Forum: Zaburzenia psychiczne

Przeczytaj komentowaną treść: Osobowość dyssocjalna a życie codzienne

sam mam osobowość dyssocjalną ale nie jest to żadna choroba - no chyba dla utopistów, teoretyzujących "naukowców" na uczelniach. Potraktowany zostałem w tym artykule jak przestępca choć osobowość taką mam w 100% nie ze swojej winy. Coraz bardziej przekonuje się do tego że nauka to religia, kapitalizm niszczy społeczeństwo, w nauce panuje kolesiostwo jak w polityce czy firmach. Swój broni swego, masa zawsze się wybroni zwłaszcza że macie się czym nachapać by się w spokoju zmyć. Po trupach do celu wszędzie to pasuje... Znaleźliście sobie kozły ofiarne - niby psychicznie chorych (nie ma chorób psychicznych, każdy człowiek się różni), znaleźliście sobie biznes dla swoich podopiecznych, reklamujecie tą psychoterapię wszędzie choć nie pomaga ona w ogóle 0% skuteczności, tak jakby gwoździem w mózgu pogrzebać - taki sam efekt. To wy się musicie zastanowić nie ja wy oszuści ! Takich jak wy jest wielu i bronią was nawet wasze owieczki, dajecie im leki by ich otumanić zrobić niezdolnych do myślenia i działania.

Myślę, że miewam taką osobowość. Chciałabym się jej pozbyć.

A ja mam partnera z taką osobowością kłamał kradł bił i zdradzał ale nie odpuściłam tylko namawialam na psychoterapię i teraz mam w domu porządnego faceta, który mnie kocha, szanuję i do którego mam zaufanie. Jeśli czynnikiem warunkujacym chorobę jest środowisko, dom, rodzinna to psychoterapia działa cuda.

Ja też mam partnera u którego obserwuje w/w objawy. Kłamie,zdradza,jest nieodpowiedzialny,nie pracuje. Chcę zakończyć ten związek...,nie wierzę w deklarowane zmiany.Ale nakłaniam też na leczenie..,czy warto? Gdzie szukać pomocy?