Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Mam 22 lata. A życie tak bardzo bezbarwne. W tym roku zaliczyłem już dwie hospitalizacje psychiatryczne, z tym że drugą zakończyłem na własne życzenie, bo nie wróciłem z przepustki do szpitala. Po czym miałem próbę samobójczą - wziąłem 14 tabletek, ale sam nie wiem z jakiego powodu W szpitalu zszedłem na wadze do 99 kg, gdzie rok temu ważyłem blisko 140 kg. Aktualnie siedzę w domu od 12 kwietnia i jedyne co robię, to się obżeram, czyli w 2 tygodnie przytyłem 7 kg. Do tego jestem gejem, ale wiem, że sobie nikogo nie znajdę, bo kto mnie zechce, z moimi problemami? Bo tak: ani nie mam wyglądu (domyślić się można, że ważąc 140 kg ma się pełno rozstępów), szkołę przerwałem (liceum dla dorosłych, chociaż został mi jeden semestr do zrobienia...) - nie mam pracy, jedynie rentę, NIE MAM DRUGIEJ POŁÓWKI, KOGOŚ KOMU MOGĘ ZAUFAĆ. wszystko do tej pory zrzucałem na schizofrenię, ale od kilku dni się zbuntowałem i postanowiłem nie brać leków - nie wierzę w tę chorobę, bo nigdy nie miałem do czynienia z używkami, a choroba była, to znaczy ja ją sobie przyporządkowałem, bo tak mi było lżej - lżej było opuszczać szkołę - odkładać na kolejny rok, mówiąc: jestem chory, więc mi można. Mam lęk przed komunikowaniem się z ludźmi, czuję się tak, jakbym nie miał do powiedzenia nic na żaden temat...a z drugiej strony tak bardzo chcę kogoś poznać, bo chcę przełamać te lęki oraz nie mieć bezbarwnego życia w czterech ścianach z jedzeniem...CHCĘ STANĄĆ NA NOGI,CHCĘ UŁOŻYĆ SOBIE ŻYCIE, ALE CZY JESTEM W STANIE? ;/ Czy zbuntuję się przeciwko wymyślonej chorobie? Czy uda się mi jeszcze schudnąć (co jest moim pragnieniem)? Czy uda mi się kogoś poznać, wykształcić, pójść do pracy mimo wieku? Nie zdziwię się, jeśli ktoś stwierdzi po mojej wypowiedzi, że jestem nienormalny Prawie płaczę, a jednocześnie się śmieję...

Otwarcie piszesz o swoich problemach,to pierwszy krok ku dobrej zmianie.Zasłużyłeś na uznanie,będę trzymał kciuki.Pozdrawiam.

Jeszcze dużo życia przed tobą i tylko możesz sprawić, że będzie lepiej a jeśli znajdziesz w sobie siłę to osiągniesz to małymi krokami. Bardzo ważne jest mieć wsparcie więc znajdź przyjaciół i znajomych chociażby na tym forum. Jeśli chcesz porozmawiać to zapraszam

O! Pisząc posta, nie przyszło mi na myśl, że mógłbym wzbudzić w kimś uznanie...dziękuję więc serdecznie za dobre słowo i również pozdrawiam

Pisząc o sobie nawet tutaj,uważam za odważny krok.Widzę potencjał,tak trzymaj i nie poddawaj się.

A mogę wiedzieć, w czym zauważyłeś potencjał? :-o Bo ja widzę w sobie jedynie pogubionego człowieka...

W twoim wieku wszyscy błądzą,i większość nie akceptuje swojej fizjonomii.To jest normalne i oczywiste.Zdiagnozowałeś problem i to jest plus,jest wola poprawy i zmiany to jest bardzo duży plus.Więc czego chcieć więcej,pracuj,ćwicz i walcz małolat.

Witaj. Tez nie mam znajomych, za bardzo nie mam gdzie wyjść poza rodzina.. .
Jedyny błąd jaki możesz popełnić to się poddać i siedzieć w domu. Jesli nadal bedziesz tyl to bedzie koniec bo nie dasz rady nic zrobic wiec to ten moment!!!!!
Masz rentę wiec jakas gotówka jest. Ja ważyłam 92 kg może to nie 140 ale dla mnie było to bardzo dużo. .. czułem sie źle
Chociaż nie miałem gdzie/z kim wyjść to postanowiłem spróbować i zacząłem wieczorami biegać.. jesli masz coś pieniędzy to polecam spalacz tłuszczu +bieganie.
A ponad to wróć do szkoly! Byłem w tej samej sytuacji, został mi rok szkoły i się poddałem ale dzięki rodzinie wróciłem i zaliczyłem semestr co pozwoliło mi się rozwinąć i znaleźć dobrą pracę. Wiele razy ja zmieniałem (także miasta )aż znalazem odpowiednia dla siebie. Teraz wpadłem w wir pracy żeby nie myśleć i tym ze jestem sam ale myślę i mam nadzieje ze kiedyś poznam ta 2 połowę.

Nie daj się !

Witaj, nie jesteś w każdym bądż razie szaleńcem, ale problemy psychiczne masz. Czyli raczej zaburzenia. Świadczy o tym twoja "samoobrona" przed niemożnością poradzenia sobie w życiu, czyli ucieczka w jedzenie w dużych ilościach. To jest częsty skutek problemów emocjonalnych np. stres, trudności w znalezieniu się w świecie czy otoczeniu. Kobiety popadają w bulimię czyli żrą, potem wymiotują lub biorą środki przeczyszczające. Następne -próba samobójcza. Takze problem jest i to nieleczony. Jednak powinieneś brać leki, choćby antydepresant -nie zwiększający łaknienia.