Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Podpuszczają mnie, a ja się im daję, bo jestem łatwowierny. Wiem, ze oni robią to dla zabawy i z zazdrosci. Gdy to zrozumiałem to zaakceptowałem ich działania. Oni czują sie, że mają na demną przewagę . . . a czy prawda jest odwrotna, że to nad nimi jestem górą? Oni mają frajdę, ze dalem się nabrać i się dowartościowali moim kosztem. Czy osiągnąłem pełną dojrzałołość w tym momencie odpornośc, której mi tak bardzo było brak w tym krótkim życiu z marną egzystencją? Co oni tym zyskują, a co tracą? Bo ja nic z tego wychodzi. Ich śmiechy są do czasu? Czy Bóg ich za to pokara albo życie się sromotnie odegra? Jaki jest balan optymalny tego wszechświata i kontaktów międzyludzkich? Czy w XXI wieku ludzie nadal nic nie wiedzą? Boją się pędu do odkrycia prawdy, jej poznania czy też zaniechanie tych działań ma na celu życie w nieświadomości, bo tak łatwiej? Czują się chyba jakbym był im podporządkowani i chcą swoją przewagę psychologiczną naddemną pokazywać pojedynczo lub w grupach. Wiem, ze o mnie dyskutują, dyskredytują i wyszydzają. Widze rozbiegane oczy pełne złości, usta strojące grymasy . . . spoglądają jakby z pogardą, a to ja bardziej gardzę nimi w tym momencie!!!!!!!!!
Z tego powodu jestem mściwy najwidoczniej i musze to zmienić, bo czuję się jak nie z tego świata. Wątpliwej jakości socjalizacja moja przeraża mnie i daje do myślenia. Ludzie, którzy powinni byc dla mnie wzorem wcale nim nie są. Marsz po urzędach to katorga i przykre doswiadczenie jakbym odwiedzał swoich katów, a nie przyjaciół czy służących sobie i przekazującym sobie przyjazy znak pokoju i ogólne wsparcie. Skoro Bóg stworzył teń świat takim jakim jest to na czyj wzór i kto więc stworzył boga?