Forum: Zaburzenia afektywne dwubiegunowe - ChAD

Witam.

Cieszę się, że tu trafiłem. Warto czasem spojrzeć na świat oczami zdrowych osób
Fajnie też poczytać doświadczenia innych Chadowców.

Jestem Chadowcem.
Krotka historia choroby.
Poczatkowo koło roku 2008 została nieprawidłowo postawiona diagnoza tj depresja.
Co chwila zmiana leków. Antydepresanty tylko powodowały, że okresy depresji były nieco lżejsze, a górki coraz większe.
W 2010 zaczęło się. W 2012 do antydepresantów dorzucilem stymulanty. Z tego okresu nie pamiętam zbyt dużo.
To co pamiętam to absurdalne pomysły, podwyższony nastrój, potrzebowałem mało snu itp.
Wszystkie objawy manii jakie mogą być.
Katastrofa była w momencie jak na własną rekę zwiększyłem dawkę antydepresantów o 100%, następnie je gwałtownie odstawiłem, ponieważ stwierdziłem, że jestem zdrowy. Stymulanty w dużych dawkach cały czas.
Szpital 7 tyg.
Od tego czasu regularnie przyjmuje leki. Pracuję, kocham to co robię i myśle ze to mnie utrzymuje na powierzchni.
Niestety palę, przez te wszystkie lata zdarzały sie także stymulanty, jednak wizja zastrzyku dopaminy i serotonimy była nie do powstrzymania.
Leki które biorę trzymaja mnie w ryzach nawet w tych momentach.

Na chwilę obecną:
Mam jednak górki, dołki. O średnich wartosciach. Czasem cięzko wstać z łóżka i dużo spię, czasem milion pomysłów na minutę.
Cięzko mi zbudować stabilną relację, empatia na niskim poziomie, uczucia wyższe...sam nie wiem.
Czasem mam wrażenie, że tylko jedzenie, picie, sex i konsumpcja mnie interesuje i wokół tego obraca się życie.
Na co dzień ( na ten moment ) mam pustkę w głowie, taki stand-by. Zero myśli, planów krotkoterminowych ( długoterminowe niby są, ale gdzieś tam daleko ), zero chęcie do wykonania jakiegos wysiłku. Obojętność.
Myślę, ze ważnym pkt jest nieliczenie sie z uczuciami innych osób. Niewywiązywanie się z obowiązków, niesłowność.
Nie do konca wiem czy to wina choroby czy cecha charakteru. Ciekaw jestem zdania innych osób na ten temat.

W okresie podwyższonego nastroju różne plany ( sport, dieta, rzucenie palenia, edukacja, kursy doszkalające ).
Epizodów manii nie doświadczam od pobytu w szpitalu, chociaż niehigieniczny tryb zycia aż się prosił o to.
Hipomania zdarzała się i cały czas mam wzloty i upadki.

Martwi mnie to, ze obecne życie singla jest dla mnie wygodne, nie wiem czy będe w stanie zbudować z kimś zdrową relację.
Cięzko poczuć mi więź z drugą osobą. Jest to jest, nie ma to nie ma. Potrafię urwać kontakt w ciągu 1 dnia. Często nawet bez wyjaśnien, zapadam sie pod ziemię. Nie specjalnie czy złosliwie, ale dopada mnie czasem taka niemoc, że nie jestem w stanie porozmawiac z drugą osobą.

Pozdrawiam wszystkich.

Miłego wieczoru

Witaj Piotr! A jakie leki bierzesz w chwili obecnej, czy masz przyjaciół, jak z rodziną, masz w ogóle wsparcie, czym zajmujesz się zawodowo

Depakine Chrono
Abilify
Propranolol
Brintellix
Lamitrin
Czyli 2 stabilizatory, przeciwpsychotyczny, antydepresant.
Propranolol na drgawki po Abilify.

Przyjaciół i znajomych mogę policzyć na palcach 1 ręki, nie potrafię zawierać trwałych znajomości. Nie wiem z czego to wynika.

Od rodziny zawsze miałem i mam bardzo duże wsparcie. Pilnują mnie na każdym kroku, dzwonią, interesują się. Bardzo to doceniam bo bez nich bym pewnie się stoczył. A tak to wiąże koniec z koncem. Mam dobrą pracę, mieszkam sam, ogarniam jakos to życie. Nie do końca jakbym chciał, ale nie ma tragedii

Ogólnie mówiąc jestem związany z branzą medyczną

Postaraj się skupić na znajomościach, jakimś hobby, angażuj się w kontakty społeczne bo potrzebujemy tych bodźców

Jak czytam tę Twoją opowieść, to znajduję wiele cech wspólnych z moją sytuacją.