii Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie
Farmakoterapia depresji u pacjentów z chorobą afektywną dwubiegunową/ Pharmacotherapy of depression in bipolar disorder

"Wstęp

Mogłoby się wydawać, że zagadnienie leczenia depresji w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej (ChAD) nie powinno, przynajmniej teoretycznie, stanowić poważnego problemu. Ostatecznie współczesna medycyna dysponuje wieloma lekami przeciwdepresyjnymi o kilku (szczerze mówiąc niezbyt wielu...) mechanizmach działania, cóż więc trudnego w zaleceniu stosowania któregoś z nich. Trzeba sobie jednak uświadomić, że leki przeciwdepresyjne są zasadniczo środkami sprawdzonymi w depresji nawracającej, a nie w depresji w przebiegu ChAD. Nic dziwnego, że to właśnie brak właściwej reakcji na leczenie uważa się za istotny wskaźnik pozwalający na przewidywanie zmiany rozpoznania choroby afektywnej jednobiegunowej na dwubiegunową. Na przykład w badaniu Li i wsp. [1] stwierdzono, że zmianę rozpoznania z choroby afektywnej jednobiegunowej (ChAJ) na ChAD w ciągu kilku lat od wstępnego badania, obserwuje się u około 25% osób ze stwierdzoną lekoopornością i tylko u 7% dobrze reagujących na leki przeciwdepresyjne. Jeśli brak reakcji na leki przeciwdepresyjne może być jedną z przesłanek do rozpoznawania ChAD, to być może ich stosowanie w terapii tej choroby jest zupełnie nieuzasadnione? To jedno z pytań, na które próbuje odpowiedzieć ten artykuł. Drugie, niemniej ważne, brzmi — jeśli nie leki przeciwdepresyjne (lub nie tylko one) to co?

Leki przeciwdepresyjne w terapii depresji w przebiegu ChAD

W związku ze stosowaniem leków przeciwdepresyjnych (LPD) w terapii depresji w przebiegu ChAD zgłaszane są dwa podstawowe problemy. Część autorów sądzi, że takie leczenie może niekorzystnie wpływać na przebieg choroby, zwiększając istotnie ryzyko zmiany fazy. Inni są z kolei przekonani, że LPD są zupełnie nieskuteczne (należałoby więc sądzić, że także nie powodują zmiany fazy...).
......

Z drugiej strony, wielu autorów wskazuje na brak skuteczności LPD w terapii depresji w przebiegu ChAD. Analiza przeprowadzona w ramach badania Systematic Treatment Enhancement Program for Bipolar Disorder (STEP-BD) [8] wykazała, że odstawienie leku przeciwdepresyjnego nie jest związane z pogorszeniem stanu psychicznego pacjentów. Autorzy uznali, że podawanie LPD u pacjentów z ChAD nie zwiększa prawdopodobieństwa remisji ani nie zapobiega w wyraźny sposób występowaniu epizodów depresji, choć zaobserwowali „niewielkie korzyści” (mild benefits) związane z braniem leków z tej grupy. Carlson i wsp. [9] zwracają z kolei uwagę, że w obserwowanej przez nich grupie 76 pacjentów z ChAD (w znacznej większości ChAD I) zmiany fazy depresyjnej na maniakalną, choć częste (obserwowane aż w 20% przypadków!) nie były związane ze stosowaniem leku przeciwdepresyjnego — można więc mieć wątpliwości, czy w tej grupie LPD wywierały zauważalne działanie przeciwdepresyjne. Jak widać, wyniki badań są więc bardzo niejednoznaczne, a nawet rozbieżne. Można odnieść wrażenie, że LPD u części pacjentów z ChAD działają „zbyt silnie” powodując manię, a u innych za słabo, nie usuwając depresji.

Rozbieżne są także wyniki badań dotyczących konkretnych preparatów. Należy zwrócić uwagę, że skuteczność leków przeciwdepresyjnych oceniano najczęściej w kuracjach złożonych, badania monoterapii zdarzają się bardzo rzadko, stąd też niekiedy trudno wyciągnąć wiążące wnioski na temat możliwej skuteczności konkretnego leku.
...
Podsumowanie

Piśmiennictwo dotyczące leczenia depresji występującej w przebiegu ChAD jest niezwykle obszerne. W artykule wspomniano głównie pozycje najnowsze, kilka starszych jedynie wówczas, gdy brakowało (tak jak w przypadku litu) nowszych badań. Oceniano przydatność leków o bardzo różnych mechanizmach działania. Co więcej, leki te zazwyczaj stosowano w bardzo różnych, niekiedy skomplikowanych połączeniach. Różna jest także metodologia cytowanych badań. Trudno się więc dziwić, że wyniki takiego przeglądu są mocno niejednoznaczne. W sytuacjach, kiedy analiza piśmiennictwa nie pozwalała na zajęcie wyraźnego stanowiska w sprawie przydatności lub niewielkiej przydatności (rzadko można mówić o zupełnej nieprzydatności) starałem się w miarę możliwości odwoływać do swojego wieloletniego doświadczenia klinicznego. Wydaje się, że podstawą kuracji w każdym przypadku powinny być jednak leki normotymiczne. Leki przeciwpsychotyczne są bezpieczniejsze niż leki przeciwdepresyjne, a ich skuteczność (zwłaszcza kwetiapiny i olanzapiny) — dobrze potwierdzona. Mimo to w realnych sytuacjach klinicznych niezwykle często zachodzi konieczność stosowania leków przeciwdepresyjnych. Można ogólnie przyjąć, że leki bezpieczniejsze, od których kuracje należy rozpoczynać (SSRI, mirtazapina, bupropion) są jednak mniej skuteczne, w związku z tym dość często zachodzi potrzeba sięgnięcia po środki wyraźnie mniej bezpieczne takie jak wenlafaksyna czy nawet TLPD. W celu uproszczenia korzystania z tego artykułu proponuje pewien schemat leczenia, który, jak każdy schemat, należy traktować bardzo orientacyjnie.

Streszczenie

Terapia choroby afektywnej dwubiegunowej (ChAD) jest trudna. Jednym z poważniejszych wyzwań jest prawidłowe leczenie depresji występującej w przebiegu ChAD. Postępowanie zbyt aktywne może prowadzić do wystąpienia niekorzystnego przebiegu choroby — skrócenia remisji, szybkiej zmiany faz, depresji lekoopornej. Postępowanie zbyt zachowawcze może jednak skutkować wydłużeniem czasu trwania depresji oraz związanymi z tym faktem problemami — zwiększeniem niesprawności oraz ryzyka samobójstwa. W artykule omówiono najnowsze wyniki badań oraz opinie dotyczące leczenia depresji w przebiegu ChAD.

Psychiatria 2014; 11, 2: 71–80

Zasady postępowania w terapii depresji w przebiegu ChAD

A. Zasady postępowania u osób z depresją łagodną lub umiarkowaną
I. U osób już przyjmujących lek normotymiczny
1. Ocena dawki leku normotymicznego. W przypadku soli litu, kwasu walproinowego ocena poziomu leku w surowicy. W przypadku innych leków normotymicznych — ocena compliance — pogłębiony wywiad od pacjenta i od osób bliskich. W przypadku odchyleń dawkę leku należy zoptymalizować — zazwyczaj zwiększyć, czasem (np. w przypadku kwasu walproinowego zmniejszyć).
2. Odczekać 7–14 dni.
3. W przypadku braku efektu — lek przeciwpsychotyczny, jeśli nie ma przeciwwskazań (duża masa ciała, zaburzenia metaboliczne) — olanzapina do 10 mg/d., jeśli są — kwetiapina do 300 mg/d. Lub: drugi lek normotymiczny — najlepiej lamotrygina do litu, lit do lamotryginy, walproinian do litu. Jeśli walproinian i lamotrygina może być konieczna korekcja (zmniejszenie) dawki — ryzyko interakcji farmakokinetycznej.
4. Odczekać 14–30 dni.
5. W przypadku braku efektu — lek przeciwdepresyjny o małym ryzyku zmiany fazy: SSRI — w pierwszej kolejności citalopram, escitalopram, sertralina; mirtazapina; bupropion.
6. Odczekać do 6 tygodni.
7. W przypadku braku reakcji — zmiana leku przeciwdepresyjnego na lek o większym ryzyku — w praktyce najpierw wenlafaksyna, w ostateczności trójpierścieniowy lek przeciwdepresyjny — najpierw klomipramina, potem amitryptylina (lepsze — nortryptylina, dezypramina — niedostępne w Polsce).
8. Odczekać 6 tygodni.
9. W razie braku reakcji kwalifikacja do zabiegów elektrowstrząsowych.
10. Podczas całej kuracji w dowolnym punkcie warto rozważyć fototerapię, deprywację snu.
II. U osób, które nie przyjmowały leku normotymicznego
1. Podanie leku normotymicznego — jeśli nie ma przeciwwskazań węglan litu. Uwaga: niewielka stabilna niedoczynność tarczycy nie jest bezwzględnym przeciwwskazaniem do zastosowania litu. Jeśli są istotne przeciwwskazania do litu — lamotrygina lub walproinian. Uwaga: zwiększanie dawki lamotryginy bardzo powolne 25 mg na tydzień, walproinian — możliwe szybkie zwiększenie dawki.
2. Odczekać 14 dni. Kontrola poziomu, optymalizacja dawki.
3. Dalsze postępowanie jak w schemacie poprzednim.

B. Zasady postępowania u osób z depresją ciężką
1. W przypadku dużego ryzyka samobójstwa — aktywne myśli, tendencje, plany, próba (list samobójczy) — pilna kwalifikacja do zabiegów EW.
2. W przypadku odmowy/znacznego ograniczania przyjmowania płynów/pokarmów — pilna kwalifikacja do EW.
3. W przypadku urojeń (nihilistyczne, małej wartości, winy, kary) lekiem z wyboru w przypadku braku przeciwwskazań jest olanzapina, w przypadku przeciwwskazań/ złej tolerancji kwetiapina do 600 mg/d., w następnej kolejności amisulpryd, risperidon, klozapina.
4. W przypadku braku zgody na zabiegi EW — rozwa- żyć wystąpienie o zgodę do sądu opiekuńczego (w przypadku zagrożenia życia).
5. W przypadku niemożności wykonania EW (brak dostępu, przeciwwskazania do zabiegu) — od razu lek przeciwdepresyjny o większym ryzyku zmiany fazy ze względu na potencjalną większą skuteczność — wenlafaksyna, wenlafaksyna + mirtazapina, trójpierścieniowy lek przeciwdepresyjny.
6. Równocześnie kontynuacja podawania leku normotymicznego lub rozpoczęcie kuracji, jeśli nie była wdrożona. Uwaga: nie warto wdrażać kuracji normotymicznej jeśli planowane EW — lek trzeba będzie odstawić (z wyjątkiem niewielkich dawek lamotryginy — zazwyczaj możliwe stosowanie 50–100 mg/d. podczas zabiegów EW)."

Skou masz hipo?

Myślę że tak bert, odstawił skou leki niestety.Mam tylko nadzieję że jest sam nie w związku .Szkoda skou inteligentny Gość z Ciebie ....może spróbuj jeszcze raz pogadać ze swoim lekarzem .Mylił się,żle trafił z diagnozą ....przekonaj Go że jest inaczej.Będzie łatwiej po prostu gdy mu powiesz o tych wątpliwościach własnymi słowami nie sądzisz?

Skou napisz jak się czujesz i co aktualnie porabiasz?

Witam.

Zgłaszam propozycje, żeby na portalu, prawo do opiniowania stanu zdrowia członków albo osób zamieszczających opis swojej choroby, miały tylko zweryfikowane przez Administratora osoby posiadające do tego kwalifikacje wymagane przepisami prawa.

Proponuje żeby osoba oceniana, gdy zgłosi do Administratora powyższy problem i nastąpiła ocena/diagnoza stanu zdrowia zgłaszającego to:
1. gdy opiniującym była osoba pozytywnie zweryfikowana, to w terminie 7 dni od zgłoszenie do Administratora (zgłoszenie zostanie przekazane w formularzu DoWiadości osoby opiniującej) przedstawiła opis swojej diagnozy (jaki ma to być opis, pozostawiam to prawnikom medforum)
2. gdy opiniującym była osoba nie mająca takiego prawa/przywileju- redukcja eskulapek do zera, a X krotne złamanie tego punktu powodowało "skasowanie" konta (sądzę, że x powinno być większe niż 3, każdemu może się zdarzyć pomyłka, mogą ponieść emocje, może działać w dobrej wieże czyniąc źle...

Powyższe wynika z wątku "Jaka terapia pomogła" na forum ChAD, gdy często użytkownik Mohic diagnozował mój stan, nie podając na moją prośbę podstaw takiej diagnozy i posunął się do odpowiedzi za mnie, na pytanie do mnie postawione:
"
Mohic 2021-04-10 20:57:04
Myślę że tak bert, odstawił skou leki niestety.../CYTAT] cytat odnosi się do pytania bert39 do mnie: "bert39 Początkujący:Skou masz hipo?"

#Mohic podaj mi medyczną/prawną definicje hipomanii/mani i opis badania psychiatrycznego po którym stwierdziłeś u mnie hipomanie.
Zacznij od przedstawienia swoich kwalifikacji do oceny stany psychicznego członków, osób zamieszczających posty na tym forum.

Do tej pory tolerowałem Twoje wpisy oceniające mój stan zdrowia. Zaproponowałem ci nawet możliwość przeprowadzenia badania psychiatrycznego na mnie na tym wątku (bez odzewu), prosiłem byś swoje wywody popierał cytatami z publikacji naukowych lub własnych badań/doświadczeń.
Teraz, gdy odpowiadasz na zadane pytanie do mnie, za mnie, sugerując jaki jest mój stan zdrowia bez posiadanych kwalifikacji do tego, sprawę tą kieruje do Administratora, by rozważył czy takie działanie nie powinno być zakazane na tym forum."

Pozdrawiam
Sebastian Słowik

P.S. Mam nadziej, że zgłoszenie zostanie wysłane automatycznie do mojej skrzynki.