Forum: Kółko wsparcia psychicznego

Witajcie ponownie,
dawno tu nie zaglądałam, kilka lat... ale moje życie zatoczyło koło i oto jestem. Mimo ludzi wokół czuję się strasznie samotna. Mam wrażenie, że jak już ktoś się odezwie to czegoś ode mnie chce. Dzisiaj telefon od mamy mnie dobił... Jestem za granicą, pracuję... Zero pytań: „Czy u Ciebie wszystko w porządku?”, „Jak się czujesz?”... Tylko „Twoja siostra zamówiła książki, ale ma problem z zapłatą... zapłacisz?”. To nie jest sytuacja jednorazowa. I wiem, że to głębszy problem, ale dzisiaj nie chcę się tym zajmować. Chciałabym z kimś porozmawiać, a nie gapić się w ścianę i słuchać depresyjnego Indie Rocka albo tracić czas szukając jakiegoś interesującego serialu na Netflixie. Czy ktoś tu jeszcze bywa i jest dzisiaj równie samotny jak ja? Chętnie bym z kimś porozmawiała... tak po prostu, by ten wieczór nie był taki „depresyjny”...

Witaj
W jakim kraju mieszkasz?

Cześć, Pats, ja też cierpię na samotność i chroniczny brak zrozumienia... Czasami chce mi się wyć, ale to byłoby zapewne idiotyczne.. Nic nie pomaga lepiej jak rozmowa z drugim człowiekiem. Tylko, że przez tą pandemię to mam wrażenie że ludzie są ciągle poddenerwowani.

Hej Katia, jak coś zawsze możesz do mnie napisać. A co do pandemii... to mam wrażenie, że bardziej niż fizycznie odczuwamy tego wirusa psychicznie... przy takiej presji, wielu niewiadomych, wychodzi z ludzi to, co ukrywali przed światem

Kabanosiesta dopiero staję tu na nogach i gdyby nie życzliwi mi obcy ludzie (nie „Rodacy”) byłoby ciężko... a co do „bankomatów” to masz racje... niektórzy nie zdają sobie sprawy ile kosztuje życie za granicami kraju.

Z ludzi zagranicą wychodzi to co najgorsze bo tu nie ma ich rodzin i znajomych przy których trzeba "się zachowywac"6