Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Witam, jestem nowa na tym forum. Od września ubiegłego roku jestem pod stałą opieką psychiatry (biorę sertralinę i kwas walproinowy). Od stycznia raz w tygodniu spotykam się z psychologiem. Czekam na psychoterapię grupową, która zacznie się w kwietniu.

Jednak obecnie coraz częściej nachodzą mnie myśli samobójcze. Moja pani psycholog nawet zasugerowała, że może niezbędna być wycieczka do szpitala.. Nie wiem co mam zrobić ze swoim życiem.. Z jednej strony wiem, że mogłabym je wspaniale wykorzystać, pójść na studia, zostać inżynierem, mieć dobrą pracę i podróżować z mężczyzną mojego życia. Z drugiej strony wydaje mi się to niemożliwe. Można to przyrównać do pięknego krajobrazu. Co innego być gdzieś na Karaibach i pluskać się w lazurowej wodzie, a co innego mieć tylko nieostre zdjęcie z komórki. A tak od zawsze wyglądał kontrast pomiędzy moimi planami i marzeniami, a rzeczywistością.
Jestem w czarnej dziurze, z której nawet światło nie może sie wydostać..
Nie wiem już co mam zrobić..
Najgorsze jednak jest to, że siedzę całymi dniami w domu i nie mam z kim porozmawiać.. Bo nie mam..
Nigdy nie miałam przyjaciół.. Może miałam jakieś chwile popularności, ale nigdy nie miałam prawdziwych przyjaciół, którzy skoczyliby za mną w ogień..

Przyjaciół poznaje się w biedzie... U mnie guzik prawda. Nikogo nie poznałam.. Czuję się przeraźliwie samotna.
Ja kontra cały świat.


Miotam się z kąta w kąt.. Nie wiem.. Nic już nie wiem..

Ludzi którzy skoczyli by za kimś w ogień jest bardzo mała. Sama znam mase ludzi którzy nie mają takiego szczęścia, ponieważ w naszej rzeczywistości te wartości poszły w większości osób w odstawke. Ja mam akurat takie szczęście. Naprawde nie masz z kim popisać, porozmawiać? Możesz podać mi gg to chętnie będe z tobą rozmawiała Uszy do góry napewno fajna z ciebie dziewczyna

Pola moge spytac w jakim wieku jestes?

W tym roku kończę 21 lat. Zawsze stałam na uboczu, byłam nieśmiała, miałam problemy w nawiązywaniu głębszych relacji międzyludzkich.
Ogólnie boję się teraz ludzi, być może przez to, że wielu mnie wykorzystało i nadużyło mojego zaufania.. W moim obecnym stanie nawet nie mam siły na długie rozmowy z obcą osobą.. :C

Może idz na warsztaty jakieś, w rozwijaniu się. Zresztą co ty się martwisz jeszcze masz dużo czasu ja też myślałam kiedyś że nigdy nie będe lubiana, a jednak w końcu znalazłam sobie znajomych

Niestety nie stać mnie na ten luksus, żeby iść gdziekolwiek na warsztaty.

No ale są warsztaty za darmo. Większości ludzi na to nie stać

Niby tak, ale nie wtedy gdy powinnam pracować lub być na studiach.. Poza tym, jak już wspomniałam, obawiam się, że ludzie mnie nie zaakceptują i będą osądzać za plecami..

No i dlatego jesteś dobrym materiałem na takie warsztaty. Ludzie zgłaszający się na takie warsztaty nie są do nikogo nastawieni pazurami

Wolę unikać tłumów. ;x Wpadam wtedy w lekką panikę.

O jakich dokładnie warsztatach mówisz, jeśli można wiedzieć?