Forum: Zaburzenia afektywne dwubiegunowe - ChAD

Witam. Bardzo chciałabym z kimś pogadać, najlepiej w moim wieku ( mam 18 lat ) lub trochę starszym. Niestety w domu czy w szkole z nikim nie mogę się dogadać, nikt nie rozumie tego co przeżywam, nie mam znajomych z chad, nawet ze szpitala ( z chad byłam tylko ja );( gdyby ktoś chciał popisać o przebiegu choroby i jak sobie z nią radzi byłoby mi bardzo miło

Witaj
Mogę z Tobą porozmawiać, jestem 3 lata starszy więc chyba nie robi to ci takiej wielkiej różnicy.

Hej
Jeśli chcesz to ja również mogę porozmawiać o moim przebiegu choroby i jak sobie z Nią radzę. Mam 22 lata i również mam siostrę w Twoim wieku, która choruje na to samo co my.
Pozdrawiam

Hej, ja mam 18 lat i jestem tutaj nowa. Również chciałabym porozmawiać na temat tej choroby. Jest to dla mnie całkiem nowa sytuacja i dowiedziałam się, że istnieje coś takiego jak CHAD całkiem niedawno. Cały czas widziałam, że coś jest ze mną nie tak, ale nie umiałam tego zaklasyfikować. Myślałam,że to depresja. Nie mam znajomych, bo nikt nie chce ze mną rozmawiać nawet rodzina czasem nie potrafi zrozumieć, że to nie ja tak się zachowuje tylko moja choroba. Po śmierci mojego taty miałam ostry rzut choroby, poszłam do psychologa, który zaraz przekierował mnie do psychiatry, który zlecił mi leki. One nadmiernie mnie pobudzały. Stany jakie miałam w trakcie tego rzutu to niechodzenie do szkoły, odcięcie się od świata. Nie chciałam z nikim rozmawiać tylko spałam. Któregoś dnia jednak powiedziałam sobie dość i odstawiłam leki. Od tego czasu czuje się lepiej, zaczęłam wychodzić do ludzi, wyjście na zakupy kiedyś było problemem, teraz jakoś staram się mobilizować i wychodzę. Czasem jednak ogarnia mnie strach przygnębienie i totalna niemoc. Raz płacze i nie mam na nic ochoty,a znowu za chwilę chce działać i zmieniać świat na lepsze. Ciągle się obwiniam i wmawiam sobie, że jestem beznadziejna chociaż wiem,że tak nie jest. W grę wchodzi jeszcze kompulsywne objadanie się, którego nie cierpię bo zawsze chciałam być szczupła. Ludzie czasem myślą, że źle się odżywiam i od razu mnie skreślają, a ja tak na prawdę każdego dnia borykam się i jem jak tylko mogę zdrowo i mało. Jednak kiedy przychodzi" faza" nie liczy się nic tylko zaspokojenie wewnętrznego głosu, po czym przychodzą wyrzuty sumienia i obwinianie się i tak w kółko. Chciałabym coś zmienić w życiu bo wiem, że ranie siebie i innych i nie wiem czasem co mam robić żeby zmienić to życie.

Tu jest masa osob w Tw wieku zapraszam na priv

Agata18 Jestem trochę starsza mam 24 lata, ale będąc w Twoim wieku też byłam u lekarza i dostałam leki, po czym je odstawiłam i nie był to najlepszy pomysł. Fakt na początku czułam się świetnie, ale po kilku miesiącach miałam nawrót choroby i bardzo ciężką depresję, która skończyła się próbą samobójczą. Także proszę Cię, jeśli tylko możesz idź do lekarza i poproś o ustawienie CI odpowiednich leków.
Samemu nigdy nie wolno odstawiać leków bo bardzo źle się to kończy. A lekarz zna się na tym i jak mu powiesz, że tamte leki nie działały tak jak powinny to powinien Ci je zmienić. Jak nie to zmień lekarza, ale proszę Cię dla swojego dobra zaopiekuj się sobą i idź do lekarza.

A jakie to byly leki?

Cześć. Ja mam 21 lat i leczę się od prawie 3lat. W tym miałam 9 miesięcy przerwy, bo rzuciłam leki stwierdzając, że jestem zbyt ograniczona emocjonalnie i nie odczuwam wszystkiego tak jakbym chciała i myślałam, że już jest ok skoro nie miałam takich dołów wielkich i ostrych itd. Teraz bardzo żałuję, bo miałam je też dostosowane do moich napadów lęku z paniką ostrą i teraz mam tego wszystkiego bardzo silny nawrot aż rzuciłam pracę i mam całe życie do góry nogami... Brałam na początku leczenia Anafranil pierw 10mg i do tego Lerivon 10mg. Po nie pamiętam jakim czasie dostałam już połowe 75mg Anafranilu i gdybym miała spadki nastroju za mocno miałam brać dodatkowo 10mg też Anafranilu. Dlaczego ? Bo mój organizm bardzo ostro reaguje na leki i szybko je wchłania dostając dziwnych skutków ubocznych, których rzekomo inni nie mają aż tak. Więc stabilizatorów jakiś mi nie przypisano, bo dodatkowo mam też spore problemy z sercem jak na osobę tak młodą.. Próbowałam wziąć Tegretol tak jak mi przypisano pół tabletki, ale zmiótł mnie tak po jednej, że chciałam już po karetkę dzwonić z bólu serca i innych dziwnych rzeczy.
Teraz jak wróciłam do brania leków na nowo, mój organizm odrzucił Anafranil 10mg i zaczął mi on duże szkody wyrządzać w tym spowodował że mam dość dziwnie rozrzedzoną krew mimo że mam nadmiar też erytrocytów równocześnie. Czekałam 2 miesiące z nadzieją że może to kwestia czasu dopóki nie zobaczyłam wyników krwi w momencie jak zaczęła mi krew z nosa lecieć ciurkiem po leku.
Na dzień dzisiejszy mam przypisany Tianesal jedną tabletkę i Lerivon 5mg lub jeśli będę zbyt bezsenna to mam brać 10mg.
Dopiero zacznę go brać ponownie, bo przy odstawieniu Anafranilu dostałam dziwnych reakcji i lekkiej zapaści w nocy
Mam nadzieję, że będzie w końcu ok, bo nie dość że ChAD, to jeszcze napady lęku z paniką i lęk przed samym takim napadem powodują, że mam masakre życiową i bardzo ciężko mi normalnie jeść ( mój napad lęku objawia się tym że panicznie się boję że puszczę spawa i tak w kółko obojętnie gdzie jestem i co robię).
Jeśli ktoś by chciał porozmawiać, to jestem tu na forum bądź można do mnie na priv napisać to podam swój nr gg.

Jest ktoś kto radzi sobie jakoś z tą chorobą bez leków ?

Tak. Ja. Biorę tylko lek nasenny jedynie i tyle, bo od zawsze mam problem z zasypianiem.
Obecnie nie biorę nic od 53 dni i jest póki co ok. Jest dużo znacznie lepiej niż jak brałam leki..
Lek odstwiła mi sama psychiatra stywierdzając, że żaden dla mnie się nie nadaje, bo są za silne przy moim organiźmie. Mam jedynie coś doraźnego homeopatycznego w przypadku jeśli nie poradze sobie z napadem szału w panice. Ale ani razu jeszcze tego nie wzięłam.
Co zrobiłam też poza tym, że jest lepiej ?
Przeczytałam pewną książkę, którą ktoś tu gdzieś polecał. Z ciekawości, sceptycznie.
A zmieniła nagle niewiadomo kiedy wszystko. Jasne, że czasami mam wachania, bo mam do tego prawo. Ale to co było, a jak jest teraz, to kosmicznie wielka różnica..