Forum: Zaburzenia psychiczne

Czesc wszystkim. Od kad pamietam jestem jakiś smutny, nie mam energi, nie chce mi sie z nikim gadac. Najchętniej bym spał cały dzien. Nie potrafię sie skupić i czasem mam wrażenie ze jestem po prostu tępy. Moze cos w tym jest. Kied ty robie zadania z majcy w pewnym momencie włącza mi sie taka blokada i nawet 2+2 nie mogę obliczyć. Ponadto mam problemy z mówieniem. Dawniej sie jąkałem, teraz poprostu nie potrafię wyraźnie i głośno powiedzieć zdania. Co ze mną jest nie tak? Próbowałem juz wszystkiego. Myslalem ze jak sie będę bardziej udzielam towarzysko, lepiej uczyl czy wiecej modlił to będzie lepiej, ale efektY były paro dniowe. Proszę pomóżcie.

Witaj
Chciałbym wiedzieć ile masz lat, jeżeli oczywiście można ?
Twój wieloletni brak nastroju, energii itp wskazywałby na Dystymie, masz również problemy z koncentracją.
Problem z komunikacją wskazywałby na mutyzm. Ja sam osobiście pamiętam czasy kiedy się jąkałem, więc dobrze wiem co czujesz. Z pewnością jest to czymś uwarunkowane. Być może jakieś wstrząs psychiczny. U mnie była to śmierć bliskiej mi osoby. Miałbym kilka rad aby to rozwiązać ale są one czysto indywidualne. W moim przypadku dały pozytywne skutki.

Mam 17 lat. Ten stan utrzymuje sie co najmniej od gimnazjum kiedy to mialem małe problemy z klasa, ale mam wrażenie ze byly spowodowane tym wlasnie stanem. Milo wiedzieć ze nie jestem sam z tego co wiem mialem problemy z mówieniem od urodzenia. Nie mowilem dużo i dopiero po małym wypadku sie troche bardziej rozgadalem.

Mogę Cię zapewnić że nie jesteś sam, wiele osób ma z tym problemy. Na nasze nieszczęście nikt nie opatentował magicznej kapsułki na te dolegliwości.
Objawy jąkania szczególnie nasilone są we wczesnym wieku i tym samym można łatwiej zapanować nad tym i nauczyć się kontrolować te objawy.
Nie wiem czy wolisz porozmawiać na forum czy na privie ?

Ta dystymia musi miec jakas przyczynę? Nie mogę znalezc nic co mogło by miec na mnie aż taki wpływ. Tu nawet nie chodzi o jąkanie, nad tym potrafię zapanować, tylko o takie "bełkotanie". Nie potrafię dokladnie wypowiedzieć słowa. Byłbym wdzięczny jesli podzieliłbyś sie swoim doświadczeniem w walce z tym problemem. Obojętnie czy tu czy na priv.

Wszyscy dobrze wiemy jakie podłoże emocjonalno-psychiczne wywiera na nas szkoła i jej środowisko. Strach, wstyd, tłamszenie, to wszystko ma paranoidalne podłoże.
Jeśli chodzi o samą Dystymie, rozróżnia się dwie przyczyny tej dolegliwości, biologiczny pokrewny depresji (chorobie afektywnej) i nerwicowy stąd też pochodzą inne nazwy dystymii - depresja nerwicowa, przewlekła depresja z lękiem.
Przyczyny biologiczne są bardziej prawdopodobne, wskazuje na nie między innymi skuteczność leczenia, która jest na ogół lepsza w przypadku leczenia farmakologicznego niż psychoterapii oraz często brak danych chorych, co do ich neurotycznego rozwoju i traumatycznych zdarzeń życiowych.
Przyczyny nerwicowe nie mogą być jednak pomijane. W wielu przypadkach źródła nerwicy mogą być zepchnięte tak głęboko do nieświadomości, że sam chory, a tym bardziej lekarz nie ma w nie wglądu. Nerwica nie musi być także następstwem jednostkowej traumy, a długotrwałych subtelnych zaburzeń rozwoju, takich jak brak poczucia bezpieczeństwa w dzieciństwie, dawna strata osób lub celów, które prowadzą do dystymicznego stylu życia w dalekiej przyszłości.
Jednak najcelniejszą diagnozę wyda psychiatra czy też psycholog, być może to nie dystymia.
Ja głównie miałem problem z jąkaniem, nie z "bełkotem". Z pewnością pomógł by tu logopeda. Może są to jakieś problemy ze składnią, syntaktyką, brakiem koncentracji-percepcji, ciężko to stwierdzić przez forum. Być może Twoja mowa jest zbyt chaotyczna. Ja sam proponowałbym ćwiczenia mowy na własną rękę. Czytanie powoli, na głos, z modulacją głosu zredukuje objawy zacinania się i zbyt nieprecyzyjnej wymowy. Staranie się zachować równowagi emocjonalnej, spokoju. Gdy człowiek jest zdenerwowany traci niektóre zdolności percepcyjne, Nasza mowa staje się niespójna.
Gdy zamykamy się w sobie, przeważnie na skutek problemów w komunikacji nasze dysfunkcje przybierają na sile. Boimy się powiedzieć coś na głos przy rówieśnikach, klasie czy w towarzystwie obcych osób, ponieważ zakładamy że spotka się to z niezrozumieniem, wywoła dziwne spojrzenia, półsłówka czy tez śmiech z Naszej osoby. Logopeda stara się zniwelować ten problem poprzez pracę w grupie, zazwyczaj mającej podobny problem co my.
Jest wiele sposobów na przełamanie tej bariery i usytuowanie się na równi z naszym środowiskiem. Pisanie o sobie że jesteś "tępy" daje nam obraz Twojej niskiej samooceny i niedowartościowania. To nad tym najbardziej trzeba popracować. Moim zdaniem jest do pierwszy kluczowy stopień do pokonania aby dostać się na pierwsze piętro Twojego "Ja"

Dzieki za rady i informacje. Postaram sie wdrożyć je w życie, albo chociaz załatwić sobie logopedę jeszcze raz dziękuję

Nmzc Sorki że nie mogłem pomóc lepiej. Jakby co zawsze do usług. Pozdrawiam

Mam nadzieje ze szybko sie z tym uporasz