Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

4 lata temu wyjechałem na studia. Od tej pory pourywały się kontakty ze znajomymi. Co roku latem wpadam w depresję (każdego roku coraz silniejszą) widząc grupy ludzi w moim wieku, które umawiają się na imprezy i wspólne wypady. W którymś momencie straciłem zupełnie pewność siebie i teraz przy kontaktach z ludźmi boję się mówić o sobie. Staram się być nijaki. Na studiach ludzie nic o mnie nie wiedzą bo boję się powiedzieć o swoich zainteresowaniach (słucham starej muzyki rockowej a nie obecnej klubowej, nie oglądam TV, lubie tematyke gier komputerowych/nie same gry ale ich historie, twórców, rozwój przemysłu w polsce itp; mam hopla na punkcie starych komiksów, które amrykanie teraz tak chetnie ekranizują). Nie mówie o niczym z tych rzeczy, bo boję się, że zostanę wyśmiany i przy okazji wyda się, żę nie mam przyjaciół. O dziwo, mam dziewczynę i jest to jedyna osoba z którą mogę porozmawiać o swoich zainteresowaniach. Nie jesteśmy jednak ze sobą ciągle (bo i nie miałoby to sensu) a coraz cześciej czuję, że się duszę, nie mogąc się wysłowić i wypowiedzieć o swoich zainteresowaniach. Wkurza mnie też towarzysząca mi na każdym kroku cisza. Trwa to już 4 lata i nie wiem co mógłbym zmienić.